Mars เจ้าสงครามครองโลก นิยาย บท 702

กู่เหอพยักหน้าแล้วรีบจากไป

ในใจตื่นตระหนกอย่างมาก

เขาคิดว่าเจ็ดตระกูลเก่าแก่ก็เก่าแก่มากพออยู่แล้ว ไม่ใช่ว่าเขาไม่เคยสงสัยว่าตระกูลพวกนั้นมีอยู่ในประวัติศาสตร์จริงมั้ย แต่ว่าทุกครั้งที่เปลี่ยนราชวงศ์ก็ล้วนมีการเปลี่ยนแปลงที่ยิ่งใหญ่ การที่เจ็ดตระกูลเก่าแก่ยังสืบทอดกันมาได้ก็นับว่าโชคดีมากแล้ว

แต่คิดไม่ถึงว่า ยังมีตระกูลแบบนั้นอยู่จริงๆ!

ตระกูลที่มีอายุกว่าพันปี อาจมากกว่าสองพันปีก็ได้ ตระกูลแบบนี้ จะน่ากลัวซักแค่ไหนกันนะ?

เขาไม่กล้าคิดต่อแล้ว รู้เรื่องพวกนี้ไปก็ไม่มีประโยชน์กับเขาเลยสักนิด

เขาแน่ใจว่า ไอ้อู๋คนนั้น ต้องมาจากพลังแบบนี้แหละ!

รอให้กู่เหอจากไปแล้ว กู่ชางหลงถึงพูดต่อว่า "เธอรู้ไหมว่าทำไมตอนนั้นฉันถึงได้หนีออกจากตระกูล?

เย่เซิ่งเทียนเหลือบมอง "อาจเป็นเพราะตระกูลโบราณที่ลึกลับ?"

"ใช่แล้ว"

กู่ชางหลงถอนหายใจแล้วพูดต่อว่า "ในตอนนั้นฉันเป็นถึงเทพบู๊ห้าดาวขั้นสูงสุด มีรากทิพย์ ในตอนที่กำลังจะทะลวงผ่านแดนเหนือโลกีย์ ก็รู้สึกเหมือนถูกจ้องมองอยู่ ตอนนั้นฉันนึกว่าคิดผิดไป ก็เลยไม่ได้สนใจซักนิด"

"จากนั้นทุกครั้งที่ฉันผ่านเขตแดน ความรู้สึกแบบนั้นก็จะกลับมาอีก ดังนั้นฉันก็เลยฉวยโอกาสตอนผ่านเขตแดนครั้งนั้น แกล้งตาย ไม่คิดว่าจะมีคนอยู่จริงๆ!ฉันไม่รู้ว่าเขาหน้าตาเป็นยังไง ได้ยินเพียงแค่เสียงถอนหายใจของเขา ระดับพลังมากกว่าฉันไปหลายขุม!"

เย่เซิ่งเทียนถามอย่างสงสัยว่า "ไม่ใช่สิ ถ้าเก่งกาจขนาดนั้น ไม่มีทางที่จะดูไม่ออกหรอกว่าคุณน่ะแกล้งตาย!"

กู่ชางหลงพูดอย่างภูมิใจว่า "ก็นี่มันเป็นเรื่องที่ฉันเชี่ยวชาญนี่ สภาพของฉันในตอนนั้น จะดูเหมือนว่าฉันแกล้งตาย หรือจะดูเหมือนฉันตายจริงๆก็ได้ทั้งนั้น วิญญาณก็แตกแยกจากกันแล้ว เขาต้องคิดว่าฉันตายจริงๆแน่นอน"

"เป็นไปได้ยังไง วิญญาณแตกแยก จะกลับมามีชีวิตได้ยังไงกัน?"

เย่เซิ่งเทียนมองกู่ชางหลงอย่างตกตะลึง ในใจคิดว่าชายชราผู้นี้ต้องโม้เกินจริงแน่ๆ

กู่ชางหลงพูดด้วยท่าทีลึกลับว่า "ที่จริงแล้วฉันฝึกฝนวิญญาณดวงที่สองออกมาแล้ว ตอนหนุ่มๆฉันได้ออกผจญภัยมากมาย สามารถฝึกฝนวิญญาณดวงที่สองได้ ดังนั้นตอนนั้นที่ฉันแตกสลาย ก็แค่วิญญาณดวงที่สองเท่านั้น"

"หลังจากนั้นฉันแอบทะลวงผ่านแดนเหนือโลกีย์ แล้วก็แอบสืบข้อมูลของตระกูลโบราณที่ลึกลับตามที่เคยได้ยินมา ผ่านไปหลายปี เรื่องที่ฉันแน่ใจมีเพียงแค่เรื่องของตระกูลเหย้และตระกูลตระกูลเฟิงแค่นั้น สองตระกูลนี้สืบทอดมายาวนานกว่าหนึ่งพันห้าร้อยปี"