มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 134

ฟีโอน่ารู้สึกโกรธมากเมื่อคิดจะว่าจะต้องเสียเงินอีก 1.4 ล้านเหรียญ แต่เงินก็หายไปแล้ว ในที่สุดเธอก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากไม่พอใจและถอยกลับบ้าน

โจแอนรู้สึกโล่งใจเมื่อเห็นลูกชายของเธอกลับบ้านปลอดภัย และกลับไปที่บ้านของเธอเอง

"ไปกันเถอะ ที่รัก ตัวเราเหม็นไปด้วยกลิ่นแอลกอฮอล์ ทําไมเราไม่ไปอาบน้ำด้วยกันล่ะ?"

เมื่อเฟนด์จ้องมองร่างของเซลิน่า ความปรารถนาที่อยู่ในใจของก็ถูกจุดขึ้นมา และฉายโครงร่างของเขาในแสงไฟถนนที่มืดครึ้ม

แม้เขาจะเป็นคนที่มีความซื่อสัตย์ต่อหลักการของตัวเอง แต่เขาก็ยังเด็กและอายุเพียง ยี่สิบต้น ๆ เท่านั้น และนอกจากนั้น เซเลน่าก็เป็นผู้หญิงของเขาด้วย แน่นอนว่า ห้าปีที่ไม่ได้แตะต้องผู้หญิง เขาก็คงมีความเพ้อฝันไม่น้อยเช่นกัน

“คุณ - ฉันดีกับคุณนิดหน่อย คุณก็เหลิงบินขึ้นไปบนดวงจันทร์เลยนะ!"

เซเลน่าหันไปมองเฟนด์ “อีกอย่างก่อนหน้านี้เราไม่ได้สนิทกันมาก่อน แล้วตอนนี้คุณอยากจะมาสัมผัสฉัน ฝันไปเถอะ!” เธอบอก “เพราะไคลี คุณถึงได้เรียนฉันว่าภรรยาในตอนนี้!”

เหงื่อเย็นสาดลงบนฝ่ามือของเฟนด์ เขายิ้มด้วยความเศร้า "ผมแค่แนะนําให้อาบน้ำด้วยกัน ผมไม่ได้บอกว่าผมจะแตะต้องตัวคุณ ที่รัก" เขากล่าว "อย่าให้ความคิดของคุณไปไกลเกินไป ผมเป็นคนมีเกียรติ!"

ถ้าอับเนอร์ กับลาน่า และเทพเจ้าแห่งสงครามคนอื่น ๆ มาได้ยินเขาพูดอะไรเช่นนี้ พวกเขาอาจจะตกใจอย่างมากจนขากรรไกรค้างร่วงตกลงสู่พื้น โดยเฉพาะจากอาจารย์ที่พวกเขานับถือ เครื่องจักรสังหารที่เย็นชาในสนามรบ ฉีกฆ่าผู้คนราวกับเหมือนกระดาษ

แต่เขาก็ถูกลดให้กลายเป็นคนโง่ที่พูดสิ่งที่ไร้สาระต่อหน้าผู้หญิงสวยคนหนึ่ง

"คุณพูดอะไรของคุณ? ฉันไม่ได้คิดอะไรเลย"

เซเลน่าหันหน้าเดินมาถึงภายในบ้านด้วยใบหน้าที่ร้อนระอุ "ฉันจะไปอาบน้ำก่อน คุณอาบน้ำหลังจากฉันอาบน้ำเสร็จ อย่าคิดที่จะนอนกับฉัน ถ้าฉันไม่อนุญาตเธอ เข้าใจหรือใช่ไหม?"

“รับทราบ ที่รัก ไม่ต้องกังวลไปหรอก ฉันจะเชื่อฟังทุกคําสั่งของคุณ!"

เฟนด์ทําความเคารพเธออย่างแข็งแกร่ง ทําให้เธอยิ้มได้ รอยยิ้มของเธอช่างน่ามองเสียจริง ๆ แม้แต่ในแสงไฟของถนนที่ทอดยาวระยิบระยับไปทั่วท้องถนน

เซเลน่าเอาแต่ดื่ม ไม่นานเธอก็หลับไปเพราะรู้สึกหมดแรง

เฟนด์นอนราบกับพื้น ย้อนนึกถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา ในอกเขาเต็มไปด้วยความรู้สึก

ขณะที่เขาหลับตา เขาได้ยินเสียงฝีเท้าดังกึกก้องมายังทิศทางของเขา นั่นคือเสียงฝีเท้าของคนหมู่มาก ฟังดูเหมือนมีคน 200 กว่าคน

เขาสูดอากาศเย็นเข้าไปแล้วนั่งตัวตรง ความโกรธฉายขึ้นมาในดวงตาของเขา "นี่มันดึกมากขนาดนี้ แกก็กล้าที่จะสร้างปัญหา ในขณะที่ภรรยาและลูกสาวของฉันหลับไปแล้ว?"

เขาลุกขึ้นทันที ซึ่งความคิดนี้ยึดหัวใจของเขาไว้แน่น เขาเดินออกจากห้องอย่างระมัดระวังและเดินไปในสวน

เขานั่งอยู่ใต้ต้นไทรยักษ์ในสวน เขาจุดบุหรี่ขึ้นมาสูบ

ไม่ถึงสองนาที กลุ่มอันธพาลได้เดินมาหาที่บ้านของเขา และบางส่วนก็ถืออาวุธอยู่ในมือ