Mars เจ้าสงครามครองโลก นิยาย บท 883

กู่ชางหลงถลึงตา“ไอ้หนู ถ้าอิงตามลำดับฉันเป็นปู่ของแกยังได้เลย ถ้าไม่เห็นแก่ว่าแกได้รับบาดเจ็บสาหัส ฉันทุบแกขี้แตกไปแล้ว ไม่มีสัมมาคารวะ ตอนนั้นเย่หลงอาจารย์ของแกยังไม่กล้าพูดต่อหน้าฉันแบบนี้เลย”

เจียงลั่วเสินรู้สึกโกรธมา เขาหัวเราะอย่างเย้ยหยัน“หรือผมพูดอะไรผิดไป？หลบซ่อนมานานหลายปีมีประโยชน์อะไรเล่า จนถึงตอนนี้ยังหลบซ่อนตัวเหมือนกับหนู ถ้าไม่ใช่เศษสวะจะเป็นอะไรได้อีก？อายุก็มากกว่าปู่ของฉัน แต่อย่าลืมนะ ความสามารถของเสี่ยวเทียนเทียบเท่ากับพวกคุณ คุณยังมีหน้ากล้าทุบโต๊ะกับผมอีก？”

กู่ชางหลงโกรธแทบตาย แต่กลับไม่โต้เถียง

ถ้าไม่เห็นแค่ที่เจียงลั่วเสินบาดเจ็บสาหัส วันนี้เขาคงจะต้องสั่งสอนซะหน่อยแล้ว

มันน่าโมโหจริงๆ

จี้ใจดำของเขา

เขาแกล้งตายมานานหลายปี คิดหาทุกวิธีต่างๆนานา แต่ก็ไม่สามารถแทรกซึมเข้าไปในตระกูลลี้ลับได้ แล้วเขาจะทำอะไรได้ล่ะ？

ตระกูลลี้ลับเข้มงวดมากกับวิชาเหนือโลกีย์ ไม่เช่นนั้นคงไม่อยู่มานานหลายพันปีแบบนี้ ตระกูลเก่าแก่ผู้ดีเองยังไม่มีนักบู๊เหนือโลกีย์แม้แต่คนเดียว

มู่หุนกลาวตำหนิ“พอได้แล้ว ทะเลาะอะไรกัน ทะเลาะกันแล้วแก้ไขปัญหาได้หรอห้ะ？อายุขนาดนี้กันแล้ว ไม่อาบหรอที่ทะเลาะกันแบบนี้？เจ้าเทพเย่ยังไม่ฟื้นเลยนะ พวกแกมีหน้ามาทะเลาะกันที่นี่อีก”

ประโยคทำให้คนแก่ทั้งหลายหน้าแดงกันเลย

ไม่อยากพูดถึงเรื่องของแดนต่างๆอีก

เย่เซิ่งเทียนฝึกวิชามานานเท่าไรเอง ใช้ระยะเวลาสั้นๆสี่ปี ก็ตามทันตาแก่อย่างพวกเขาได้แล้ว

พวกเขาจะไปหาข้ออ้างที่ไหนได้อีก？

เย่หลงเทียนมีพรสวรรค์มากโดดเด่นขนาดนั้น ยังไม่เร็วขนาดนี้เลย

มันทำลายจิตใจมากๆ