มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 1241

เหงื่อเม็ดใหญ่หยดย้อยลงบนหน้าผากของนายท่านลาเดนเบิร์ก เขาหน้าซีดเผือด เขาคงตายไปแล้วถ้าเอาผู้อาวุโสมากันไว้ไม่ทัน

“ไปโจมตีมัน! โจมตีมันพร้อม ๆ กันเลย!”

ทว่า เมื่อเขาเห็นศพลูกชายที่อยู่ข้าง ๆ เขา และจำนวนคนที่อยู่ฝั่งเขา นายท่านลาเดนเบิร์กก็ออกคำสั่งพอดี

“เหอะ คิดว่าจะเอาชนะเราได้เพราะคนเยอะกว่างั้นเหรอ?”

เฟนด์หัวเราะ ก่อนจะมองไปที่ไดอาเนียลล่า “คุณกินต่อไปเถอะ เดี๋ยวผมจัดการไอ้พวกเศษเดนนี่เอง!”

หลังจากที่พูดจบ เขาก็กระทืบเท้า แล้วพุ่งไปหาผู้ชายพวกนั้นทันที

"ก็ได้!"

ไดอาเนียลล่ายิ้มออกมา ใจของเธอเต็มไปด้วยความอบอุ่น เฟนด์บอกให้เธออยู่เฉย ๆ จริง ๆ งั้นเหรอ? ดูเหมือนว่าเขาจะเป็นห่วงเธอจริง ๆ สินะ

ปัง ปัง ปัง!

เสียงการต่อสู้ที่น่าสยดสยองดังขึ้น คนมากมายที่กำลังทานอาหารอยู่ ต่างก็พากันกระโดดลงมาจากชั้นสองด้วยความตกใจ และความกลัวเสียงอึกทึกครึกโครมนั่น

ชายจากตระกูลลาเดนเบิร์ก สู้เฟนด์ไม่ได้สักคน พวกเขาล้มพับไปกับพื้น และตายคาที่ ภายในพริบตาเดียวเท่านั้น

“น-นายน้อยเฟนด์ คุณแข็งแกร่งมากจริง ๆ !”

นายน้อยแม็คแกล้งทำเป็นเพิ่งรู้เรื่อง เขาเดินเข้ามาดูอย่างสบาย ๆ เขาดีใจอย่างมาก เมื่อเขาเห็นศพมากมายที่อยู่บนพื้น แต่เขาก็ยังแกล้งทำเป็นสับสน “คุณแข็งแกร่งมาก นายท่านของตระกูลแลมเบิร์กเป็นนักสู้ที่แข็งแกร่งที่สุดในเมืองของเรา ผมไม่คิดเลยว่าคุณจะจัดการเขาได้ไวขนาดนี้!”

เฟนด์มองไปที่เขาอย่างไม่แยแส ก่อนจะเก็บดาบของเขา “ฉันรบกวนนายช่วยเก็บศพแถว ๆ นี้ทีได้ไหม?”

ในใจเฟนด์ เขาถึงกับพูดไม่ออก เขาไม่รู้สึกอะไรเลย เขาคิดแค่ว่ามันเป็นไวน์ชั้นดีเท่านั้น เขาไม่ได้สนใจอะไรตอนที่ไดอาเนียลล่าเตือนให้เขาค่อย ๆ ดื่ม แต่เขาไม่เคยคิดเลย ว่ามันจะทำให้ผู้ฝึกยุทธเมาได้ด้วย

ถึงกระนั้น เขาก็ยังเคลือบแคลงคำพูดของไดอาเนียลล่า คนอื่นอาจจะเมาไปแล้วเพราะทนแอลกอฮอลล์ได้ไม่เท่าเขา เขาทนแอลกอฮอล์ได้ดีมาก ๆ

เขายิ้ม ก่อนจะตอบว่า “อย่าห่วงเลย ผมรู้ขีดจำกัดของตัวเอง ถ้ามึนหัว ผมจะหยุดดื่มเลย!”

“ก็ได้งั้น ฉันพูดเพราะเห็นคุณกระดกเอา ๆ !”

ไดอาเนียลล่ายิ้มหวาน เธอตักผักให้กับเฟนด์ “กินให้หมดล่ะ ร้านอาหารของโรงแรมนี้มีอาหารที่ค่อนข้างดีเลย!”

นายน้อยแม็คที่กำลังจัดการศพเพื่อทำความสะอาด เขาสังเกตเห็นท่าทีของเธอที่มีต่อเฟนด์ โชคดีจริง ๆ ที่ได้ผู้หญิงสวยขนาดนั้นคอยดูแล