Mars เจ้าสงครามครองโลก นิยาย บท 819

ลงจากเครื่องบินแล้ว บางคนก็กลัวว่าจะก่อเรื่องมาถึงตัว รีบร้อนจากไป

นี่ก็เป็นธรรมชาติของมนุษย์ ก็สามารถเข้าใจได้

และยังมีคนบางส่วนที่ยังไม่ไป แม้ว่าช่วยอะไรไม่ได้ แต่คนเยอะพละกำลังยิ่งใหญ่ อีกฝ่ายก็ไม่กล้าทำอะไร

ชายชราพูดอย่างเป็นกังวลว่า “เด็กน้อย แม้ว่าฉันจะไม่เข้าใจอย่างชัดเจนว่าคุณทำอะไรกันแน่ แต่ฉันสัมผัสได้ถึงจิตวิญญาณกองทัพของทหารต้าเซี่ยจากตัวคุณได้ พวกเราไม่ก่อเรื่อง และก็ไม่กลัวคนมาหาเรื่อง แต่ว่าถึงยังไงตอนนี้ก็อยู่ในถิ่นของคนเขา ผู้ที่แข็งแกร่งไม่มีทางสู้เจ้าถิ่นได้ พวกเราไปหาสถานทูตกันก่อน”

เย่เซิ่งเทียนยิ้มพร้อมพูดว่า “นายท่าน แล้วก็ทุกคน ไม่ต้องเป็นกังวล พวกคุณควรทำอะไรก็ไปทำ ตระกูลที่ไม่ได้ติดอันดับ ฉันไม่เห็นอยู่ในสายตาหรอกนะ ”

จ้านอู๋ซวงเหอๆพร้อมพูดว่า “พวกคุณวางใจเถอะ ไปทำธุระของตัวเอง พวกคุณอยู่ต่อก็ช่วยอะไรไม่ได้ แม้ว่าเป็นประเทศอเม ก็ไม่มีใครทำคุณชายตระกูลของเราได้”

และในเวลานี้ สีหน้าของทุกคนเปลี่ยนไป

วัยรุ่นผิวขาวคนหนึ่งพาบอดี้การ์ดสิบกว่าคนเดินเข้ามาแล้ว มีแอลันอยู่ข้างกายของวัยรุ่นผิวขาวด้วย

แอลันชี้ไปที่เย่เซิ่งเทียน วัยรุ่นผิวขาวผู้นั้นทิ้งบุหรี่ในปากออกไป จ้องมองเย่เซิ่งเทียนเดินเข้ามาด้วยสายตาที่ชั่วร้าย

บอดี้การ์ดที่อยู่ด้านหลังของเขาเหล่านั้น ผิวขาวดำผสมผสานกัน ต่างก็กำยำล่ำสัน สวมใส่สูทสีดำ รูปร่างใหญ่มาก

แถมยังพองตรงเอว เห็นได้ชัดว่ามีปืน

เห็นได้ชัดมากว่า พนักงานในสนามบินไม่ได้ขวางกั้นพวกเขาไว้เลย อนุญาตเรื่องนี้แล้ว แถมยังมีพนักงานจำนวนมากกำลังมุงดูกันคึกคัก มีรอยยิ้มเยาะเย้ยบนใบหน้า

สำหรับพวกเขาแล้ว สั่งสอนพวกคนต้าเซี่ยเหล่านี้ได้สักหน่อย งั้นก็เป็นเรื่องที่ทำให้คนมีความสุขอย่างมาก

ถึงขั้นมีคนยิ้มพร้อมพูดว่า “คุณชายล็อก จัดการคนต้าเซี่ยที่ไม่ดูตาม้าตาเรือเหล่านี้ให้หนักๆ ให้ทุกคนมีความสุขกันหน่อย ไอ้พวกคนเอเชีย ควรจะทักทายใบหน้าที่ทำให้คนขยะแขยงของพวกเขาอย่างเป็นกันเองด้วยหมัดกำปั้น”

ล็อกเดินเข้ามาด้วยท่าทางดุดัน พูดภาษาอังกฤษว่า “ไอ้พวกเอเชีย เมื่อแกรังแกแฟนสาวของฉันเหรอ？พูดมาสิ แกอยากตายยังไง”

ชายชราชี้ด่าแอลันอย่างโมโห “แกนี่ใจคอโหดเหี้ยมจริงๆ แกก็เป็นลูกหลานของพระเจ้าหวงและพระเจ้าเหยียน ทำไมถึงจัดการกับคนกันเองได้ลง！”

แอลันพูดว่าถุย พูดด่าอย่างเยือกเย็นว่า “ฉันแม่งไม่ได้เหมือนกันกับพวกแก ฉันเป็นคนประเทศอเม อย่าใช้สายเลือดต้าเซี่ยที่สกปรกนั่นของพวกแกมาทำฉันขายขี้หน้า อยู่ที่ต้าเซี่ยของพวกแก อากาศที่ฉันหายใจเข้าออกทุกครั้งล้วนแต่สกปรกทั้งนั้น เมื่อลงเครื่องที่ประเทศอเม ฉันก็สัมผัสได้ถึงกลิ่นอายของความอิสระ”

เปรี๊ยะ

เธอเพิ่งจะพูดเสร็จ ยังไม่ทันได้ตอบสนองว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น ก็ถูกตบที่หน้าแล้ว

ไม่มีใครเห็นว่าตบได้ยังไง ได้ยินแค่เสียงตบอย่างคมชัด

“รสชาติของการตบอย่างอิสระเป็นยังไง？”

เย่เซิ่งเทียนตบเข้าไปที่หน้าของเธออีก

แอลันถูกตบหน้าหลายครั้งจนทำอะไรไม่ถูกเลย เสียงดังหึ่งๆขึ้นในสมอง