Mars เจ้าสงครามครองโลก นิยาย บท 643

"พี่เขย ฉันขอโทษ เมื่อก่อนฉันเป็นฝ่ายผิดเอง เป็นเพราะฉันเอาแต่ใจตนเองมากเกินไป ฉันขอโทษ คุณยกโทษให้ฉันได้ไหม?"

ตอนแรกหลี่เย็นหรานพาหวางซีและซือซือไปพบผู้อำนวยใหญ่ของโรงเรียนอนุบาลแล้ว แต่ต่อมาหลี่เย็นหรานดื่มเหล้าเมาเล็กน้อย ดังนั้นเธอจึงกลับมาก่อน

เธอขอโทษเย่เซิ่งเทียนด้วยความเสียใจ

เมื่อเห็นว่าเธอจริงใจขนาดนี้ เย่เซิ่งเทียนก็ไม่อยากจะถือสาเรื่องในอดีตและกล่าวด้วยน้ำเสียงราบเรียบว่า "ขอเพียงคุณสำนึกผิด ผมก็จะไม่ถือสาอีกต่อไป"

หลี่เย็นหรานร้องไห้และกล่าวว่า "ขอบคุณพี่เขย เมื่อก่อนฉันนั้นไม่รู้ความ ช่วงเวลานี้มีหลายสิ่งหลายอย่างเกิดขึ้นกับตระกูลมากมาย และฉันก็ตระหนักว่าขอเพียงแค่คนทั้งตระกูลสามัคคีเป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกัน ถึงจะสามารถรับมือวิกฤตทั้งหมดได้ ขอบคุณพี่เขยที่ให้อภัยฉัน เหล้าแก้วนี้ถือเป็นคำขอโทษของฉันต่อพี่เขย ถ้าพี่เขยดื่มเหล้าแก้วนี้แล้ว ฉันก็จะเชื่อว่าพี่เขยยกโทษให้ฉันแล้ว"

เย่เซิ่งเทียนขมวดคิ้วและกล่าวด้วยความไม่พอใจ "ไม่มีอะไรแล้ว คุณเมาแล้ว ไปพักผ่อนเถอะ"

หลี่เย็นหรานคุกเข่าต่อหน้าเย่เซิ่งเทียนและกล่าวว่า "พี่เขย เมื่อก่อนฉันไม่รู้ความ การที่คุณสามารถยกโทษให้ฉันได้ นั้นเป็นเพราะคุณเป็นความใจกว้าง แต่ฉันรู้ยังสึกผิดอยู่ในใจ ถึงแม้วันนี้ฉันจะเมา แต่ฉันรู้ดีว่าถ้าไม่ใช่เพราะพี่เขยแล้ว ตระกูลหลี่ล่มสลายไปแล้ว เหล้าแก้วนี้ไม่เพียงเป็นการขอโทษของฉัน แต่ยังเป็นการขอโทษแทนคุณพ่ออีกด้วย และขอบคุณพี่เขยที่ช่วยตระกูลหลี่มากมายขนาดนี้"

เมื่อเห็นว่าเธอเมาแล้วจริง ๆ เย่เซิ่งเทียนก็ไม่อยากพัวพันกับเธออีกต่อไป รับแก้วเหล้ามาดื่มแล้วกล่าวว่า "เอาล่ะ ผมยกโทษให้คุณแล้ว คุณไปพักผ่อนเถอะ" หลี่เย็นหรานเจตนาทำตัวเหมือนเมาเหล้าแล้วอาละวาดจะเล็กน้อย ยืนขึ้นและกล่าวว่า "พี่เขย พี่ ...พี่คือผู้มีพระคุณที่ยิ่งใหญ่ของตระกูลพวกเรา การที่พี่ซีสามารถแต่งงานกับพี่ได้ มันเป็นเกียรติ..ของพี่ซี ฉัน... ฉันอยากจะชนแก้วกับพี่ ถึงแม้ว่าเมื่อก่อนฉันหลี่เย็นหรานเคยเป็นคนเลว แต่ฉันชื่นชมพี่จริง ๆ คุณพ่อของฉันและคนอื่น ๆ ล้วนโง่เขลา เศษเดนอย่างซ่งหยวนลี่สมควรตาย พี่เขย แก้วนี้ฉันขอดื่มคารวะให้พี่"

หลังจากนั้น เธอยัดเหล้าอีกแก้วไปที่มือของเย่เซิ่งเทียน

เย่เซิ่งเทียนไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากดื่มมัน

"พี่เขย ฉัน......"

ยังไม่ทันที่หลี่เย็นหรานจะพูดจบ เธอก็เมาแล้วล้มลงบนพื้น เย่เซิ่งเทียนจึงทำได้เพียงพยุงเธอกลับไปที่ห้อง หลังจากเขาโยนหลี่เย็นหรานลงบนเตียงแล้ว เย่เซิ่งเทียนรู้สึกว่าสมองของเขามึนงงเล็กน้อย ราวกับว่าเขาเมาเหล้า

"เหล้านี้แรงขนาดนี้เชียวเหรอ? ดื่มไปเพียงสองแก้วก็ทำให้ผมรู้สึกเวียนหัวแล้ว"

เย่เซิ่งเทียนส่ายศีรษะ ขณะนี้หลี่เย็นหรานกอดเขาจากด้านหลังทันที

"อย่าก่อกวน"

สีหน้าของเย่เซิ่งเทียนเคร่งขรึม