มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 11

“ชุดทั้งสามเหมาะกับคุณมากที่รัก คุณชอบมันไหม?เราจะซื้อทั้งหมดถ้าคุณชอบ!”

พนักงานขายสาวสองคนไม่กล้าดูถูกเฟนด์อีกต่อไป พวกเขายืนอยู่ที่นั่นอย่างน่าเวทนา

เมื่อได้ยินคำพูดของเฟนด์ เซเลน่าก็หน้าแดง เธอยังไม่ค่อยคุ้นเคยกับคำว่า “ที่รัก” สักนิด “ฉันยังคิดว่ามันแพงเกินไป!”

จากนั้นเซเลน่าก็เปลี่ยนกลับเป็นเสื้อผ้าของเธอแล้ว เธอดูชุดทั้งสามแล้วตอบด้วยรอยยิ้ม “มันสำคัญที่ความคิด ชุดเดียวก็พอ ไม่ต้องมากขนาดนั้น!”

“เดี๋ยวก่อน! เพียงแค่ยอมรับว่าคุณยากจน เลิกเสแสร้งเถอะนะ อย่าแม้แต่คิดจะออกจากร้านหากคุณไม่สามารถจ่ายเงินได้ในวันนี้!” คุณนายคาเรนผู้ร่ำรวยได้เริ่มเยาะเย้ยพวกเขา

เมื่อพนักงานขายหญิงได้ยินคำพูดเหล่านั้นพวกหล่อนรู้สึกยินดี ‘ทั้งสามคนนี้แสดงท่าทีอวดดีแม้ว่าพวกเขาจะยากจนก็ตาม มาดูกันว่าคุณจะรับมืออย่างไรในตอนนี้คุณได้พบกับบุลคลที่แข็งแกร่งแล้วตรงหน้าแล้ว’

อย่างไรก็ตามจากความคาดหวังของพวกเขา เฟนด์ได้ส่งชุดทั้งสามให้กับพนักงานขายก่อนหน้านี้ “เอาสามชุดนี้ ใส่ถุงให้ฉัน!”

“คุณจะซื้อจริงๆเหรอ? รวมเป็นเงินเกือบสองแสนเหรียญ…” หญิงสาวถามด้วยความประหลาดใจจากนั้นก็เดินนำไปในที่สุด หลังจากนั้นครู่หนึ่งกล่าวว่า “เชิญทางนี้ค่ะท่าน!”

เฟนด์เดินตามไปและหยิบการ์ดทองออกมา ตัวเลขบนการ์ดมีทั้งหมดแปดตัว

“นี่ ... ใช้ได้ไหม” พนักงานขายขมวดคิ้วอดไม่ได้ที่จะพึมพำออกมา

นี่เป็นครั้งแรกของเธอที่ได้เห็นการ์ดเช่นนี้

“ทำไมคุณเอาแต่พ่นเรื่องไร้สาระ? ไม่ต้องใช้รหัสผ่านสำหรับการจ่ายเงินที่ต่ำกว่าหมื่นล้านเหรียญ!” เฟนด์มองเธออย่างไม่สบอารมณ์จากนั้นก็โบกมือให้เซเลน่าที่กำลังรอเขาอยู่

เฮือก!

พนักงานขายสูดลมหายใจอึกใหญ่ อย่างใดเธอก็ยังรู้สึกว่าชายคนนี้ก่อนหน้าเขากำลังโกหก แม้แต่แบล็คการ์ดที่ทรงพลังที่สุดที่เธอรู้จักก็จำกัดเฉพาะธุรกรรมที่ไม่ต้องใช้รหัสผ่านต่ำกว่าสิบล้านเหรียญเท่านั้น

ในขณะเดียวกันบุคคลนี้กลับบอกเธอว่าบัตรของเขาอนุญาตให้ทำธุรกรรมโดยไม่ต้องใช้รหัสผ่านต่ำกว่าหมื่นล้าน? ถ้านั่นไม่ใช่เรื่องโกหก มันคืออะไรกันแน่?

