มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 1604

“ฮิฮิ จู่ ๆ ผมก็คิดขึ้นมาได้ แต่ผมไม่กล้าลอง เพราะไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น!”

พอลหัวเราะอย่างอบอุ่น

หลังจากสงสัยอยู่ครู่หนึ่ง ก็น่าแปลกใจที่ดวงตาของเฟนด์มุ่งมั่นและแน่วแน่ “ผมว่าเราลองดูก็ได้!”

“เดี๋ยวก่อน นายน้อยเฟนด์ เราไม่ควรประมาท สิ่งนี้ดูดซับพลังฉี และมันก็ดูดซับอย่างรุนแรงอีกด้วย! ถ้าจู่ ๆ คุณอัดพลังฉีเข้าไปทำลายสมดุลในนั้น ใครจะรู้ว่าผลที่ตามมาจะเป็นอย่างไร? จะเกิดอะไรขึ้นหากผลที่ตามมานั้นร้ายแรงจนไม่อาจควบคุมได้ นั่นแย่แน่!”

ผู้อาวุโสลำดับแรกของตระกูลเฮมเพอร์ลี กระโดดและตื่นตระหนกทันทีเมื่อได้ยินคำแนะนำที่กล้าบ้าบิ่นนี้และก้าวไปข้างหน้าเพื่อแนะนำพวกเขา

“เขาพูดถูก นายน้อยเฟนด์ เราอย่าทำอะไรหุนหันพลันแล่นเลย เราไม่รู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้น ถ้าลูกบอลหินระเบิดขึ้นมาล่ะ? หรือหากมันกลายเป็นลูกบอลยักษ์ที่ดูดพลังฉีออกจากร่างกายของคุณจนหมดล่ะ? นั่นคงทำให้คุณถึงฆาต!”

พ่อบ้านไททัสส่งเสียงเตือนเฟนด์ทันที “ความคิดของนายน้อยเฮมเพอร์ลีนั้นบุ่มบ่ามและเสี่ยงเกินไป! อีกอย่าง ถึงคุณจะอยากลอง ก็หาสมาชิกตระกูลสาขาสักคนมาลองทำดูจะดีกว่า! คุณคือหัวหน้าตระกูลวู๊ดในอนาคต คุณสำคัญเกินไป แถมทั้งตระกูลก็ขึ้นอยู่กับคุณ! เราไม่อาจปล่อยให้เหตุร้ายเกิดขึ้นกับคุณได้!”

เฟนด์ก็รู้ว่าความคิดนั้นเสี่ยงตายและเต็มไปด้วยอันตรายเพียงใด

แต่เมื่อเขาคิดถึงเวลาที่ผ่านไปไวเหมือนสายน้ำและตอนนี้เขาก็ยังไม่พบหนทางที่จะทะลวงไปยังระดับเทพสูงสุดได้ เขาก็เริ่มกังวล

และเมื่อเขานึกถึงเฟอร์นันโด แคมป์เบลล์ซึ่งยังคงถูกแช่แข็งอยู่ในน้ำแข็ง หัวใจของเขาจมดิ่งลงไปลึกสุดใจ ในขณะเดียวกัน มันก็ทำให้เขามีความมุ่งมั่นมากขึ้น

เขายื่นมือข้างหนึ่งออกไปวางไว้บนลูกหินเบื้องหน้าเขา จากนั้นจึงเริ่มถ่ายพลังฉีเข้าไป

“นายน้อยเฟนด์ อย่าทำอย่างนั้น!”

ไททัสและคนอื่น ๆ ยืนตัวแข็งเพราะการกระทำของเขา การกระทำของเฟนด์นั้นอุกอาจเกินไป! เฟนด์อัดพลังฉีของเขาเข้าไปในลูกบอลหิน ก่อนที่คนอื่น ๆ จะหักห้ามได้ทัน

“นายน้อยเฟนด์ คุณรีบร้อนเกินไปแล้ว!”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน