Mars เจ้าสงครามครองโลก นิยาย บท 61

"ได้ค่ะ"

เมื่อรั่วรั่วเห็นหวางซีมาถึงแล้ว เธอถอนหายใจด้วยความโล่งอกทันที

เมื่อได้ยินคำพูดของหวางซี จางชาวตกตะลึงอย่างเห็นได้ชัด

ปกติหวางซีเป็นคนที่สุภาพอ่อนโยน ดูเหมือนรังแกได้ง่าย

ตอนนี้เธอแข็งกระด้างขึ้นมา ยังให้ตนเองไสหัวออกไปอีก?

จางชาวกล่าวด้วยความไม่พอใจทันทีว่า "ประธานหวาง กรุณาพูดจาสุภาพกับผมหน่อย การที่ผมเรียกคุณว่าประธานหวางนั้นเป็นการให้เกียรติคุณ ถ้าผมไม่ให้เกียรติคุณแล้ว คุณก็ไม่ใช่ตัวอะไร? อย่าคิดว่าทุกคนไม่รู้เรื่องแย่ ๆ ของคุณ คุณคิดว่าคุณเป็นคนดีหรือ?"

พนักงานคนอื่น ๆ มองไปที่หวางซีทันที สงสัยว่าหวางซีจะทำอย่างไรต่อไป

จางชาวดูถูกเหยียดหยามเธอขนาดนี้ ถ้าเธอรับมือไม่ได้แม้แต่จางชาวแล้ว หวางซีก็จะไม่เหลือศักดิ์ศรีอะไรอีก

หวางซีรู้สึกโมโหและกำลังจะพูด แต่ถูกเย่เซิ่งเทียนที่อยู่ข้างหลังหยุดไว้ก่อนและกล่าวว่า "ซีเอ๋อร์ ขยะแบบนี้ไม่คุ้มที่คุณจะไปรู้สึกโมโห ผมจะจัดการเอง"

"แม่งเอ๊ยคุณด่าใคร? เชื่อไหมว่าผมจะหาคนมาจัดการคุณ"

เดิมจางชาวเป็นอันธพาลเก่าอยู่แล้ว และมีนิสัยอันธพาลอยู่แล้ว

ปกติแล้วพนักงานคนอื่นก็จะกลัวเขาเล็กน้อย

ตอนที่หวางซีเข้าครอบครองบริษัทหัวหยวน เธออยากจะไล่จางชาวออก แต่เธอกลัวว่าจะทำให้พนักงานคนอื่นผิดหวัง ตำหนิว่าเธอไม่นึกถึงความรู้สึกเก่า ๆ ดังนั้นเธอจึงเก็บเขาไว้ก่อน

คนอื่น ๆ ไม่ได้พูดอะไร พวกเขาทั้งหมดกำลังรอดู

เย่เซิ่งเทียนรู้ว่าถ้าหวางซีต้องการสร้างศักดิ์ศรี เขาต้องจัดการจางชาวเสียก่อน

จางชาวชี้ไปที่เย่เซิ่งเทียนและด่าแช่งว่า "แม่งฉิบหาย ไอ้สารเลว คุณกำลังพูดกับใคร? คุณก็คือสามีไร้ประโยชน์ของหวางซีใช่ไหม? คุณไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตนเองถูกสวมเขาไปกี่คนแล้ว แม่งฉิบหายคุณยังมีหน้ามาเทียบผมอีก ผมคิดว่าคุณอยากหาเรื่องอยากโดนตี....."

กรอบแกรบ

เย่เซิ่งเทียนเตะเข่าจางชาวทันที

ขาของจางชาวหักทันที

"อ๊ากกกก......"

จางชาวรู้สึกเจ็บปวดเป็นอย่างมาก จับขาและกรีดร้องด้วยความเจ็บปวก เสียงร้องนั้นทำให้คนอื่นรู้สึกชาหนังศีรษะ

ซู่

พนักงานคนอื่น ๆ ตกตะลึง

นี่คือสามีของหวางซี?

ทำไมเขาถึงโหดร้ายขนาดนี้? เตะขาของจางชาวหักโดยตรง

ตนเองกำลังทำงานให้ตระกูลหมิงอยู่ ขอเพียงแค่บริษัทหัวหยวนเสียชื่อเสียง ตนเองจะมีความดีความชอบใหญ่ และตนเองจะได้รับเงินห้าแสน

"คุณ คุณกำลังพูดอะไร ผมไม่เข้าใจ"

จางชาวเจ็บปวดจนหน้าบิดเบี้ยว และสีหน้าของเขาดุร้ายมาก

เย่เซิ่งเทียนกล่าวอย่างเย็นชาว่า "งั้นคุณไปตายเถอะ"

ทันใดนั้น จางชาวรู้สึกถึงความกลัวจากส่วนลึกของจิตวิญญาณ

ราวกับว่ามีมีดที่สามารถตัดคอของเขาได้ทุกตลอดเวลา

เขารู้สึกเพียงว่าแค่ตนเองพูดคำว่าไม่รู้อีก เย่เซิ่งเทียนจะฆ่าตนเองโดยไม่ลังเลอย่างแน่นอน

จางชาวรีบอ้อนวอนขอความเมตตา "ผมพูด ผมจะพูด ปล่อยผมไปเถอะ ผมยินดีที่จะพูด"

รั่วรั่วและคนอื่น ๆ คิดว่าจางชาวมีความลับที่ซ่อนอยู่หรือ?

เย่เซิ่งเทียนมองเขา รัศมีสังหารในดวงตาของเย่เซิ่งเทียนทำให้ทุกคนตัวสั่นสะท้าน

"ไอ้หลี่ ไอ้หลี่ ให้ผมมาก่อกวนในบริษัท!"

จางชาวพูดออกมาจนหมดทุกอย่าง