Mars เจ้าสงครามครองโลก นิยาย บท 764

เจ้าห้าเกาหัว หัวเราะเหอะๆและพูดว่า “ราบรื่นดี ตั้งแต่ได้พบท่านและประธานหวาง ฉันคิดว่าเป็นบุญพาวาสนาส่ง ทุกอย่างพลิกผันโดยสิ้นเชิง เมื่อก่อนหลังจากที่ฉันโชคร้าย ญาติเหล่านั้นไม่มีใครให้ความสำคัญฉันเลย ตอนนั้นฉันกลัววันปีใหม่มากที่สุด เวลามีคนมาสวัสดีปีใหม่ แต่ละคนก็จะเข้ามาพูดจาประชดประชัน ไม่ต้องพูดถึงว่ารู้สึกแย่แค่ไหน”

“ตอนนี้ดีแล้ว พวกเขาปฏิบัติกับฉันเหมือนเป็นบรรพบุรุษ คุณเย่ คุณว่าคนๆนี้ทำไมถึงต่ำช้าได้ขนาดนี้ คุณทำดีกับเขาไม่จำเป็นว่าเขาจะจำได้ แต่หลังจากที่คุณตกอับทุกคนจะกลายเป็นศัตรู”

เย่เซิ่งเทียนยิ้ม เขาเข้าใจความรู้สึกของเจ้าห้า

เจ้าห้าพูดด้วยความทอดถอนใจ “คนเราน่ะ จนไม่ได้ ตกอับไม่ได้ เวลาที่คุณตกอับ คนเลวๆรอบตัวคุณ ก็จะด่าคุณ เสียดสีคุณ พออารมณ์ไม่ดีก็จะมาเหยียบย่ำคุณ คนทุกประเภทมี คุณคิดไม่ถึงหรอกว่าคนเราสามารถเลวได้มากแค่ไหน เอะอะก็มาถ่มน้ำลายใส่คุณ”

“แต่หลังจากที่ร่ำรวย จู่ ๆ ก็พบว่า คนเลวที่อยู่รอบตัวต่างก็ไม่มีแล้ว ล้วนแล้วกลายเป็นคนดี คนนี้เรียกคุณว่าประธาน คนนั้นเรียกคุณว่าเถ้าแก่ แถมยังเรียกคุณว่าอาจารย์อีกด้วย ฉันแปลกใจนะ คนที่ไร้การศึกษาอย่างฉัน เด็กบ้านนอกคนหนึ่ง และก็เป็นไอ้ทึ่มในสายตาคนอื่น ทำไมถึงได้กลายเป็นอาจารย์ล่ะ? ประเด็นคือฉันผิดอย่างชัดเจน พวกเขายังประจบประแจงฉันและบอกว่าฉันพูดถูก ฉันไม่เข้าใจจริงๆ "

เย่เซิ่งเทียนยิ้มกล่าว “ใจคนเรายากแท้ที่จะหยั่งถึง ขึ้นลงพลิกผัน แปรปรวนรวดเร็วมาก ขณะเดียวกันก็ได้มองพฤติกรรมของคนอย่างทะลุปรุโปร่ง ได้คบหากับคนที่ไม่รังเกียจที่คุณจนไม่กี่คน ไม่อิจฉาเวลาคุณรวย คนที่เห็นคุณเป็นเพื่อนอย่างจริงใจ นี่ก็ถือว่าโชคดีแล้ว”

เจ้าห้าเพลิดเพลินกับการดูดบุหรี่ ยิ้มแหยๆและพูดว่า “ก็นั่นน่ะสิ ยังคงเป็นคำพูดของคุณเย่อย่างท่านที่มีระดับ ฉันพูดคำแบบนี้ไม่ออกหรอก”

การประจบประแจงที่เรียบง่ายเช่นนี้ เย่เซิ่งเทียนก็ไม่ได้สนใจอะไร

“ในบ้านของคุณเป็นอย่างไรบ้าง?”

สายตาของเจ้าห้ามืดมัวลง พูดอย่างหดหู่ว่า “โธ่ ฉันก็ไม่รู้ว่าควรจะพูดยังไง ฉันได้ไปพบเขาแล้ว ลูกชายของฉันเหมือนว่าเปลี่ยนไปแล้ว แถมยังเรียนไม่จบ เอาแต่ขอเงินฉันไม่หยุด และก็ไม่รู้ว่าเขาต้องการเงินเยอะไปทำไม อดีตภรรยาของฉันไปพบคนผิวเข้ม เงินที่เอาจากฉันไปก่อนหน้านี้ ก็เอาไปใช้จ่ายกับคนผิวเข้มคนนั้นแล้ว ฉันโกรธจนตบหน้าเธอไปทีหนึ่ง คนผิวเข้มคนนั้นจะลงมือ แต่ถูกลูกชายฉันห้ามไว้ ฉันรู้สึกว่าในใจของลูกชายฉันก็ยังมีฉันอยู่ เพียงแค่เขาถูกแม่สอนไปในทางที่ผิดเท่านั้น”

เย่เซิ่งเทียนขมวดคิ้วและกล่าว “คุณคิดจะเอายังไง?”