มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 1103

“สองต้นงั้นเหรอ?”

ลิลลี่ทำหน้าถมึงทึง "ล้อกันเล่นรึเปล่า? ฉันอาจจะเชื่อนะ ถ้านายบอกว่ามันคุ้มกันกับหญ้าวิญญาณขั้นกลางระดับหนึ่ง แต่นี่นายจะบอกว่า มันคุ้มกับหญ้าวิญญาณชั้นยอดระดับหนึ่งงั้นเหรอ สองต้นเลยด้วย! นายรู้บ้างรึเปล่าว่าจริง ๆ แล้วมันมีค่าขนาดไหน?”

"ไม่ ไม่ เชื่อผมสิครับ มันคุ้มกับหญ้าวิญญาณชั้นยอดระดับหนึ่งจริง ๆ !"

ฮัดสันเอียงหัวไปด้านข้าง

"ไม่มีทางน่า อย่างมากก็หญ้าวิญญาณขั้นกลางสองต้นเท่านั้นแหละ!”

ลิลลี่เป็นคนดื้อรั้น เธอกอดอก เธอทำหน้าแหยอย่างไม่แยแส

"ก็ได้ ผมเข้าใจแล้วว่าคุณไม่อยากจะคว้าโอกาสที่จะฆ่าเฟนด์ไว้ งั้นก็ได้!!”

ฮัดสันยิ้มอย่างเยือกเย็น เขามองไปรอบ ๆ ก่อนจะเดินเข้ามา

เขารู้ดี ว่านอกจากลิลลี่จะอยากให้ลูกชายของเธอกลับมาแบบมีชีวิตแล้ว เธอก็ยังอยากฆ่าเฟนด์อีกด้วย

เขาไม่อยากจะเชื่อเลยว่าลิลลี่จะปฏิเสธความคิดนั้นได้ลง

"เดี๋ยว!"

ลิลลี่เรียกฮัดสันทันที เมื่อเธอได้ยินว่ามันเป็นโอกาสที่จะฆ่าเฟนด์

เธอพลิกฝ่ามือของเธอ ก่อนจะหยิบหญ้าวิญญาณชั้นยอดระดับหนึ่งออกมาสองต้น เธอโยนมันไปทางฮัดสัน "ว่ามา นายมีข่าวอะไร”

"ใช่ครับ นี่เป็นโอกาสสำคัญที่เราจะได้ฆ่าเขาสักที เราห้ามพลาดเลย เราจะพลาดไม่ได้” ฮัดสันตอบกลับมาทันที “เขาเป็นนักสู้ที่แข็งแกร่งมาก แถมยังมีพรสวรรค์อีกต่างหาก ใครจะรู้ล่ะว่าเขาจะเป็นนักสู้ระดับกลางลำดับที่สอง เพราะงั้นเราควรให้คนที่อยู่ในขั้นสุดยอดของเทพแท้จริงฆ่าเขา ถ้าเราหาคนพวกนั้นมาไม่ได้ อย่างน้อยก็ต้องให้คนที่อยู่ขั้นแรกของเทพแท้จริงฆ่าเขา!”

ลิลลี่ทำหน้านิ่วคิ้วขมวด “จริง ๆ แล้ว คนที่เหมาะที่สุดก็คือผู้อาวุโสลำดับสาม เขารับประกันแน่ว่าฆ่าไอ้เด็กเวรนั่นได้ แต่เขาต้องเก็บตัวฝึก เราต้องหาคนอื่นมาฆ่าได้เด็กนี่!”

“อือฮึ แล้วเราก็ต้องหาคนที่สามารถไว้ใจได้ด้วย ก่อนหน้านี้ มันก็คงไม่เป็นไรที่เราจะฆ่าเขาเพราะเขาไม่ใช่ทายาท แต่ตอนนี้เขาเป็นทายาทแล้ว เราเลยต้องหาคนที่ไว้ใจได้ และพึ่งพาได้ คนที่จะไม่ยอมเปิดเผยตัวตนที่แท้จริง และคนที่จะไม่ยอมปล่อยให้ไอ้เด็กนั่นหนีไปได้!”

เพราะฮัดสันอยากจะเป็นทายาท เขาเลยสนับสนุนแผนของลิลลี่ด้วยความเต็มใจ!

“เอางี้ไหมล่ะ? ฉันจะหานักสู้ที่อยู่ระดับขั้นต้นของเทพแท้จริง นั่นก็น่าจะพอแล้วนะ เราก็แค่ฆ่ามันและเพื่อนของมันที่มันพามาด้วย เราจะไม่ปล่อยให้มันได้หนีไปเด็ดขาด!”

ลิลลี่ตัดสินใจ หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่นึง