Mars เจ้าสงครามครองโลก นิยาย บท 839

ออวิดเหงื่อแตกเต็มหัว จำต้องเดินเข้าไป

เทพสงครามชั้นยอดของทางยุโรปเหล่านั้นไปได้ แต่ว่าเขาไปไม่ได้

เขาจำเป็นต้องเดินออกมา เสาะหาทางแก้ไขเรื่องนี้

ถ้าหากเขาไปแล้ว ทั้งประเทศอเมก็จะกลายเป็นตัวตลก ต่อไปก็จะไม่มีบารมีและชื่อเสียงใดๆทั้งสิ้น

แม้ว่าประชาชนชาวอเม ก็จะไม่เชื่อใจรัฐบาลของพวกเขา

อยู่ในช่วงเวลาแบบนี้ รัฐมนตรีว่าการกระทรวงกลาโหมอย่างคุณหนีเอาตัวรอดแล้ว พวกเราจะเชื่อใจได้อย่างไร เผื่อว่าเกิดความวุ่นวายอันเกิดมาจากภัยสงคราม คุณปกป้องพวกเราได้？

เพราะงั้นเขาทำได้เพียงเดินออกมา

ออวิดสูดลมหายใจเข้าลึกๆแล้ว สามสี่คนวาร์ปตัวมาถึงตรงหน้าของเย่เซิ่งเทียนแล้ว พูดอย่างเคารพว่า “พวกเรากำลังสืบหาอย่างละเอียด ว่าใครคิดที่จะลงมือกับภรรยาและลูกสาวของคุณกันแน่ ไม่นานก็จะได้ผลลัพธ์ นอกจากนี้ เนื่องจากความผิดพลาดของเราในครั้งนี้ ทำให้คุณโมโห เรายินดีที่จะชดใช้ให้กับภรรยาและลูกสาวของคุณ รายละเอียดการชดใช้ รอพวกเรากลับไปหารือให้ได้จำนวนตัวเลขที่แน่ชัดออกมา คุณคิดว่ายังไง？”

เมื่อพูดประโยคนี้ออกมา ออวิดรู้สึกถึงความอัปยศ

ประเทศอเมของพวกเขาเป็นประเทศที่ยิ่งใหญ่อันกับหนึ่งของโลกนะ

วางอำนาจบาตรใหญ่ในโลกมากว่าครึ่งศตวรรษ ในปีนั้นสหภาพโซเวียตก็ถูกพวกเขาโค่นล้มลงแล้ว

แต่ตอนนี้ จะต้องรับมือกับชายวัยรุ่นคนหนึ่งแห่งต้าเซี่ยด้วยการประจบประแจงอย่างไม่รู้สึกละอาย

เขารู้สึกอับอายขายขี้หน้าเหมือนถูกคนตบหน้า

“ไม่ยังไง”

เย่เซิ่งเทียนพูดเบาๆ

ออวิดสีหน้าซีดขาว เขารู้ว่าเจ้าเทพต้าเซี่ยรับมือยาก แต่คิดไม่ถึงว่าจะรับมือได้ยากขนาดนี้

เขาได้เตรียมแผนที่จะยอมถอยไว้เรียบร้อยแล้ว ขอเพียงแค่เงื่อนไขของอีกฝ่ายไม่เกินไป ล้วนแต่ตอบตกลงได้ก่อนทั้งนั้น

หลังจากนั้นกลับไปหารือกัน

ถึงยังไงมีหลายเรื่องราวที่เขาไม่ได้เป็นคนตัดสินใจ เขาพูดแบบนี้ เป็นเพียงการให้เกียรติและมีเหตุผลที่จะสิ้นสุดลงอย่างเหมาะสมด้วยกันทั้งสองฝ่าย

เพราะว่าบางอย่าง ไม่ใช่สิ่งที่ควรนำออกมาพูดแน่นอน

แต่คิดไม่ถึงว่า เย่เซิ่งเทียนจะไม่ต้องการเกียรตินี้โดยสิ้นเชิง

“งั้น งั้นคุณว่าไงละ？คุณบอกความคิดของคุณกับฉันได้ พวกเราไปหารือกัน”

ออวิดก็เป็นเทพสงครามชั้นยอดท่านหนึ่ง แต่ในเวลานี้บนหน้าผากของเขา มีเหงื่อตกอย่างเห็นได้ด้วยตาเปล่าแล้ว

เปรี๊ยะ