มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 1085

ผู้นำของตระกูลสาขามาที่ศาลาที่เงียบสงบหลังจากออกจากห้องนั่งเล่นของเฟนด์

หนึ่งในนั้นพูดว่า "ทุกคน คิดว่าเราพึ่งพานายน้อยเฟนด์ได้ไหม? มันทำให้ฉันกังวลกับการที่ได้เห็นว่าเขาเพิ่งกลับมาหาตระกูลวู๊ด ฉันว่าคนยังไม่ยอมรับเขาสักเท่าไหร่นัก และลิลลี่ก็อาจจะต่อต้านด้วย ยิ่งไปกว่านั้น เขายังไม่เป็นหลักเป็นแหล่ง ทุกคนคิดว่าเขาจะช่วยเราได้จริงเหรอ?"

ชายชราอีกคนยิ้มตอบ "มันไม่สำคัญสำหรับฉันว่าจะช่วยได้หรือไม่ มันยากที่เขาจะพูดแบบในวันนี้ แต่เขาก็ยังเชิญเรามาทานอาหาร ฉันเก็บเรื่องนี้เอาไว้ในใจนานมามากแล้ว ฉันรู้สึกสบายใจหลังจากได้พูดออกไป"

"ฮ่า ๆ... ถูกต้อง! ฉันก็สบายใจเหมือนกัน!" แลนเซล็อตหัวเราะ จากนั้นก็พูดว่า "อย่างนี้เป็นไง พรุ่งนี้เราก็ค่อยออกจากตระกูลหลักอย่างช้า ๆ ในตอนเช้า พวกนายรอฉันได้ที่ด้านล่างของภูเขามังกร และรอดูว่าเขาจะว่ายังไง ยังไงซะเขาก็บอกให้ฉันไปพบเขาคนเดียวในตอนเช้าวันพรุ่งนี้"

แชดขมวดคิ้วและถาม "มันก็ดึกแล้วนะ เขาจะยังไปถามพ่อเรื่องนี้หรือเปล่าน่ะ?"

"นั่นฉันก็ไม่รู้ แต่ฉันจะไปยังไงเขาก็พูดไว้อย่างนั้น ฉันแสดงออกมาไม่ได้หรอก!" แลนเซล็อตยิ้มอย่างขมขื่น "กลับไปนอนเร็ว ๆ กันเถอะ ฉันหวังว่าเฟนด์จะรุ่งโรจน์ได้ ถ้าเขาเติบโตได้และเป็นนายท่านของตระกูล พวกเราก็จะมีวันดี ๆ"

หลังจากตระกูลสาขาออกไป เฟนด์ก็มาที่ที่แนชอยู่

"โจ ผมขอโทษกับสิ่งที่เกิดขึ้นในหลายปีที่ผ่านมา เฮ้อ! ผมไม่รู้จะตอบแทนยังไงดี... ถ้าพ่อบ้านไม่บอกอะไร ผมคงไม่รู้ว่าคุณไม่ได้เงินที่ส่งไปให้ ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเฟนด์ไม่ได้รับทักษะยุทธและทรัพยากรที่ส่งไปให้!" แนชที่นอนอยู่บนเตียงถอนหายใจและพูดว่า "ผมคิดว่าการรักษาพิษมันไม่ง่าย ผมไม่กลัวตาย แต่กลัวว่าลิลลี่หรือคนอื่น ๆ จะต่อต้านคุณและเฟนด์หลังจากที่ผมตายไป"

โจแอนยิ้มขมขื่นและพูดว่า "เฟนด์เป็นลูกที่ดี เขาโดดเด่นมาก ไม่ได้ทำอะไรให้ฉันผิดหวัง แม้ว่าจะไม่ได้รับของที่คุณให้มา แต่เขาก็ได้เป็นชายชาตรีอย่างที่เป็นทุกวันนี้ ฉันเป็นห่วงเขามากกับห้าปีในสนามรบ แต่ฉันรู้ว่าเขาจะกลับมาได้อย่างปลอดภัย อย่างที่คาดไว้ เขาก็กลับมาเติบโตได้อย่างที่เป็นในทุกวันนี้"

"ขอบคุณคุณมาก คุณเป็นคนเลี้ยงลูกของเราให้เป็นคนที่ยอดเยี่ยมขนาดนี้" แนชจับมือโจอย่างตื่นเต้นขณะที่ถามด้วยน้ำเสียงรักมาก "โจ คุณเกลียดผมหรือเปล่า? คุณเกลียดความไร้ความสามารถของผมเมื่อหลายปีก่อนไหม?"