Mars เจ้าสงครามครองโลก นิยาย บท 952

เย่เซิ่งเทียนได้ตามเป้าหมายตัวเองแล้ว มีคำพูดคำนี้ของเซียวเทียนเฉิง ต่อไปนี้เขาก็ไม่ขาดวัตถุดิบในการฝึกวิชา

เขาคิดแผนเอาไว้ว่าจะซ่อนตัวอยู่ในตระกูลเซียวสักหนึ่งเดือน หลังจากนั้นค่อยดู

สำหรับสถานะของหลินเย่ อีกเดือนให้หลังค่อยปรากฏตัวออกมารักษาโรคร้ายให้เซียวเทียนเฉิง

พอเย่เซิ่งเทียนออกไปแล้ว ในหัวใจของเซียวเทียนเฉิงเต็มอิ่มด้วยความหวัง มีแต่ความรู้สึกว่าเป็นอนาคตที่รอได้

“คิดไม่ถึงเลยว่า อัจฉริยภาพของเย่เซิ่งเทียนจะสูงถึงขนาดนี้ น่ากลัวสรวงสวรรค์คงยังไม่รู้”

แววตาของเซียวเทียนเฉิง เต็มไปด้วยความละโมบ พึมพำพูดกับตัวเองว่า “เย่เซิ่งเทียนเอ๋ย รีบทะลวงให้สำเร็จเร็วหน่อย ปลุกฟื้นเลือดเทพแห่งซวนหยวน ขอเพียงให้ในตัวคุณเกิดมวลสารทิพย์ขึ้นมา ฉันก็จะได้เชือดหมูอ้วนอย่างตัวคุณนี้ได้ และต้องรีบให้ตระกูลจงหาไอ้คุณหลินเย่ นั่นให้พบ รักษาโรคร้ายของฉันให้หายขาด ถึงแม้ว่าจะรักษาไม่ได้ ขอเพียงให้ยืดชีวิตต่อได้สักห้าปี โอกาสก็จะเป็นของฉันได้！”

เขากับเย่เซิ่งเทียนต่างคนต่างก็วางแผนเล่นงานต่อกันไป ต่างฝ่ายต่างก็มองว่าฝ่ายตรงข้ามหลงเข้ามาในลอบดักของตนแล้ว

ในขณะเดียวกันนั้น ทางด้านตระกูลเหย้ เหย้ซูหลิงไม่ได้รับข่าวคราวของเย่เซิ่งเทียน ให้รู้สึกจะหงุดหงิดอารมณ์เสีย

เดิมทีหล่อนคิดจะให้เย่เซิ่งเทียนมาตามที่หล่อนวางแผนไว้ แต่ตอนนี้หล่อนรู้สึกว่า เย่เซิ่งเทียนหลุดออกจากความควบคุมของหล่อนแล้ว

เวลานี้ขนาดแม้แต่ข่าวคราวยังไม่ส่งกลับมา ตัดขาดการติดต่อกันไปทั้งหมด

“สมควรตายจริงนะเย่เซิ่งเทียน แกกล้ามาล้อเล่นกับฉัน！มาตะล่อมเอาข่าวจากที่ฉันไป ตอนนี้กลับติดต่อไม่ได้ เลวร้ายจริง ๆ！”

เหย้ซูหลิงโกรธจนบ้าจะตาย หล่อนไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเย่เซิ่งเทียนจะมีพบกับตระกูลเซียวหรือเปล่า

ไม่มีข่าวคราวแม้สักนิด

“คุณคิดว่าเย่เซิ่งเทียนทำไมถึงได้ใส่ใจเอามากในหวางซี？ก็เพราะหวางซีไม่เคยต้องการอะไรกับเขา มีแต่การให้ตลอด ไม่เคยคิดหวังตอบแทน ฉะนั้นในใจเย่เซิ่งเทียนมีแต่รู้สึกละอายแก่ใจ ในใจก็เกิดความผูกพัน ทั้งชาตินี้ไม่มีวันจะทำให้หวางซีเสียใจ”

เหย้ซูหลิงพูดด้วยอารมณ์เศร้าเครียดว่า “น่าทุเรศจริง ๆ ทำไมถึงได้มีผู้หญิงอย่างหวางซีที่ไม่เคยมีความอยากได้อะไรจากเขาเลย สวนมาก็คล้อยตาม ทำตัวเป็นคนชั้นเซียนเทพไปงั้นเลย ลองถ้าเปลี่ยนมาเป็นฉันละก้อ ครั้งที่ถูกตระกูลหวางทำใส่แบบนั้น เมื่อตอนเย่เซิ่งเทียนกลับ ฉันคงจะถล่มตระกูลหวางยับพินาศไปแล้ว”

เหย้ม่อหัวเราะแล้วพูดว่า “ก็ถึงว่างัย คุณไม่ใช่หวางซี ครอบครัวของหวางซี อบรมบ่มเพาะให้เขาเป็นคนมีนิสัยเอื้ออารี คุณมันมารน้อยสาว จะไปเหมือนได้ยังไง？ถ้าหากคนที่ยืนอยู่ที่นี่วันนี้เป็นหวางซี หล่อนจะไม่กังวลเลยว่าเย่เซิ่งทียนจะหลุดจากการควบคุมหรือไม่ มีแต่จะห่วงความปลอดภัยของเย่เซิ่งเทียน”

พูดมาถึงนี่ เหย้ม่อหยุดชะงักพักหนึ่ง “ที่ฉันพูดมานี้ ไม่ใช่จะให้คุณไปหัดแบบหวางซี แต่ให้คุณเป็นตัวของคุณ คุณก็คือหลานสาวมารสาวน้อยของฉันเหย้ม่อ เห็นควรจะทำยังไงก็ทำ ถ้าของเป็นของ ๆ คุณ ใครก็แย่งเอาไปไม่ได้ ถ้าของไม่ใช่ของ ๆ คุณทำยังไงคุณก็รั้งไว้ไม่ได้ คุณเข้าใจหรือยัง？”

เหย้ซูหลิงกัดฟันพูดว่า “แต่ฉันก็ยังคิดว่าต้องแย่งเขามาให้ได้ทำไง？”

เหย้ม่อพูดเสียงชืด ๆ “แย่งมาได้ นั่นก็ฝีมือของคุณ แต่อย่าทำให้เรื่องเป็นผลกลับตาละปัดแล้วกัน คนอย่างเย่เซิ่งเทียน อีกหน่อยจะมีสาวรู้ใจข้างกายของเขานั้นไม่ใช่น้อย คุณไม่ต้องไปแย่งกับหวางซีหรอก คุณเพียงสามารถแย่งมาจากสาวคนอื่นได้ก็พอ แน่นอน ถ้าหากเย่เซิ่งเทียนตายไป นั่นก็ถือเสียว่าฉันไม่ได้พูด”