มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 1245

ไดอาเนียลล่าถึงกับอึ้ง จู่ ๆ ความคิดสกปรก ๆ ก็ผุดขึ้นมาในหัวของเธอ เธอล้อเขาเล่นดีกว่า จะได้ดูด้วยว่าเฟนด์มีปฏิกริยายังไง

หลังจากวางแผนอันชั่วร้ายได้สำเร็จ ไดอาเนียลล่าจงใจพยักหน้า แล้วพูดด้วยน้ำเสียงไม่มั่นใจ “ฉันเป็นผู้หญิงของคุณแล้ว คุณ...คุณต้องรับผิดชอบฉัน!”

“อะไรนะ…ไม่มีทาง จริงเหรอ? เราทั้งคู่หรือทำอย่างงั้นจริง ๆ เหรอ…”

เฟนด์พูดไม่ออก เป็นครั้งแรกที่เขาไม่รู้จะทำยังไงดี แล้วเขาจะบอกภรรยาเขาว่าอะไรดีล่ะคราวนี้?

“เมื่อคืนผ้าปูที่นอนเปื้อนสีแดง ฉันต้องขอให้แม่บ้านเปลี่ยนผ้าปู คุณทำตัวเหมือนคนป่าเถื่อน คุณไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจะทำกับผู้หญิงเบา ๆ ยังไง…” ไดอาเนียลล่าพูดด้วยน้ำเสียงที่เขินอายมากขึ้น

หัวเฟนด์ตื้อไปหมด

เขาหัวหมุน เขาไม่คิดเลยว่าเขาจะทำแบบนั้นกับไดอาเนียลล่าหลังจากที่เขาเมา

เฟนด์ ใช้เวลาครู่นึง ก่อนที่เขาจะตอบสนองเธอ “ทำไมคุณไม่นอนห้องพิเศษล่ะ? อีกอย่าง ผมเมา ทำไมคุณไม่ผลักผมออกไปล่ะ?” เขามองไปที่ไดอาเนียลล่าอย่างหมดหวัง

ไดอาเนียลหน้าเสียทันทีเมื่อเธอสัมผัสได้ถึงความกังวลใจของเฟนด์ “ตอนนี้เอาไงล่ะ? เฟนด์ ฉันไม่คิดว่าคุณจะเป็นคนไร้ความรับผิดชอบขนาดนี้นะ! ฉันให้ครั้งแรกที่แสนมีค่ากับคุณไปนะ คุณ... คุณปฏิเสธออกมาได้ยังไง!”

ไดอาเนียลล่าคร่ำครวญ หน้าของเธอยู่ยี่ “รู้ไหม ว่าเมื่อคืนนี้ฉันต้องเหนื่อยขนาดไหน ที่ต้องแบกคุณกลับมาคนเดียวน่ะ? ฉันขอไปสองห้อง แต่มีห้องว่างห้องเดียวเท่านั้น!” เธอตะคอก “ฉันเหนื่อยมาก เลยว่าจะอาบน้ำแล้วค่อยนอน แต่คุณคิดว่าฉันเป็นภรรยาของคุณ และคุณ… คุณ… คุณย่ำยีฉัน!” เธอพูดด้วยน้ำเสียงสะอึกสะอื้น

เฟนด์ทนเห็นผู้หญิงร้องไห้ไม่ได้ เขากลัวเมื่อเห็นไดอาเนียลล่าร้องไห้ เขาก็ปลอบเธอทันที และน้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความตื่นตระหนก “อย่าร้องไห้เลยนะ ผมแค่… ผมแค่คิดว่าผมแก่กว่าคุณตั้งเจ็ดแปดปี แล้วตอนนั้นคุณไม่ได้เมา เพราะงั้นคุณก็ผลักผมออกได้สิ!”

ไดอาเนียลล่าเงินหน้าขึ้น เธอเผชิญหน้ากับเฟนด์ เธอกัดริมฝีปากสีอมชมพูของเธอ ก่อนจะทำปากมุ่ย “แต่ฉันไม่สนเรื่องอายุของคุณนี่ ฉันชอบคุณ ก็แค่นั้นแหละ อีกอย่าง ฉันเหนื่อยมากที่ต้องแบกคุณขึ้นมาคนเดียว แล้วฉันก็เมา ๆ มึน ๆ ด้วย เพราะงั้น ฉันก็เลยไม่ได้ผลักคุณออกไป!”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน