มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 1608

“โอ้ พูดถึงก็มาพอดี พวกเขามากันแล้ว! ดูเหมือนจะมุ่งหน้ามาที่นี่แบบไม่มีการหยุกพักเลยล่ะ”

เมื่อแนชได้ยินเช่นนั้น เขาก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มอย่างขมขื่นแล้วพูดว่า “ไปกันเถอะ ที่นี่มีที่ว่างไม่พอจะรับแขกหรอก เราจะเจอพวกเขาข้างนอก และถ้าพวกเขาต้องการเข้ามาดูข้างในก็ไม่มีปัญหา แต่คงเข้ามากันเยอะไม่ได้!”

เฟนด์พยักหน้าเห็นด้วย เขาให้สองสามคนเฝ้าดูลูกบอลหินอยู่ในห้อง ก่อนจะบินออกจากไป

“ฮ่า ฮ่า ฮ่า! นายท่านวู๊ด นายน้อยเฟนด์ พวกคุณค้นพบอะไรสักอย่างแล้วใช่ไหม? เราเห็นลำแสงทั้งสองสายนี้จากระยะไกลเลย! ยินดีด้วย!"

แฮร์รี่โค้งคำนับและทักทายเฟนด์และแนชด้วยการทักทายแบบกำปั้นต่อฝ่ามือในทันทีที่พบหน้ากัน จากนั้นเขาก็แสดงความยินดีออกมา

“ห้องนั้นค่อนข้างเล็ก ผมเกรงว่าพวกคุณจะเข้าไปข้างในกันไม่ได้ทุกคน เจ้าวิหารแฮร์รี่และผู้อาวุโสสักคนสองคนจะเข้าไปดูก็ได้ ส่วนท่านที่เหลือโปรดพักผ่อนที่จัตุรัสด้านนอกนี่ก่อน!” เฟนด์ยิ้ม

ดวงตาของแฮร์รี่เป็นประกายทันทีที่ได้ยินคำเชิญของเฟนด์ “ใช่ ใช่ แน่นอน! ทุกคน ฟังนะ พักอยู่ที่จัตุรัสแห่งนี้เสียก่อน! ผมกับพวกผู้อาวุโสจะเข้าไปดูเอง!” เขาสั่งคนของเขา

ในไม่ช้าเฟนด์และคนอื่น ๆ ก็พาแฮร์รี่และพวกผู้อาวุโสเข้าไปในบ้าน

“แสงเหล่านั้นมาจากลูกบอลหินสองลูกนี้จริง ๆ ด้วย! น้องเฟนด์ คุณทำให้มันเรืองแสงออกมาเช่นนี้ได้ยังไง? แล้วแสงพวกนี้มีอะไรพิเศษหรือเปล่า?”

แฮร์รี่จ้องมองไปที่ลูกบอลหินสองลูกที่วางอยู่บนโต๊ะขนาดใหญ่ เขาถามด้วยตื่นใจ

ในทางกลับกันเฟนด์ส่งยิ้มแห้ง ๆ ให้เขา “บอกตรง ๆ เราได้ศึกษาแสงนี่มาระยะหนึ่งแล้ว แต่ไม่พบอะไรที่ดูพิเศษเกี่ยวกับแสงเหล่านี้เลย ช่วยมองเข้าไปใกล้อีกหน่อย” เขาพูดต่อ

ทันทีที่ได้ยินคำพูดของเฟนด์ แฮร์รี่มีสีหน้าผิดหวังแววตาของเขาหรี่ลง “ผมนึกว่าแสงเหล่านี้เป็นสัญญาณอันดีในการทะลวงผ่านไปสู่ระดับเทพสูงสุด แต่พอสังเกตเห็นว่าแสงเหล่านี้ยังคงค้างฟ้าอยู่เช่นนี้ ผมก็รู้สึกว่ามันแปลก เฮ้อ! ไม่มีอะไรคืบหน้าเลยเหรอ?” เขาพูดด้วยน้ำเสียงผิดหวัง

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน