มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 105

ฟีโอน่ายังดื้อรั้น

มุมปากของเซเลน่ายิ้มอย่างเหนื่อยใจ เธอวางสายด้วยความเจ็บปวดเพราะความผิดหวัง

"เฮ้ ที่รัก เกิดอะไรขึ้น วันนี้เป็นวันแรกที่คุณไปทำงาน ทำไมถึงได้ดูอารมณ์ไม่ดี!"

บังเอิญที่เฟนด์เอารถสกู๊ตเตอร์ไฟฟ้ามาจอดตรงหน้าเธอพอดี เขาเอาไอศกรีมที่เขาซื้อมายื่นให้กับเซเลน่า "อากาศค่อนข้างร้อน มันยังเช้าอยู่เลย ผมเลยขับรถไปซื้อไอติมมาให้คุณสองอัน!"

เซเลน่าตอบรอยยิ้มอันอ่อนโยนของเฟนด์ด้วยรอยยิ้มแห่งความเศร้า เธอหยิบไอศกรีมมากินก่อนจะคร่ำครวญว่า "สามี ฉันไม่รู้จะทํายังไงดี ฉันเพิ่งเข้ามาทำงานในบริษัทวันแรก ฉันเจอกับดักแผนของคนอื่น แล้วสิ่งที่ทำให้ฉันผิดหวังคือแม่ ฉันขอยืมเงินสามแสนเหรียญจากแม่ และบอกแม่ว่าจะคืนให้เมื่อได้เงินเดือน แต่แม่ไม่ยอมให้ฉันยืม เพราะเธอคิดว่าคุณกําลังเดือดร้อน และคุณต้องการเงินก้อนนี้ เพื่อชดใช้ให้กับใครบางคน สําหรับปัญหาที่คุณก่อขึ้น"

เฟนด์รู้สึกเศร้าทันทีที่เห็น เซเล่น่าสีหน้าเศร้าหมอง เขาเดินมายิ้มนิด ๆ "ที่รัก ไม่เป็นไร ถ้าคุณต้องการเงินก็แค่บอกสามีของคุณ คุณอยากได้ 300,000 เหรียญใช่ไหม ผมจะพาคุณไปถอนเงินที่ธนาคารหนึ่งล้านเหรียญ ผมจะให้คุณ เพื่อที่คุณจะได้สบายใจ”

ทันทีที่พูดจบ ใบหน้าของเขากลับบึ้งตึง เขากำมือไว้แน่น "ใครมันกล้าวางแผนคิดจะต่อต้านคุณ ตั้งแต่วันแรกที่คุณเข้าไปทำงาน? ผมจะฆ่าใันให้ตายเถอะ! มันกล้าทำร้ายผู้หญิงของผมได้ยังไง? ผมจะให้มันลงไปอยู่ในหลุมฝังศพแทน!”

"คุณไม่ทำแบบนี้ไม่ได้เหรอ ฉันไม่อยากให้คุณใช้หมัดของคุณแก้ปัญหาทุกครั้ง”

"ที่จริงแล้วมันก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร เธอทํางานเป็นหัวหน้ามานานหลายปี บางทีเธออาจอยากได้รับการเลื่อนตําแหน่งให้เป็นผู้จัดการ น่าเสียดายที่ตําแหน่งมาเป็นของฉันเสียก่อน"

เซเลน่าฝืนยิ้มอีกครั้ง เธอเป็นห่วงเฟนด์มาก เธอโกรธเขา เพราะเขาทําตัวเหมือนคนประมาท และอยากแก้ปัญหาทุกอย่างด้วยหมัด เขาขู่จะฆ่าคน ๆ นั้นด้วยซ้ำ ในทางกลับกันสิ่งที่เธอรักที่สุดก็คือ ความห่วงใยและความรักอันจริงใจที่เขามีต่อเธอ เขาทำให้เธอรู้สึกปลอดภัย

"ถ้าอย่างนั้นผมคงไม่ทําอะไรด้วยหมัดของผม คุณบอกว่าขาดอีก 300,000 มันเกิดอะไรขึ้น?" เฟรด์ถาม

"ฉันประมาทเกินไป ซอนย่า หัวหนางานบริษัท เธอทํางานที่ฝ่ายจัดซื้อของบริษัทมาหลายปี… ไม่คาดคิดว่า เธอจะจองโรงแรมระดับหกดาว และร้านคาราโอเกะหลังอาหารมื้อค่ำ ฮันคิดว่าฉันน่าจะเตรียมเงินอย่างน้อย 400,000 เหรียญ แต่ฉันมีเงินติดตัวแค่ 100,000 เหรียญ ฉันจึงขอยืมเงินจากแม่ก่อน 300,000 เหรียญ ใครจะไปคิดว่า..."

เซเล่น่า สารภาพเรื่องที่เกิดขึ้นระหว่างเธอกับแม่ของเธอให้ฟัง "อืม ถ้าฉันรู้ก่อนหน้านี้ ฉันจะไม่ตกลงที่จะดูแลพวกเขาในตอนนี้" เธอเล่าต่อไป "มันคงเป็นเรื่องใหญ่และหน้าอับอาย ในอนาคตฉันอาจจะทำงานได้ยากลำบาก” ตอนนี้เราไม่สามารถจ่ายเงินจำนวนมากได้ขนาดนี่น แล้วฉันก็ยังให้พวกเขาไปรอฉันที่หน้าประตูโรงแรมอีกด้วย มันยิ่งหน้าอายมากกว่า”

“แล้วก็ยังมีคาราโอเกะหลังอาหารเย็นด้วย" เฟนด์ตอบ "ผมกลัวว่าเงินหนึ่งล้านอาจจะไม่พอ ในเมื่อคุณตกลงที่จะดูแลพวกเขาแล้ว และให้พวกเขากลับไปแต่งตัวกันที่บ้านกันเรียบร้อยแล้ว งั้นมาเตรียมเงินสองล้านสําหรับคืนนี้กันเถอะ ช่างหัวซอนย่ามัน ผมคิดว่าเธออยากเห็นคุณอับอายเพราะไม่มีเงินมากพอ"

หลังจากทบทวนกันหลายครั้ง เฟนด์ก็ตัดสินใจในที่สุด "ไปเบิกเงินสองล้านกันดีกว่า เราจะให้เขาเห็นว่าเงินคืออะไร"

"สองล้านหรือ? บัตรคุณมีเงินเยอะขนาดนั้นเลยเหรอ?"

เซเลน่าอ่าปากค้าง หลังจากที่ฟังเฟนด์แล้ว เธอคิดว่าเขาหมดเงินไปกับโบนัสคราวที่แล้ว เธอไม่คิดว่าบัตรของเขาจะมีเงินมากมายขนาดนี้

"ที่รัก ขึ้นรถ ผมจะไปเอาเงินมาให้คุณ กอดผมไว้แน่น ๆ!

เฟิร์นตบที่นั่งบนรถสกู๊ตเตอร์ไฟฟา แล้วยิ้มอย่างอารมณ์ดี

"โอเคค่ะ!"

เซลีน่าหน้าแดงขึ้น เธอเลียไอศกรีมที่ถืออยู่ในมือ ในใจก็เต็มไปด้วยความหวานและความปลื้มปริ่ม