มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 1109

เชอร์ลี่ย์กัดฟันแน่น เมื่อเธอเห็นว่าเศรษฐีหนุ่มนั่นกำลังเดินมาหาเธออย่างกระฟัดกระเฟียด เธอเปลี่ยนอารมณ์ทันที “ไม่มีทาง ฉัน เชอร์ลี่ย์ แลนแคสเตอร์ ทำอะไรไม่เคยมาเสียใจทีหลัง นายกล้าบอกชื่อฉันไหมล่ะ?” เชอร์ลี่ย์ตอบกลับไปด้วยรอยยิ้มอบอุ่นแบบแกล้ง ๆ

“เฟนด์ วู๊ด!”

เฟนด์ยิ้มอย่างเยือกเย็น ก่อนจะพูดอีกว่า “เฟนด์ วู๊ด คือชื่อของฉัน และฉันก็ภูมิใจในชื่อนี้ด้วย ทำไมจะไม่กล้าบอกล่ะ!”

"ก็ดีแล้ว!"

สาวสวยยิ้มแห้ง หลังจากสังเหตเห็นว่าเศรษฐีหนุ่มยืนอยู่ตรงหน้าพวกเขา เธอเลยทักทายเขา “สวัสดีนายน้อยนอร์ตัน ไม่เจอกันนานเลยนะ! มาทำอะไรที่นี่ล่ะ? มารอรับใครเหรอ?”

เมื่อนายน้อยนอร์ตันเห็นท่าทีสนิทสนมของทั้งสอง เขาก็แสยะยิ้มอย่างกระอักกระอ่วนทันที

หน้าของเขาเศร้าและหม่นหมองมาก เขามองไปที่เชอร์ลี่ย์ก่อนจะพูดว่า “เชอร์ลี่ย์ แลนแคสเตอร์ ไอ้เวรนี่ใคร? เธอเป็นคู่หมั้นของฉันนะ เราหมั้นกันแล้ว! ฉันมารับใครงั้นเหรอ? เธอก็รู้ดีอยู่แล้วไม่ใช่รึไง?”

เฟนด์ได้ยินพวกเขาคุยกัน เขาถึงกับพูดไม่ออก เขาไม่คิดเลยว่าเรื่องมันจะเป็นอย่างงี้ เขาไม่คิดเลยว่าไอ้หมอนี่จะเป็นคู่หมั้นของเชอร์ลี่ย์จริง ๆ

อย่างไรก็ตาม จากที่ดู ๆ แล้ว พวกเขาคงไม่ได้แต่งกันเอง แต่พ่อแม่น่าจะคลุมถุงชนมากกว่า แน่นอนว่าเชอร์ลี่ย์ไม่ได้ชอบใจนักกับเรื่องนี้ เพราะงั้น เธอเลยอยากให้ผู้ชายที่เรียกเธอว่าคู่หมั้นโมโห

“เฮอะ! นายน้อยนอร์ตัน ฉันรู้นะ ว่าฉันไม่ได้โง่ขนาดนั้น? งานแต่งนั่นถูกจัดโดยฉันปู่ก่อนที่เราจะลืมตาดูโลกด้วยซ้ำฉันก็รู้ว่าเราเข้ากันไม่ได้!”

เชอร์ลี่ย์มองไปที่อีกฝ่ายอย่างหมดความอดทน ก่อนจะพูดต่อว่า “ฉันจะแนะนำแฟนฉันให้ฉันรู้จัก เฟนด์ วู๊ด เราคบกันมาสองปีแล้ว เพราะงั้นนะ ยอมแพ้ซะ ฉันไม่ได้บอกนายก่อนหน้านี้เพราะกลัวว่านายจะเสียความมั่นใจในตัวเอง แต่ไหน ๆ นายก็เห็นเราอยู่ด้วยกันแล้ววันนี้ ก็ตามนั้นนะ!”

เชอร์ลี่ย์หยุดไปครู่นึง ก่อนจะพูดขึ้นมาอีกว่า “ไหน ๆ ก็ไหน ๆ แล้ว ในเมื่อฉันเป็นคนยกเลิกงานหมั้น ฉันเต็มใจชดเชยด้วยเงินหนึ่งร้อยล้านเหรียญเพื่อรักษาแผลใจนาย เป็นไง? สุดท้ายแล้ว นายก็คือนายน้อยนอร์ตันที่ผู้หญิงไม่เคยขาดมือใช่ไหมล่ะ? ฉันได้ยินมาว่านายมีเพื่อนผู้หญิงมากมาย รายล้อมไปด้วยสาว ๆ นี่ ทำไมถึงอยากแต่งงานกับฉันล่ะ?”