มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 1110

เฟนด์หน้าเหวอทันที เมื่อเขาได้ยินคำพูดของวิลตัน อะไรวะเนี่ย? เขาเพิ่งจะนั่งเครื่องมานานแสนนาน แล้วเพิ่งจะลงจอดที่เมืองวิญญาณ เขาไม่คิดเลยว่าจะต้องมาเล่นละครเรื่องนี้ด้วย

ตอนแรก เขาคิดว่าแค่ช่วยผู้หญิงที่น่าสงสารคนนี้เท่านั้น แค่แกล้ง ๆ ทำให้แฟนของเธอโมโหจนจากไป

ไม่คิดเลยว่านายน้อยคนนี้จะขอให้พวกเขาจูบกันตรงหน้าเขาจริง ๆ ไม่งั้นเขาไม่มีทางเชื่อ

แต่พอลองคิดดูแล้ว เชอร์ลี่ย์ไม่เคยมีแฟนมาก่อนเลย แล้วจู่ ๆ ก็มาพูดว่าตัวเองมีแฟน? สำหรับเฟนด์เองเขาก็ยังไม่เชื่อเลย

เชอร์ลี่ย์หน้าแดงก่ำ เธอหน้านิ่วคิ้วขมวดด้วยความโมโห เธอกำลังตกที่นั่งลำบากในตอนนี้

อย่างไรก็ตาม เฟนด์จับแขนของเธอ แถมยังใช้แขนที่แข็งแกร่งของเขาโอบเอวเธออีกต่างหาก ถ้าเธอบอกว่าเฟนด์ไม่ใช่แฟนของเธอในตอนนี้ ความพยายามที่แล้ว ๆ มาของเธอก็จะหมดความหมายทันที นอกจากนี้แล้ว เธอห่วงชื่อเสียงและภาพลักษณ์ของเธออย่างมาก และตอนนี้ เธอก็ไม่มีทางให้ถอยแล้ว

เมื่อมองหน้าที่ว่างเปล่า และหม่นหมองของเชอร์ลี่ย์ วิลตันก็หัวเราะ ก่อนจะพูดกระแนะกระแหนด้วยน้ำเสียงเสียดสีว่า “โอ้? อะไรกัน? ฉันพูดถูกสินะ ฮ่าฮ่าฮ่า! เชอร์ลี่ย์ ฉันไม่ได้โง่นะ เธอมาหลอกฉันง่าย ๆ ไม่ได้หรอก! ฉัน วิลตัน นอร์ตัน ไม่ได้โง่โว้ย!”

"เอ่อ ไม่ใช่ว่าเราไม่อยากนะ แต่เชอร์ลี่ย์อายน่ะ ถ้าเราต้องจูบกันบนถนน!”

ทว่า เฟนด์กับพูดขึ้นมาพร้อมรอยยิ้มจาง ๆ เขาใช้แขนโอบเอวของเธอ เขาหันไปหาเชอร์ลี่ย์ด้วยรอยยิ้มแสนอบอุ่น “อีกอย่าง เชอร์ลี่ย์เหนื่อยมากหลังจากบินมานาน เราควรหาโรงแรม เพื่อทานอาหารดี ๆ แล้วพักผ่อนก่อน เรื่องรัก ๆ ใคร่ ๆ เราจะรอตอนกลางคืน รอจนบรรยากาศเป็นใจน่ะ”

แก้มที่แดงอยู่แล้วของเชอร์ลี่ย์กลับแดงขึ้นกว่าเดิม เธอมองไปที่เฟนด์ที่อยู่ตรงหน้าเธอ ก่อนจะสังเกตได้ว่าเขาดูดีขนาดไหน ตอนนี้พวกเขาใกล้ชิดกันมาก แถมเขาก็โอบเอวเธอจนแน่น จู่ ๆ เธอก็รู้สึกแปลก ๆ ข้างใน เธอรู้สึกราวกับว่าผีเสือมากมายกำลังบินอยู่ในท้องของเธอ

ลาน่าที่อยู่ด้านหลังทั้งสอง เธอรู้สึกอิจฉาในใจ ถึงแม้ว่าภาพที่อยู่ตรงหน้าจะเป็นเพียงแค่การแสดง แต่เธอก็อิจฉาเชอร์ลี่ย์ ถ้าเธอเป็นเชอร์ลี่ย์ เธอคงมีความสุขจนตายไปแล้ว