มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 1093

ชายกลางคนยิ้มขมขื่นและถามอย่างช่วยไม่ได้

แลนเซล็อตมองไปที่ฝูงชนและพูดว่า "นายท่านวู๊ดบอกมาอย่างชัดเจนแล้วว่าเขาจะจัดการเรื่องนี้ แต่ไม่ใช่ตอนนี้ ให้อดทนรออีกสองสามเดือน!"

"อีกสองสามเดือน? เราจะต้องทนกับเรื่องนี้อีกนานแค่ไหน? ถ้าเขาทำอะไรไม่ได้ตอนนี้ แล้วอีกสองสามเดือนจะทำได้เหรอ? และฉันคิดว่าร่างเขาคงจะแข็งทื่อไปแล้วในสามเดือนหลังจากนี้ เขากำลังจะตายตอนนั้น! เมื่อถึงตอนนั้น เขาก็จะได้ 'พักผ่อน' และไม่สนใจอะไรเลย!"

ชายวัยกลางคนมีแต่ความปั่นป่วนในท้องและหงุดหงิด เขาโวยวายอย่างประชดประชัน "เราอดทนมานานแล้ว จะต้องทนไปอีกนานแค่ไหน! เห็นไหม? ที่ฉันเคยพูดไว้ แม้ว่านายท่านวู๊ดจะรู้เรื่องนี้ ก็ทำอะไรไม่ได้เลย! กลับกลอกอะไรขนาดนี้!"

"เมสัน นายจะโยนความผิดไปที่แนชไม่ได้นะ เขาไม่ได้อยากให้เรื่องนี้เกิดขึ้น สุดท้าย คนที่ร้ายที่สุดก็คือผู้อาวุโสลำดับสามและลิลลี่ นายท่านวู๊ดต้องหาหลักฐานให้แน่นอนก่อนที่จะทำอะไรได้!"

แม้ว่าแชดจะผิดหวังกับวิธีนี้ แต่ก็ยังเข้าข้างแนชและปลอบเมสัน

แลนเซล็อตพูดอย่างสนับสนุน "ทุกคนใจเย็น ๆ ก่อน เรารู้ดีว่าเรื่องนี้มันยาก แต่เราก็ได้ข่าวดีมาเหมือนกัน เฟนด์คุยกับนายท่านวู๊ดเรื่องนี้แล้วและได้วางแผนบรรเทาผลกระทบที่ดีที่สุดให้เรา ฉันคิดว่าเฟนด์กับพ่อเขากำลังประชุมกันเพื่อหานโยบายใหม่เพิ่มเติม ในไม่ช้าก็จะนำนโนบายนั้นมาใช้!"

"นโยบายใหม่? จะมีอะไรได้อีก?"

อารมณ์ของเมสันดีขึ้น ก้อนหินหนัก ๆ ถูกยกออกไปจากใจเมื่อได้ยินเช่นนั้นจากแลนเซล็อต

"นโยบายใหม่ก็คือ ตระกูลสาขาของเรา รวมไปถึงกองกำลังที่ร่วมมือกับตระกูลวู๊ดจะเลือกผู้ฝึกยุทธวัยเยาว์ที่โดดเด่นมาได้สองหรือสามคน เพื่อส่งพวกเขาไปยังตระกูลวู๊ดทุกเดือน พวกเขาจะได้ฝึกฝนที่นั่นและได้ใช้ทรัพยากรเดียวกับสมาชิกในตระกูลหลัก!"

"ยิ่งไปกว่านั้น คนที่รับผิดชอบนโยบายใหม่ไม่ใช่ใครอื่นเลย นอกจากเฟนด์!"

แลนเซล็อตยิ้มและพูดอย่างชัดเจนต่อหน้าหัวหน้าตระกูลสาขา

อารมณ์ของแลนเซล็อตก็อ่อนลงเช่นกัน "ตอนนี้ ฉันก็หวังว่านายน้อยเฟนด์จะเพิ่มระดับพลังยุทธของเขาและความสามารถในการต่อสู้เพื่อที่จะได้จบสิ้นไอ้ความหายนะสองคนนั้นได้ ถ้าเขาได้เป็นหัวหน้าตระกูล มันก็จะดีกับตระกูลสาขาด้วย!"

"จริงมาก! นายน้อยเฟนด์นึกถึงและพยายามช่วยเหลือเราทุกทาง แม้ว่าเขาจะยังไม่ได้สร้างเส้นทางของตัวเองในตระกูลวู๊ดก็ตาม ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นในอนาคตฉันจะเข้าข้างเขาแน่นอน!"

แชดประกาศเสียงดังด้วยความมั่นใจ

เมสันตบหน้าอกตัวเองด้วยความมั่นใจ "ใช่แล้ว! ตั้งแต่วันนี้ไป ชีวิตของฉันเป็นของนายน้อยเฟนด์! ไม่ว่าเมื่อไหร่ที่เขาต้องการความช่วยเหลือ ฉันจะเป็นคนแรกที่เข้าไปหาไม่ว่าจะยังไงก็ตาม!"

"เอาล่ะทุกคน อีกอย่างนะ เก็บเรื่องนี้ไว้เป็นความลับ นายอาจจะแจ้งให้คนของพวกนายรู้ไว้ได้ แต่อย่าเผยแพร่เป็นอันขาด! ส่วนเรื่องการทุจริตของผู้อาวุโสลำดับสามและลิลลี่ ได้โปรดเงียบไว้ก่อน พวกนายอาจจะบอกคนสำคัญหรือผู้อาวุโสในสาขาได้ แต่ห้ามพูดกับคนอื่น! อดทนกับตรงนี้อีกนิด ฉันเชื่อว่านายน้อยเฟนด์จะสู้เพื่อพวกเรา!"

แลนเซล็อตหันศีรษะไปทางคฤหาสน์ตระกูลวู๊ด มองอย่างล้ำลึก จากนั้นก็เดินออกไปพร้อมกับฝูงชน