มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 1584

“นายหมายความว่าตระกูลลึกลับอื่น ๆ ที่ไปเขาเหมันต์กระจ่างพร้อมกับตระกูลฮันท์ก็ไม่ได้รับลูกบอลหิน และไม่มีใครรู้ว่าตระกูลใดได้รับมันไปงั้นเหรอ?” ข่าวนี้ทำให้โจเอลตกใจอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่ความยินดีจะปรากฏในใจ “ถ้าไม่ใช่ตระกูลลึกลับชั้นหนึ่ง มันอาจอยู่ในมือของใครบางคนจากตระกูลลึกลับชั้นสองหรือชั้นสาม ถ้าอย่างนั้น… ฮ่า ฮ่า! นี่เป็นข่าวดี! เรายังมีโอกาสที่จะสืบหาและหากเรื่องนั้นถูกเปิดเผย ทันทีที่เรารู้ เราก็จะไปแย่งชิงจากใครก็ตามที่มีลูกบอลหินนั้นอยู่ในมือ!”

โจเอลครุ่นคิดและถามว่า “ว่าแต่ ตระกูลวู๊ดเป็นอย่างไรบ้าง? พวกเขาไปพื้นที่อันตรายใด ได้ข่าวอะไรเกี่ยวพวกเขาบ้างไหม?”

“สมาชิกจากตระกูลวู๊ด ตระกูลคาเบลโล ตระกูลซีเมเนส ตระกูลแลงคาสเตอร์ และตระกูลเล็ก ๆ หลายตระกูลไปที่เกาะวายุมืดด้วยกัน ผมคิดว่าตระกูลวู๊ดไม่ต้องการเข้าไปในพื้นที่อันตรายเดียวกันกับตระกูล ฮันท์ เพราะที่เหล่านั้นอันตรายเป็นอย่างมาก และพวกเขาคงจะต้องประสบกับความสูญเสียครั้งยิ่งใหญ่อีกครั้งหากพวกเขาต้องต่อสู้แย่งชิงกับตระกูลฮันท์ ดังนั้นพวกเขาจึงไปที่เกาะวายุมืดแทน” สาวกอีกคนรายงานขณะที่เขาแสดงท่าทางด้วยมือของเขา

“พวกเขาไปที่เกาะวายุมืดเหรอ?” โจเอลขมวดคิ้ว “ถ้าอย่างนั้น ใครได้ลูกบอลหินไปล่ะ รู้รึเปล่า?”

“เรายังไม่ได้รับข่าวเกี่ยวกับเรื่องนี้ แต่เราอีกไม่นานเราคงได้รู้กัน เราไปเยี่ยมตระกูลต่าง ๆ หลายสิบตระกูลทีเดียว” สาวกคนนั้นตอบ

“เอาล่ะ นายทั้งคู่ไปรับรางวัลและออกหาข้อมูลกันต่อเถอะ หากได้ข่าวเกี่ยวกับลูกบอลหิน ก็ให้มารายงานเสีย พวกนายจะได้รับรางวัลมากมายเมื่อได้มีข่าวที่เป็นประโยชน์” โจเอลโบกมือไล่พวกเขา

“สถานการณ์ของตระกูลวู๊ดนั้นยังคลุมเครือ แต่ตระกูลฮันท์ประสบกับความสูญเสียค่อนข้างมากทั้งยังไม่ได้ลูกบอลหินอีก พวกเขาคงหดหู่น่าดู! ฮ่าฮ่า!” โจเอลรู้สึกขำเมื่อเขาจำได้ว่าตระกูลฮันท์ไปที่เขาเหมันต์กระจ่างด้วยท่าทีถือดี แต่กลับคว้าน้ำเหลวเสียอย่างนั้น

ในทางกลับกัน ลิลลี่ทำหน้าบึ้ง “คุณเป็นอะไรของคุณ? ทำไมคุณถึงมีความสุขที่ตระกูลฮันท์ไม่ได้รับลูกบอลหินล่ะ? ทำไมคุณถึงมีดีใจขนาดนั้น? จำไว้นะ พวกตระกูลฮันท์คือพันธมิตรของเรา!”

“พันธมิตรเหรอ?” โจเอลตกตะลึง “พวกเรา ชนเผ่าโบราณเหนือกว่าพวกเขาเสมอ ตระกูลลึกลับตีตนเสมอเราและได้เป็นพันธมิตรกับเราตั้งแต่เมื่อไหร่?”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน