มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 1108

เฟนด์มองไปที่ผู้หญิงที่ยโสโอหังตรงหน้าของเขา เขาถึงกับพูดไม่ออก

เธอเป็นคนหาเรื่องก่อนโดยเรียกพวกเขาอย่างติดตลกว่าลุง เขาเลยเอาคืนด้วยการเรียกเธอว่า ‘ป้า’

ทุกคนตกใจมาก ผู้หญิงคนนี้อ่อนไหวมาก เมื่อเธอได้ยินคำว่า ‘ป้า’ เธอก็เตะเข้ามาทันที

ผู้หญิงคนนี้ใส่รองเท่าส้นสูง และส้นของมันคือส้นเข็ม ถ้าเฟนด์โดนรองเท้านั่นซัดเข้า เขาคง...

ส้นสูงนั่นกำลังจะโดนเขา เฟนด์หงายหลังนิดหน่อย ก่อนจะจับเท้าของเธอด้วยมือข้างเดียว ก่อนจะดึงมันเบา ๆ ให้เข้ามาชิดเขา

"อ๊า!"

สาวสวยทรงตัวไม่อยู่ เธอล้มตัวเข้าไปหาเฟนด์ เท้าอีกข้างของเธอพลิก และส้นสูงของเธอก็พัง

“ปล่อยฉันนะ ไอ้เลว!”

สาวสวยคนนั้นล้มลงในอ้อมกอดของเฟนด์อย่างนุ่มนวล แก้มของเธอกลายเป็นสีชมพู เธอสบถใส่เฟนด์พลางรู้สึกได้ถึงความร้อนที่แก้มของเธอ

ทันใดนั้นเอง เฟนด์ก็ปล่อยอีกฝ่ายลง ก่อนจะพูดว่า “คุณผู้หญิง จำไว้ว่านี่คือบทเรียนของคุณวันนี้! ส้นสูงนี่คมมาก อย่าไปเตะใครเข้าล่ะในอนาคต!”

“เด็กนี่ รู้ไหมว่าฉันคือใคร? ฉันมาจากตระกูลแลนแคสเตอร์ แล้วพ่อของฉันก็จะมารับฉันพร้อมบอดี้การ์ดอีกเพียบ อีกไม่นานเกินรอ! นายกล้าดียังไงมาเอาเปรียบฉัน! วันนี้นายสมควรกินหมัดจริง ๆ !”

เชอร์ลี่ย์ มองไปที่เฟนด์ด้วยความโมโห เธอจับหน้าอกของเธอ เธอมองบนอย่างเย่อหยิ่ง

"โอ้! งั้นเหรอ? ฮี่ฮี่! ได้สิ อย่ามาเสียใจตอนหลังนะ!”

เฟนด์หัวเราะอย่างมีความสุข เขาโอบเอวของเธอเบา ๆ หน้าของเชอร์ลี่ย์เปลี่ยนเป็นสีชมพูทันที ชมพูราวกับสีของกุหลาบแชมเปญในจินตนาการ

“นาย…”

ความโกรธมลายหายไปจากเชอร์ลี่ย์ ขณะที่เธอมองเฟนด์ด้วยสายตาดุร้าย

"โอ้? คุณเป็นคนขอให้ผมดูแลเองนี่? เป็นอะไรไปล่ะ? เสียใจขึ้นมารึไง?”

เฟนด์พูด พลางยิ้มอย่างเย็นชา