มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 1181

"ผู้อาวุโสลำดับสามกับนายหญิงคนแรก มันไม่เกินไปหน่อยเหรอ? ตระกูลสาขาให้อะไรกับพวกเรามามากมายตลอดหลายปีที่ผ่านมา แต่พวกคุณก็แอบเพิ่มเปอร์เซ็นต์ของพวกเขาไปมากเลย!" ผู้หญิงคนหนึ่งของตระกูลวู๊ดก้าวขึ้นมา ใบหน้าเธอซีดด้วยความโกรธ

"ใช่ เห็นแก่ตัวมาก จะต้องการทรัพยากรมากขนาดนั้นไปทำไม? เพราะทำไม่สำเร็จขนาดนั้นใช่ไหม?" ชายวัยกลางคนอีกคนก็ก้าวเข้ามาข้างหน้าเช่นกัน พวกเขาคือสมาชิกของตระกูลวู๊ด และขัดขวางการกระทำของลิลลี่ไม่ได้

"ฮึ่ม! ตระกูลสาขาก็ควรจะรับใช้เราตระกูลหลักอยู่แล้ว ถ้าฉันขอมากกว่านี้มันจะทำไม?" ลิลลี่พูดอย่างไม่พอใจ "นอกจากนั้น พวกแกก็ไม่ได้แข็งแกร่งนักหรอกถ้าตระกูลลาโกริโอไม่สนับสนุน ถึงเวลาที่ตระกูลวู๊ดจะตอบแทนตระกูลลาโกริโอแล้ว เอาจริง ๆ นะ ฉันส่งทรัพยากรไปให้ตระกูลลาโกริโอแล้ว"

"ลิลลี่ ลาโกริโอ นี่มันมากเกินไปแล้ว!" แนชโกรธจนหน้าเขียว เขามองเธอด้วยความโกรธขณะพูด "มันจริงที่ตระกูลลาโกริโอช่วยเราไว้ตอนที่เราอ่อนแอ แต่เราก็ได้ช่วยพวกคุณเช่นกันในตลอดหลายปีที่ผ่านมา ยังไม่เข้าใจอีกเหรอว่าทำไมตระกูลลาโกริโอถึงไม่เติบโตไปไหนสักที? เพราะพวกเธอต้องทรมานกับความตายมากมายในตอนที่แอบไปสู้กับตระกูลอื่นไงล่ะ นอกจากนั้น เด็ก ๆ จากตระกูลลาโกริโอก็ขี้เกียจเกินไป ปฏิเสธการฝึกฝนอย่างหนัก นี่คือเหตุผลที่ตระกูลลาโกริโอกลายเป็นแบบนี้ยังไงล่ะ!"

แนชหยุดก่อนพูดต่อ "เธอคิดว่าความล้มเหลวของตระกูลลาโกริโอคือเพราะมีทรัพยากรที่จำกัดเหรอ? พวกเธอได้ทรัพยากรไปเยอะมาก และเราก็ช่วยเหลือมาโดยตลอด แต่ก็ยังไม่ประสบความสำเร็จอีก สาเหตุมันก็มาจากคนของเธอนั่นแหละที่ไม่เอางานหนัก!"

"แนช แกควรจะเข้าใจได้แล้วนะว่าคนที่มีความสามารถมากกว่าจะเป็นคนชนะ ตอนนี้เวดอยู่ขั้นสูงสุดของเทพแท้จริงแล้ว ฉันอยากจะดูจริง ๆ ว่าใครที่จะชนะ!" ดูเหมือนว่าลิลลี่ไม่แคร์เท่าไหร่ เธอคำนวณว่าจะมีตระกูลลาโกริโออยู่ด้วยกี่คนก่อนจะพูดว่า "ทำไม? พวกแกเป็นคนของตระกูลลาโกริโอแต่ไม่คิดที่จะยืนข้างฉันเหรอ?"

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน