Mars เจ้าสงครามครองโลก นิยาย บท 710

"อะไรนะ พี่เทียน พี่ให้ผมกินปลาตาย แล้วยังเป็นปลาที่ตายในสุสานอีกด้วย?"

เปาจี้จู่รู้สึกขยะแขยงจนเกือบจะอาเจียน ใครจะไปรู้ว่าปลาตายตัวนี้เคยกินอะไรมาบ้าง

ที่นี่คือสุสานบรรพบุรุษของตระกูลกู่ ถ้าเช่นนั้นก็...

อ้วก

ถ้าไม่คิดก็ยังไม่เป็นไร แต่เมื่อคิดแล้วทำให้เปาจี้จู่อาเจียนออกมาทันที

เย่เซิ่งเทียนถอนหายใจและกล่าวว่า "ดูเหมือนว่านายจะไม่โชคแล้ว งั้นก็ช่างมันเถอะ"

"โชคอะไร พี่เทียน พูดให้ชัดเจน ผมจะกิน"

เปาจี้จู่รู้สึกกังวล ตอนนี้เขาถึงรู้ว่าพี่เทียนทำเพื่อประโยชน์ของเขาเอง

เมื่อสักครู่เขาได้ยินพี่เทียนพูดเรื่องเกี่ยวกับจิตวิญญาณเทือกเขามังกร หรือว่ามันเป็นปลาทองเล็กตัวนี้?

ไม่สนใจอะไรแล้ว กินก็กิน พี่เทียนคงไม่ถึงขนาดคิดที่จะทำร้ายตัวเองหรอก

หลังจากนั้นเปาจี้จู่ก็จับปลาที่ตายแล้วยัดมันเข้าไปในปาก จากนั้นก็กลืนมันเข้าไป ซึ่งมันติดอยู่ในลำคอ เขาสำลักจนตาปลิ้น และใช้เวลานานกว่าจะกลืนมันเข้าไปได้

เย่เซิ่งเทียนกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า "ดูเหมือนว่ามันเป็นโชคของนายจริง ๆ"

เปาจี้จู่อยากจะอาเจียนอีกครั้ง รีบจับคอตนเองอย่างรวดเร็ว เพื่อป้องกันไม่ให้คายออกมา และถามด้วยความโมโห "พี่เทียน โชคอะไร?"

"ต่อไปนายก็จะรู้เอง"

เย่เซิ่งเทียนยิ้มอย่างลึกลับ

เปาจี้จู่มีภัยพิบัติ และตกอยู่ในอันตรายถึงชีวิต ถ้าภายในหนึ่งปีเขายังไม่เลิกยุ่งกับผู้หญิง และทำเครื่องรางป้องกันตัวใหม่ เกรงว่าเขาจะไม่สามารถเลี่ยงพ้นได้

ปลาหยินหยางตัวนี้เกิดจากเทือกเขามังกรของสถานที่แห่งนี้ พลังชั่วร้ายถูกขจัดออกไปแล้ว ถึงแม้ว่ามันจะตายไปแล้ว แต่ก็ยังมีโชคอยู่บ้าง ซึ่งสามารถขจัดภัยพิบัติบนตัวของเพลย์บอยอย่างเขาได้

ถึงแม้ว่าเขาจะเป็นเพลย์บอยที่ใช้ชีวิตไร้สาระ แต่เขาก็ไม่ใช่คนเลว มิฉะนั้นเย่เซิ่งเทียนคงไม่ช่วยเขาหรอก

"อย่างไรก็ตาม การเชื่อฟังพี่เทียนนั้นไม่มีอะไรผิดอยู่แล้ว"

เปาจี้จู่จับคอตนเองเอาไว้ และเลือกที่จะไว้ใจเย่เซิ่งเทียนโดยไม่ลังเล

เพราะเขารู้สึกว่าด้วยพลังความแข็งแกร่งของเย่เซิ่งเทียนแล้ว ไม่จำเป็นต้องโกหกตนเอง

นอกจากนี้ เขาและเย่เซิ่งเทียนไม่มีความแค้นอะไร แล้วเย่เซิ่งเทียนจะทำร้ายเขาทำไม?

ถึงแม้ตอนที่อยู่บนเครื่องบินจะมีเรื่องกันเล็กน้อย แต่เขารู้สึกว่าเย่เซิ่งเทียนไม่ใช่คนใจแคบ มิฉะนั้นเขาคงไม่ยอมให้ตนเองเรียกเขาว่าพี่เทียน

ถึงแม้ว่าเปาจี้จู่จะเป็นเพลย์บอย แต่เขาก็ไม่ได้เป็นคนโง่เขลา