มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 1470

“ไม่ต้องกังวล นายน้อยเฟนด์ เราจะพยายามให้ดีที่สุด!” แลนสล็อต และเวสตันรับโอสถจากเฟนด์ พวกเขาขอบคุณเฟนด์ก่อนจากไป

จากนั้นเซเลน่าก็เดินเข้ามาหาเฟนด์ และพวกพ้องของเขาขณะที่เธอจูงมือไคลี่มา “คุณพ่อ คุณพ่อต้องกลับมาให้เร็วที่สุดนะคะ!”

“ไม่ต้องห่วงหรอกลูก พวกพ่อจะรีบกลับ หนูต้องเชื่อฟังแม่และครูด้วย ลูกเข้าใจไหม? ตั้งใจเรียนและฝึกยุทธต่อไป!” เฟนด์จ้องมองไคลี่ที่น่าตาน่าชังสำหรับเขา และอดไม่ได้ที่จะลูบศีรษะที่บอบบางของเธอด้วยความรัก

“ค่ะ หนูจะฝึกยุทธอย่างหนักและเป็นปรมาจารย์เหมือนพ่อให้ได้!” ไคลี่พยักหน้าอย่างเชื่อฟัง แม้จะยังเด็กแต่เธอก็ฉลาดอย่างเหลือเชื่อ

ในตอนนั้นเองดาเนียลล่าเดินไปลูบเข้าที่แก้มอวบ ๆ ของไคลี่ด้วย ก่อนที่เธอจะพูดด้วยรอยยิ้มอ่อนหวานว่า “ไคลี่ น้าและคุณน้าเฮเลน่าจะไปร่วมงานแต่งงานกับพ่อของหนู แต่เราจะไม่กลับที่นี่ เราจะกลับบ้านของตัวเอง”

ไคลี่หัวเสียเมื่อดาเนียลล่าบอกเรื่องนี้กับเธอ เธอพึมพำด้วยริมฝีปากยับยู่ “คุณน้าดาเนียลล่า ถ้าพวกคุณน้ากลับไปแล้วก็ไม่สนุกแล้วสิ หนูยังอยากเล่นกับพวกคุณอยู่เลย!”

"เด็กดี ถ้ามีเวลาแล้วน้าจะมาเยี่ยมหนูแน่ แต่หนูต้องตั้งใจฝึกยุทธและพยายามก้าวขึ้นสู่ระดับปรมาจารย์โดยเร็วที่สุด!” ดาเนียลล่ามองเด็กสาวตรงหน้าและอึกอักเล็กน้อย หลังจากอยู่ด้วยกันมาหลายวัน เธอก็คิดว่าไคลี่เปรียบเหมือนลูกสาวของเธอเอง

เซเลน่ายิ้มเมื่อเธอเห็นว่าดาเนียลล่าและไคลี่เข้ากันได้ดีเพียงใด “ไม่ต้องห่วงหรอกไคลี่ ยังไงเราก็จะได้เจอกันอีก คุณน้าดาเนียลล่าและคุณน้าเฮเลนากำลังจะกลับบ้านเพราะพวกเขามีงานต้องทำ ถ้ามีเวลาแล้วพวกคุณน้าจะมาเยี่ยมหนูแน่นอน!”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน