มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 1362

“คุณหมายความว่ายังไง ไม่มีความหมายอะไรเลยงั้นเหรอ? คุณช่วยขยายความหน่อยได้ไหม?”

วีนัสจงใจถามออกไปเพื่อถ่วงเวลาเขาไว้และสร้างเวลาให้เฟนด์มากขึ้น

“เฮ้ มันไม่ง่ายอย่างนั้นเหรอ? พวกนักสู้จากตระกูลชนชั้นสองและตระกูลชนชั้นสามยอมมอบแผ่นป้ายให้ฉันได้เพียงแค่พวกเขาเจอฉัน ฉันไม่ต้องต่อสู้เพื่อมัน แผ่นป้ายก็มาอยู่ในมือของฉันแล้ว มีไม่กี่คนหรอกที่สามารถเอาชนะฉันได้ แม้แต่พี่สาวของคุณก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของฉัน! ยกเว้นพี่ชายของฉัน ฉันไม่คิดว่าจะมีคนอื่นบนโลกนี้ที่จะเอาชนะฉันได้ ฉันอธิบายชัดเจนเพียงพอหรือยัง?”

ไทเรลหัวเราะเยาะและพูดต่อว่า “การแข่งขันครั้งนี้ฉันติดหนึ่งในสามอันดับแรกอย่างแน่นอน และจากผลลัพธ์โดยรวม ตระกูลฮันท์ต้องได้อันดับหนึ่งแน่นอน!”

“คุณไม่มั่นในเกินไปหน่อยเหรอ? ฉันไม่คิดว่าพี่สาวของฉันจะอ่อนแอกว่าคุณ!”

วีนัสยิ้มเยาะ ดวงตาของเธอฉายแววดูถูกเหยียดหยามออกมา

“เฮ้ คุณไม่ได้รับแจ้งเหรอ? ก่อนหน้านี้พี่สาวของคุณเกือบถูกฉันจับแล้ว ถ้าไม่ใช่เพราะไอ้บ้าเฟนด์นั่นที่ฉวยโอกาสตอนที่ฉันเผลอ แล้วหนีไปกับพี่สาวของคุณ ป่านนี้เธอคงกลายเป็นผู้หญิงของฉันไปแล้ว! ฮึ่ม!”

นายน้อยลำดับที่สองของตระกูลฮันท์ตะคอกใส่อย่างเย็นชา เขาลูบคางแล้วมองทั้งวีนัสและดาเนียลล่าที่อยู่ตรงหน้าเขา “แต่พระเจ้าก็ทรงให้ความยุติธรรมกับฉัน พี่สาวของคุณหนีพ้นจากเงื้อมมือของฉันไปแล้วแต่ตอนนี้พระเจ้ากลับส่งพวกคุณทั้งคู่มาหาฉันแทน ฮ่าฮ่า! รอบนี้มันจะต้องสนุกกว่าแน่!” เขามีสีหน้าเจ้าเล่ห์

วีนัสไม่คิดว่าไทเรลจะเป็นคนเลวทรามเช่นนี้และพูดคำพวกนั้นออกมาอย่างหน้าไม่อาย “โอ้ ว้าว ตอนแรกฉันคิดเนื่องจากคุณมีพรสวรรค์ที่ยอดเยี่ยมและมีทักษะการเล่นแร่แปรธาตุที่โดดเด่น คุณน่าจะเป็นสุภาพบุรุษที่ดี! ฉันไม่คิดเลยว่านายน้อยลำดับที่สองของตระกูลฮันท์ในตำนานจะเป็นคนหน้าด้านและไร้ยางอายอย่างนี้!”

“สุภาพบุรุษที่ดี? ฮ่า ๆ!"

ไทเรลหัวเราะเสียงดังหลังจากได้ยินคำพูดของวีนัส “การเป็นสุภาพบุรุษที่ดีเป็นสิ่งที่คุ้มค่าเหรอ? เมื่อก่อนฉันใส่ใจในภาพลักษณ์และชื่อเสียงของตัวเองมาก อยากจะเป็น 'สุภาพบุรุษที่ดี' ในสายตาของคุณ แต่มันให้อะไรกับฉันล่ะ? สุดท้ายแล้วฉันก็เป็นแค่คนโง่ที่ถูกพวกคุณสามคนละเลย!”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน