แต่ว่า ในดวงตาของซินซูจวนเต็มไปด้วยความอาฆาตพยาบาท
เย่เซิ่งเทียน นายเป็นคนก่อให้เกิดปัญหา
ถ้าหากเมื่อวานไม่เจอกับนาย ฉันก็ไม่มีทางจัดงานเลี้ยงเพื่อนร่วมชั้นเรียนนี้ได้
ฉันก็ไม่มีอยากจะแก้แค้นแก!
ทั้งหมดนี้เป็นความผิดของแก!
ฉันถูกคุณชายเฉินทำให้อับอาย ถูกทุกคนต่อต้าน แกเป็นคนทำร้ายทั้งนั้น!!
แกค่อยดูเถอะ ฉันจะเอาคืนไม่ช้าก็เร็ว!!
ซินซูจวนดื่มเหล้าแก้วหนึ่งอย่างโกรธจัด เพื่อนร่วมชั้นเรียนเหล่านั้นที่ก่อนหน้านี้ชมเชยเธอ ตอนนี้ไม่มีใครสนใจเธอ
"หลินจื้อเผิง แกชอบเล่นเกมเหรอ? มา พวกเรามาเล่นเกมกันดีกว่า"เฉินเฟิงจ้องมองหลินจื้อเผิงแล้วพูด
"คุณชายเฉิน คุณอยากเล่นยังไง? ตราบใดที่คุณมีความสุข ผมยังไงก็ได้"
หลินจื้อเผิงเหมือนกับลูกเลี้ยงของคนขายชาติ ก็เกือบจะมีสายจูงสุนัขอยู่รอบคอ
เฉินเฟิงพูดอย่างยิ้มแย้มว่า: "มา ที่นี่มีสิบคน นายดื่มให้กับคนละสามแก้ว ถ้าดื่มไม่ไหว งั้นก็คุกเข่า เลียรองเท้าให้เจ้า......เซิ่งเทียน ว่ายังไง?"
สีหน้าของหลินจื้อเผิงก็แข็งทื่อในทันที ยิ้มไม่ออกมา
นี่เป็นวิธีที่ตัวเองจัดการเย่เซิ่งเทียนเมื่อกี้นี้ไม่ใช่เหรอ?
ดื่มเหล้าขาวในแก้วเบียร์ สามสิบแก้วลงไป ต่อให้ไม่ตาย ก็จะต้องนอนโรงพยาบาลเป็นเวลาหลายวัน
สีหน้าของก็ทรุดลงอย่างกะทันหัน และพูดอย่างรวดเร็วว่า: "คุณ...คุณชายเฉิน ผม เอ่อ พวกเราเปลี่ยนเป็นอย่างอื่นเถอะ"
เฉินเฟิงเบิกตากว้าง และพูดว่า: "ไม่ให้เกียรติฉันเหรอ? แกไม่ดื่มเหล้าเรียกฉันมาทำไม? แกคิดว่าฉันเป็นลูกสมุนของแกเหรอ? เรียกเมื่อไหร่ก็มาได้เหรอ?"
เหงื่อเย็นบนหัวของหลินจื้อเผิง หยดลงมาด้วยความเร็วที่มองเห็นได้ด้วยตาเปล่า ขาทั้งสองข้างอ่อนลง คุกเข่าอยู่บนพื้น: "คุณชายเฉิน คุณ คุณปล่อยผมไปเถอะ ตราบใดที่ไม่ดื่มเหล้า ทำอะไรก็ได้"
"งั้นก็คุกเข่าลง เลียรองเท้าให้เซิ่งเทียน ไม่อย่างนั้นฉันจะโทรไปที่บริษัทนั้นของแก ผู้จัดการแผนกของแกก็ไม่ต้องทำแล้ว"
เฉินเฟิงพูดเยาะเย้ย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: Mars เจ้าสงครามครองโลก
เนื้อเรื่องน่าจะต่อได้อีกนะรีบจบไปหน่อย มีหลายปมเลย ปกแรกเย่หลงตายรึยัง ปมที่2ซือซือทำไม่ถึงลืมเรื่องที่เกิดขึ้น ปมที3หวางซีเป็นสเก็ดวิญาณของใคร หายไปไหนทำไมเห้ยซูหลิงถึงหาเจอ ปมที่4หมิงหยูเลยลูกชายจะช่วยแทบตายไม่กล่าวถึงเลยคือคาฝจมากคนแต่งน่าจะแต่งต่อได้อีกพันตอน...
ฟ้าสยบทำไม่ไม่ช่วย...
ตั้งแต่โดนวางยา..จนถึงตอนเย่เซิงเทียนดูโง่ๆเลย...
เจ้าเทพอะไรดูโง่จัง..โดนจูงจมูกเหนื่อยใจกับคนแต่ง...