มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 1240

ไดอาเนียลล่าอดเป็นกังวลไม่ได้ เมื่อเธอเห็นเฟนด์กระดกไวน์เข้าไป เธอขมวดคิ้ว ก่อนจะพูดว่า “เฟนด์ ฉันรู้นะว่านี่เป็นไวน์ที่หายาก แต่คุณอย่าดื่มแบบนั้นสิ เดี๋ยวก็เมาหรอก!”

เฟนด์ยิ้มอย่างไม่ใส่ใจเท่าไหร่เมื่อเขาได้ยินเช่นนั้น “เฮ้ คุณไม่ต้องห่วงผมหรอก ผมมีความต้านทานต่อฤทธิ์แอลกอฮอลล์ได้ดีเลยล่ะ ไม่มีคนธรรมดาคนไหนมาหลอกให้ผมเมาได้ แล้วคุณรู้รึเปล่า ว่าผู้ฝึกยุทธน่ะ จะทนฤทธิ์แอลกอฮอลล์ได้ดีกว่าคนทั่วไปด้วยนะ? ผู้ฝึกยุทธมีร่างกายที่แข็งแกร่งกว่ามาก เพราะงั้นคนธรรมดาถึงสู้กับเราไม่ได้ไงล่ะ”

“ก็จริง!”

ไดอาเนียลล่ายิ้มเขิน ๆ กลับไป

ทั้งคู่ดื่มไปได้ครู่นึง นายท่านตระกูลลาเดนเบิร์ก ก็ได้พานักสู้มากมายจากตระกูลลาเดนเบิร์กมาด้วย

“บัดซบ ใครฆ่าลูกชายของฉันวะ?”

นายท่านลาเดนเบิร์กวิ่งไปที่ตรงนั้น ก่อนจะมองไปรอบ ๆ เขาโกรธจัด

เขาสังเกตได้อย่างรวดเร็วว่าแขกทั้งหมดในร้านต่างก็พากันจับจ้องไปที่เฟนด์

“แกเป็นคนฆ่าลูกชายฉันใช่ไหม ไอ้เวร? รนหาที่ตายนักรึไง?”

โทมัส ลาเดนเบิร์ก พลิกฝ่ามือของเขา แก่อนจะหยิบดาบขึ้นมาแล้วชี้ไปที่เฟนด์

เฟนด์ยืนขึ้น ก่อนจะพลิกฝ่ามือเช่นกัน เขามองไปที่อีกฝ่ายอย่างหมดความอดทน “ฉันว่านายนั่นแหละ ที่มารนหาที่ตายที่นี่ ลูกชายของนายโง่พอที่จะอยากได้คุณไดอาเนียลล่า คาเบลโล ดังนั้นแน่นอน เขาต้องตายเท่านั้น แล้วนายยังพยายามจะแก้แค้นให้เขางั้นเหรอ?”

"แน่นอน!"

โทมัสโกรธจัด จนเส้นเลือดของเขาบนหน้าผากกระตุก เขาอดทนคุยกับเฟนด์ไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว เขาเลยรวมพลังฉีในฝ่ามือของเขา ก่อนจะส่งมันไปที่ดาบ เขาฟาดดาบใส่เฟนด์หลังจากนั้น

ฟึ่บ!

"อะไรกัน!"

นายท่านลาเดนเบิร์กตกใจจนหายใจดังเฮือก เมื่อเขาเห็นสิ่งที่เกิดขึ้น เขาหน้าซีดเผือด

"ไม่นะ!"

พลังที่เหลือจากออร่าดาบกำลังพุ่งเข้ามาหาเขา นายท่านลาเดนเบิร์กร้องออกมา ก่อนจะใช้ผู้อาวุโสข้าง ๆ เขาเป็นเกราะกำบังอย่างไม่ลังเล

ปัง!

เสียงทุ้ม ๆ ดังขึ้นมา เลือดกระฉูด และผู้อาวุโสก็มองไปที่ช่องว่างตรงกลางหน้าอกของเขาด้วยความไม่เชื่อ เขามองไปที่นายท่านลาเดนเบิร์ก “นาย…”

หลังจากที่เขาพูดจบ นายท่านลาเดนเบิร์กก็ปล่อยมือ และผู้อาวุโสก็ตกลงมาบนพื้น เขาหมดลมหายใจทันที