มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 1043

ในทางกลับกัน ไททัสก็แกล้งพูดขึ้นมา “ฮ่าฮ่า! ดีเลย เลือดย่อมข้นกว่าน้ำเสมอ!”

ทว่า ไททัสหน้านิ่วคิ้วขมวดอีกครั้ง “นายท่านวู๊ด นายท่านเชื่อใจเฟนด์มากไปรึเปล่าครับ? ถ้าเกิดยานี่เป็นยาพิษล่ะ? ทำไมนายท่านไม่ตรวจสอบก่อนจะกลืนมันเข้าไปล่ะครับ!” ไททัสถามด้วยน้ำเสียงระมัดระวัง “นอกจากนี้แล้ว นายน้อยเฟนด์ขอจัดการแข่งขันถึงสองครั้ง นายท่านก็ตอบโดยไม่ลังเลเลยทั้งสองครั้ง! ถ้าเกิดว่านักษะการต่อสู้ของนายน้อยเฟนด์ทำให้เขาไม่ชนะ จะทำยังไงครับ และถ้าตำแหน่งของหัวหน้าตระกูลต้องตกเป็นของคนอื่น?” ไททัสยังคงกังวล

แนชไม่ตอบเดี๋ยวนั้น แต่เขาหัวเราะออกมาดัง ๆ ให้กับความกังวลของไททัสแทน “ฉันเป็นหนี้เฟนด์กับแม่ของเขามามาก มากเกินไป และฉันเชื่อว่าเขาจะไม่มีทางทำร้ายฉัน ถึงยาจะมีพิษฉันก็กินอยู่ดีแหละน่า เขาเป็นลูกชายของฉัน และเขาทำยาให้ฉัน ฉันต้องกินอยู่แล้วสิ!” ดวงตาของแนชเต็มไปด้วยน้ำตา เขาพูดต่อว่า “ฉันดีใจจริง ๆ ที่ได้เห็นทั้งคู่ก่อนตาย ที่มากไปกว่านั้น ถ้าพวกเขาไม่มาในวันนี้ นอกจากฉันแทบจะไม่มีโอกาสเห็นหน้าพวกเขาแล้ว ฉันก็คงไม่รู้ด้วยซ้ำ ว่าฉันโดนวางยา!”

แนชหยุดไปครู่นึง เขาเอนไปข้างหลังเล็กน้อย “สำหรับเรื่องการแข่งขันที่เขาเสนอขึ้นมา ฉันเชื่อว่าเขาต้องมีความมั่นใจในระดับนึงเลย รวมถึงทักษะในการต่อสู้ด้วย อย่างน้อยเขาก็มีใจที่จะสู้เพื่อตำแหน่งหัวหน้าตระกูลนะ ทั้ง ๆ เขาไม่ควรสู้เลยด้วยซ้ำ! ที่มากไปกว่านั้น ตำแหน่งนี้ควรตกไปที่ตระกูลวู๊ดคนอื่น มากกว่าอยู่ในมือของแลนซ์!”

"อะไรนะ? ไม่มีทาง! นายท่านวู๊ด คุณชื่นชมแลนซ์มาตลอดไม่ใช่เหรอ? ทำไมตอนนี้ถึงไม่อยากให้เขาเป็นทายาทล่ะ?”

ลิซซี่อ้าปากค้าง เธอตกใจมาก

แนชตอบอย่างจริงจัง ด้วยน้ำเสียงขึงขัง "คุณพูดถูก แลนซ์มีความสามารถที่ดีที่สุดที่จะสานต่อตระกูลวู๊ด ผมไม่ปฏิเสธ และผมเองก็คิดถึงเขาเสมอ แต่เขาไม่เหมาะที่จะเป็นทายาทของหัวหน้าตระกูลวู๊ด เขาไม่เหมาะที่จะเป็นหัวหน้าตระกูลวู๊ดในอนาคตหรอก!”

“ขอฉันรู้เหตุผมได้ไหม? เขามีพรสวรรค์ และเขาเองก็จะแข็งแกร่งขึ้นเรื่อย ๆ ในอนาคตด้วย แล้วมันไม่ดีตรงไหน? เขาไม่เหมาะที่จะเป็นหัววหน้าตระกูลยังไง?”

ลิซซี่เองก็ไม่ค่อยเข้าใจคำพูดของแนชเท่าไหร่ เธอรู้ว่าแนชชอบแลนซ์มาตลอด เธอคิดว่าถ้าแลนซ์ยังอยู่ที่นี่ นายท่านวู๊ดคงให้แลนซ์รับตำแหน่งนี้อย่างแน่นอน แต่ทว่า เมื่อฟังคำพูดของแนชด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึมแบบนั้นแล้ว ดูเหมือนสถานการณ์ตอนนี้จะไม่เป็นอย่างงั้น

"ใช่ ถึงแม้ว่ามันจะผิด แต่เราต้องขอบคุณลูกศิษย์ของเขาเลยนะคราวนี้ ไม่งั้นเฟนด์คงไม่ลงแข่งขันเพื่อเป็นหัวหน้าตระกูลวู๊ดหรอก อย่าว่าแต่จะมาเจอฉันเลย!”

แนชพยักหน้า ก่อนจะพูดด้วยความพอใจมาก “เฟนด์ตกลงโดยไม่ลังเลเลย เพราะเห็นแก่เฟอร์นันโด แคมป์เบล มันทำให้เราเห็นว่าเขาเป็นคนที่ให้ความสำคัญกับความรัก และความถูกต้องมากแค่ไหน!”

“พ่อคะ พ่อชมพี่เฟนด์มากเกินไปแล้วนะ ชมอยู่เรื่อยเลย!”

ยูล วู๊ด ที่ยืนอยู่ข้าง ๆ เขา บ่นอย่างขมขื่น เธอด้วยปากมุ่ย