Mars เจ้าสงครามครองโลก นิยาย บท 607

"เชี่ย! แม่งฉิบหาย กล้าทำร้ายฉันเหรอ? แกไม่เคยสอบถามหรือว่าฉันเป็นใคร!"

ผู้จัดการถูกเย่ว์อิ่นหลงตบหน้าจนเลือดหยดลงมาจากมุมปาก เขาคายเลือดออกมาจากปาก และกล่าวด้วยความโหดเหี้ยมว่า "ฉันคิดว่าแกคงไม่ต้องการที่จะมีชีวิตอยู่อีกต่อไปแล้ว กล้าลงมือทำร้ายฉันใช่ไหม? วันนี้ฉันจะทำให้พวกแกสองคนออกไปจากประตูนี้ไม่ได้!"

เพี๊ยะ!

ผู้จัดการยังไม่ทันมีปฏิกิริยาตอบสนอง เย่ว์อิ่นหลงก็ตบหน้าเขาอีกครั้ง คราวนี้เขาเกือบล้มลงและใบหน้าของเขาชาไปครึ่งหนึ่ง!

"คุณเย่กำลังถามคุณอยู่"

เย่ว์อิ่นหลงยังคงพูดประโยคเดิม

"แม่งฉิบหาย กล้าทำร้ายพี่มังกรของพวกเราเหรอ? พวกแกมันรนหาความตาย!"

ขณะนี้ พนักงานบริการเดินมาพร้อมกับลูกน้องสิบกว่าคน

แค่มองแวบแรกก็รู้ว่าคนกลุ่มนี้ไม่ใช่คนดี พวกเขาทั้งหมดไม่ใส่เสื้อ ร่างกายเต็มไปด้วยรอบสักรูปมังกรและเสือ ดูแล้วเหมือนพวกผีห่าซาตาน ถือมีดยาวอยู่ในมือ

พวกเขาพุ่งเข้ามาอย่างดุดัน

"แม่งฉิบหาย รนหาที่ตายก็ไม่ดูว่าเป็นอาณาเขตของใคร!"

"พี่มังกร ไม่เป็นไรใช่ไหม?"

"ฆ่าสองคนนี้ให้ตาย!"

ผู้จัดการที่ชื่อพี่มังกรยืนขึ้น จับใบหน้าครึ่งหนึ่งและกล่าวด้วยความโมโหว่า "ตัดมือของพวกมันซะ!"

ลูกน้องพวกนั้นล้อมเย่เซิ่งเทียนและเย่ว์อิ่นหลงเอาไว้ทันที เย่ว์อิ่นหลงยกมุมปากเล็กน้อย เผยให้เห็นรอยยิ้มที่น่ากลัวและดวงตาที่กระหายเลือด เขาเลียริมฝีปากและกล่าวว่า "โหวหาวันที่นองเลือดมากเชียว ตั้งแต่ผมติดตามคุณเย่ ผมก็ไม่ได้เป็นลูกพี่มาหลายปีแล้ว"

เมื่อก่อนเย่ว์อิ่นหลงเป็นเพียงนักเลงเล็ก ๆ ข้างถนนเท่านั้น เขาอาศัยความชอบธรรมและหลงใหลในการต่อสู้ ทำให้เขาต่อสู้เป็นประจำ

บ่อยครั้งที่ทำร้ายคนอื่นปางตาย หรือไม่ก็ถูกคนอื่นทำร้ายจนปางตายเช่นกัน

เขาปีนจากสังคมระดับล่างขึ้นมาทีละขั้น และมีประสบการณ์ที่ซับซ้อนมาก ซึ่งทำให้เขามีนิสัยชอบความรุนแรง

ถ้าไม่ใช่เป็นเพราะว่าเย่เซิ่งเทียนบังเอิญค้นพบพรสวรรค์ของเขาโดยไม่ได้ตั้งใจ ตอนนี้เขาคงจะถูกฆ่าตายอยู่ข้างถนนนานแล้ว จะกลายเป็นหัวหน้าที่ทรงอิทธิพลเช่นนี้ได้อย่างไร

"แม่งฉิบหาย ยังมาเสแสร้งอีก"

พี่มังกรยืนอยู่ด้านนอก พ่นฟองเลือดออกมาจากปาก ขณะนี้ใบหน้าครึ่งซ้ายของเขาเริ่มเจ็บปวดอย่างรุนแรง และบวมอย่างเห็นได้ชัด

อันธพาลหลายคนใช้มีดฟันไปที่เย่ว์อิ่นหลงทันที เย่ว์อิ่นหลงขยับร่างกาย จากนั้นแขนของอันธพาลคนหนึ่งก็หัก

เขาแย่งมีดมาจากมือของอันธพาลคนนั้น และชั่วพริบตา เขาก็ฟันไปสิบกว่าครั้ง!

ยังไม่ทันที่อันธพาลคนนั้นจะมีปฏิกิริยาตอบสนอง แขนและขาของเขาก็กระเด็นออกไปแล้ว!