มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 1084

"ถ้าอย่างนั้น นายน้อยเฟนด์ครับ พวกเราขอบคุณมากสำหรับความใส่ใจที่จะช่วยดำเนินการให้ ที่จริง เราก็แค่อยากบ่นและแสดงออก ไม่ต้องการอะไรไปมากกว่านั้น!" ชายแก่อธิบายอย่างระวัง "เหตุผลหลักคือมันไม่มีทางอื่นอีกแล้ว ที่จริง เราก็มีอัจฉริยะในตระกูลสาขา มีความสามารถทำประโยชน์ เราแต่ขาดทรัพยากร กล้าพูดเลยว่าวัสดุที่เรามีมันหายากมากและทำให้ระดับพลังยุทธของพวกเขาลดลง อนิจจา เราทำได้แค่มองอย่างกังวล"

แลนเซล็อตก็พยักหน้าเช่นกัน "เช่นเดียวกับตระกูลสาขาของเรา อัจฉริยะพวกนั้นไม่มั่นใจและร้องเรียนตลอด แต่พวกเขาก็หาสมบัติที่ดีกว่าและหญ้าวิญญาณได้ถ้าระดับพลังยุทธพวกเขาเพิ่มขึ้น เราช่วยพวกเขาไม่ได้ ได้แค่ปลอบใจในตอนที่พวกเขาคลางแคลงใจ"

ชายชราผมขาวพยักหน้า "ถูกต้อง ฉันสัญญากับหลานสาวก่อนจะมาที่นี่ไปว่าจะบอกสมาชิกในตระกูลหลักเกี่ยวกับเรื่องนี้ ฉันไม่ได้คาดหวังเพราะไม่รู้จะคุยกับใครดี หรือจะเล่าให้ใครฟังดี มันน่ากลัวนะ!"

เมื่อพูดเช่นนั้น ชายชราผมขาวก็หยุดและมองเฟนด์ก่อนพูดต่อ "ต้องขอบคุณนายน้อยเฟนด์ที่เชิญเรามา เราได้คุยกันแล้วและตัดสินใจว่าจะบอกความกังวลให้คุณฟัง"

แลนเซล็อตยกแก้วไวน์ขึ้นและดื่มให้กับเฟนด์ เขาดื่มไวน์หมดในครั้งเดียวและพูดว่า "นายน้อยเฟนด์ ในฐานะที่คุณคือผู้สืบทอดของตระกูลวู๊ด คุณได้ให้เกียรติเราด้วยการเชิญมาทานอาหารเย็น ถ้าปัญหานี้มันยุ่งยาก ผมโอเคถ้าคุณจะไม่พูดอะไร คุณก็แค่เพิกเฉยกับสิ่งที่เราเล่าไปก็พอ"

เฟนด์ตกอยู่ในห้วงอารมณ์เมื่อได้ยินเช่นนี้

ดูเหมือนว่าตระกูลสาขากับตระกูลหลักจะมีสถานะที่แตกแยกกันมาก ไม่อย่างนั้น คนในตระกูลสาขาก็คงไม่กลัวที่จะแสดงความกังวลของตัวเองออกมาหรือพูดคำที่ต่ำต้อยอย่างนั้น

พวกเขาอยากจะบอกเรื่องนี้ให้เฟนด์ฟังจริง ๆ เพราะหวังว่าจะมีคนที่ช่วยหาความยุติธรรมและจัดการเรื่องนี้ให้