อย่างไรก็ตามเธอพยายามอย่างเต็มที่ที่จะยิ้มและเปิดการ์ดผ่านเครื่องอ่าน

น่าแปลกที่การทำธุรกรรมสำเร็จทันที!

“โอ้พระเจ้า เขาพูดความจริงเหรอ?”

พนักงานขายสาวสวยกลืนน้ำลายอย่างยากลำบาก แม้ว่านั่นจะเป็นเรื่องโกหก แต่การ์ดก็ยังสามารถทำธุรกรรมได้โดยไม่ต้องใช้รหัสผ่านสำหรับเงินจำนวนนั้น ตัวตนของบุคคลนี้ไม่ธรรมดาอย่างแน่นอน

ยิ่งไปกว่านั้นลูกค้าประเภทนี้จะถือว่าเป็น VIP ท่ามกลาง VIP ของธนาคาร

“นี่ค่ะคุณชาย เรายินดีพร้อมให้บริการเสมอ!"

เป็นเรื่องยากสำหรับพวกเขาที่จะพบกับลูกค้าที่ร่ำรวยเช่นนี้ พนักงานขายสาวสวยส่งการ์ดกลับไปให้เฟนด์อย่างเคารพและโค้งคำนับเล็กน้อยพยายามเอาใจเขา

“ว่าไงนะ? ไม่ดูถูกว่าฉันยากจนแล้วเหรอ? ยังขอให้กลับมาอีกเหรอ” เฟนด์ยิ้มอย่างเย็นชาขณะดึงการ์ดของเขา

“ทั้งหมดเป็นเรื่องเข้าใจผิด ฉันไม่คิดว่าจะมองคนไม่ออก!”

พนักงานขายสาวสวยตอบด้วยรอยยิ้มจากนั้นกล่าวเสริมว่า “ถ้าคุณซื้อสินค้าที่นี่ทุกวันฉันก็สามารถรับใช้คุณทันที!”

ท้ายที่สุดแล้วทั้งสามชุดนี้ให้ค่าคอมมิชชั่นที่ค่อนข้างดีโดยเฉพาะชุดที่มีราคามากกว่าหนึ่งแสนเหรียญ ซึ่งคนส่วนใหญ่ไม่สามารถซื้อได้

เฟนด์ไม่ได้ให้ความสนใจกับหล่อนอีก จากนั้นเขาก็ไปหาเซเลน่าและโจแอน “ไปกันเถอะ แม่ เราจะไปซื้อของที่อื่นและดูว่ามีร้านไหนที่เหมาะกับแม่บ้าง!”

“คุณจริงจังไหม? คุณจ่ายเงินจริงหรือ”

คุณนายคาเรนยืนอยู่หน้าประตูรอสอนบทเรียนให้เฟนด์ เมื่อเธอเห็นพนักงานขายนำทางเฟนด์ออกไปอย่างปลื้มปิติเธอก็รู้สึกผิดหวัง

แม้ว่าเธอจะไม่ได้ขาดแคลน แต่เธอก็ยังคงรู้สึกเจ็บปวดถ้าเธอใช้เงินสองแสนเหรียญได้ในครั้งเดียว ยิ่งไปกว่านั้นเธอเพิ่งพูดคำที่มีความหมายออกไป

“เกะกะขวางทาง! ไสหัวออกไป!” เฟนด์กล่าวอย่างเย็นชาเมื่อเขาไปถึงประตูและจ้องมองไปที่บอดี้การ์ดเหล่านั้น

“ไอ้เด็กเหลือขอ อวดดีเกินไปแล้ว!”

หัวหน้าบอดี้การ์ดพูดยั่วยุ เขาก้าวไปข้างหน้าและส่งหมัดไปที่ใบหน้าของเฟนด์