มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 1102

"ไม่มีทาง ไอ้จิ้งจอกแก่นั่นอันตรายจริง ๆ !”

เซเลน่าตกใจมาก เมื่อเธอได้ยินเช่นนั้น “เขาแก่ก็แก่มากแล้วนะ ฉันไม่เคยคิดเลยว่าเขาอยากจะเก็บตำแหน่งหัวหน้าตระกูลไว้ให้ตัวเอง!”

“ใครจะไปรู้ล่ะ ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่กันแน่? เขาอยากฆ่าผมกับแลนซ์ แถมตอนนี้ก็หนีไปเก็บตัวอีก ไม่อยากเป็นก็แปลกแล้ว!”

เฟนด์ยิ้มอย่างเย็นชา “แต่ว่า ผมได้ยินมาว่า เขาเพิ่งจะถึงขั้นกลางของสถานะเทพแท้จริงเมื่อไม่นานมานี้ มันเลยไม่ง่ายเลยที่เขาจะพัฒนาไปมากกว่านี้ มันใช้เวลานานมาก เพราะแบบนั้น ผมเลยต้องรีบหายาถอนพิษให้พ่อ!”

ขณะที่ทั้งคู่กำลังคุยกันอยู่ พวกเขาก็เห็นฮัดสันกำลังเดินเข้ามา

เฟนด์และเซเลน่ามองหน้ากันและกันก่อนจะยิ้มออกมา ทั้งคู่รู้ทันที่ว่าอีกฝ่ายกำลังคิดอะไร

“มีตระกูลสาขากี่ตระกูลนะที่รัก? คุณไปทำอะไรที่นั่นล่ะ? แล้วจะไปทุกที่เลยรึเปล่า?”

เซเลน่าจงใจถามเฟนด์เมื่อเธอเห็นฮัดสันใกล้เข้ามา

เฟนด์พยักหน้า “อืมมม ผมจะไปหาพวกเขาทั้งหมดเลยแล้วกัน ผมยังไม่ค่อยคุ้นเคยกับพวกเขาเท่าไหร่ ผมจะได้ดูด้วยว่า ในกลุ่มพวกเขามีอัจฉริยะปนอยู่รึเปล่า ถ้ามี เราจะได้คุยกับสมาชิกของตระกูลสาขามากขึ้น!”

“คุณจะไปเมื่อไหร่ล่ะ?”

เซเลน่าถามย้ำอีกครั้ง

"พรุ่งนี้เลย! ไหน ๆ ผมก็ไม่ค่อยจะมีอะไรให้ทำอยู่แล้ว”

แฟนตอบ พลางยิ้ม

หลังจากที่เธอพูดจบ เธอก็ไปคิดเรื่องอื่น ก่อนที่ดวงตาของเธอจะเป็นประกายขึ้นมาอีกครั้ง “นี่ อย่าบอกนะ ว่าแลนซ์กลับมาแล้วน่ะ?” เธอเดา “เราเจอเขาแล้วเหรอ?”

ฮัดสันถึงกับพูดไม่ออกไปครู่นึง เขาส่ายหน้าอย่างช้า ๆ “ไม่ใช่อย่างนั้นครับ นายหญิงลำดับหนึ่ง แต่ผมมีข่าวดีอีกเรื่อง!”

"ช่างเถอะ ว่ามา มันคงไม่ใช่ข่าวดีเท่าไหร่หรอก ถ้าไม่เกี่ยวกับแลนซ์!”

ลิลี่ถอนหายใจยาว ๆ แววตาของเธอฉายแววแห่งความผิดหวัง

“นายหญิงลำดับหนึ่ง ผมว่า ข่าวนี้คุ้มค่าสำหรับหญ้าวิญญาณที่ดีที่สุดระดับหนึ่งสองต้นเลยนะครับ!”

ฮัดสันมองไปที่ลิลลี่ เขายิ้มออกมา พลางพยายามพูดเป็นนัย ๆ