Mars เจ้าสงครามครองโลก นิยาย บท 657

หลี่เย็นหรานมองหลี่เฟิงด้วยสายตาเย้ยหยันและกล่าวว่า "ในสายตาของคุณพ่อแล้ว ผลประโยชน์สำคัญมากใช่ไหม? คุณพ่อแค่ต้องการให้หนูไปยั่วยวนคนเหล่านั้น? ไม่เคยคิดว่าหนูต้องการอะไร? และไม่เคยคิดถึงความสุขของหนู?"

หลี่เฟิงกล่าวด้วยความหงุดหงิด "ลูกกำลังพูดเหลวไหลอะไร ถ้าไม่มีเงินแล้วลูกจะสามารถใช้ชีวิตแบบลูกคุณหนูได้เหรอ? ความสุขมันมีประโยชน์เหรอ? ถ้ามีเงินแล้ว ยังจะกลัวว่าไม่มีความสุขอีกเหรอ? เอาล่ะ ลูกไปพักผ่อนเถอะ หลังจากไปต่างประเทศแล้ว สร้างเส้นสายให้มาก ๆ"

หลังจากพูดจบ หลี่เฟิงก็ไม่มองลูกสาวอีก หันหลังแล้วเดินจากไป

หลี่เย็นหรานนั่งกอดเข่าและร้องไห้อย่างสติแตก

อีกฝั่งหนึ่ง หลี่กั๋วหรงมองหลี่หลาน และถามด้วยความอ่อนแรงว่า "ซีเอ๋อร์และเซิ่งเทียนหย่ากันแล้วใช่ไหม?"

หลี่หลานกล่าวความผิดหวังที่ไม่ได้ดังที่คาดหวัง "หย่าเรียบร้อยแล้ว หนูสนับสนุนให้ซีเอ๋อร์หย่า !ไอ้สัตว์เดรัจฉานเย่เซิ่งเทียน เขาไม่มีแม้กระทั่งความยับยั้งชั่งใจ หนูผิดหวังในตัวเขาจริง ๆ หนูถือว่าเขาเป็นลูกชาย แล้วเขาล่ะ? เขาตอบแทนหนูแบบนี้เหรอ!"

หลี่กั๋วหรงรู้ว่าหวางซีไม่สามารถให้อภัยเย่เซิ่งเทียนในระยะเวลาอันสั้นได้ ดังนั้นเขาจึงกล่าวว่า "ทำไมลูกยังเป็นคนอารมณ์ร้อนอยู่ เด็กสองคนนั้นมีความรักต่อกัน อีกอย่างมันเป็นความเข้าใจผิด พ่อเชื่อว่าเย่เซิ่งเทียนไม่ใช่คนแบบนั้น"

หลี่หลานกล่าวเยาะเย้ย "พูดแบบนั้นแล้วมันจะมีประโยชน์อะไร เรื่องมันเกิดขึ้นแล้ว เป็นเพราะเขาไม่มีความยับยั้งชั่งใจ? คุณพ่อ อย่าโทษว่าหนูพูดจาไม่น่าฟัง ถ้าตอนนั้นคุณพ่อไม่หลงเจี่ยงหมิ่น ตระกูลหลี่ก็จะไม่กลายเป็นแบบนี้ คุณพ่ออย่าเข้ามายุ่งเรื่องนี้เลย เย่เซิ่งเทียนยังเป็นเด็กเหรอ? เพื่อเขาแล้วซีเอ๋อร์สูญเสียไปเท่าไหร่แล้ว? และเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะไม่รู้เรื่องพวกนี้?"

หลี่กั๋วหรงถอนหายใจ เขาไม่สามารถพูดหักล้างได้ ตอนนี้เขารู้สึกผิดและโทษตัวเอง

ความโกลาหลวุ่นวายในตระกูลหลี่ตอนนี้ เขาก็มีส่วนผิดเช่นกัน

หลี่หลานรู้สึกว่าคำพูดของตนเองแรงเล็กน้อย ดังนั้นเธอจึงมีสีหน้าอ่อน และกล่าวว่า "คุณพ่อ ลูกหลานล้วนมีวาสนาของตนเอง คุณพ่ออย่ากังวลมาก นี่เวลาผ่านไปแค่เพียงไม่นาน แต่คุณพ่อแก่ขึ้นมาก คุณพ่อพักผ่อนดูแลสุขภาพเถอะ ผลของซุปยาต่ออายุไม่เลว ก่อนหน้านั้นซีเอ๋อร์ได้สั่งผลิตชุดใหญ่แล้ว ทดลองใช้แล้วมีผลไม่เลว และเตรียมพร้อมที่จะเข้าสู่ตลาดแล้ว แต่น่าเสียดายที่ตอนนี้ไม่มีโอกาสแล้ว ด้วยนิสัยที่อ่อนแอของพี่ใหญ่และคนอื่น ๆ หนูคิดว่าพวกเขาคงจะยกให้ตระกูลซ่งเพื่อขออภัยจากพวกเขา"

หลี่กั๋วหรงกล่าวด้วยสีหน้าเศร้าโศก "ตอนนี้พ่อเป็นแค่คนไร้ประโยชน์ และไม่มีใครฟังคำพูดของพ่อแล้ว พวกคุณจัดการเองเถอะ พ่อรักซือซือ พ่อหวังว่าพวกคุณจะทำเรื่องอะไรก็คิดถึงซือซือให้มาก เพราะไม่ใช่เรื่องง่ายที่ซือซือจะเดินออกมาจากเงามืดนั้นได้ อย่าทำร้ายเธออีก"

หลี่หลานถอนหายใจและกล่าวว่า "คุณพ่อ วางใจเถอะ มันจะไม่ส่งผลกระทบต่อซือซือ"

เมื่อเห็นว่าหลี่หลานไม่เต็มใจที่จะพูดถึงเย่เซิ่งเทียนอีก หลี่กั๋วหรงถอนหายใจ การตายของเพื่อนเก่าอย่างพ่อบ้านโจง ทำให้เขาได้รับความสะเทือนใจไม่น้อย ช่วงนี้เกิดเรื่องกับตระกูลหลี่อย่างต่อเนื่อง ซึ่งทำให้เขาเหนื่อยล้าทั้งใจและกาย

เขารู้ว่าหลี่กั๋วเหว่ยจากบ้านสอง หลี่กั๋วเฉียงจากบ้านสาม และหลี่เซิ่งจากญาติสายย่อย พวกเขาสามคนต้องใช้โอกาสนี้โจมตีอย่างแน่นอน

เรื่องของตระกูลหลี่ไม่จบง่าย ๆ