มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 1664

หลังจากได้ยินสิ่งนี้ มุมปากของไนเจลก็กระตุกอยู่หลายครั้ง เขาลืมเรื่องนี้ไปได้ยังไง? เขาลืมไปว่ามีผู้อาวุโสและลูกหลานของพวกเขาอีกมายมายที่ได้มาตั้งรกรากอยู่ที่นี่ ใครจะรู้ว่าพวกเขามีกันมากน้อยเพียงใด?

ทว่าในไม่ช้าเขาก็พูดด้วยรอยยิ้มขึ้นว่า “ผมไม่สน ท่ามกลางผู้คนที่เข้ามาในพื้นที่นี้ ในตอนนี้ผมเป็นคนแรกที่ทะลวงผ่านมาได้ ในหมู่พวกเราแล้วไม่ว่าจะเป็นเผ่าโบราณหรือตระกูลไหน ๆ ก็ต้องเชื่อฟังผม ผมจะสร้างกองกำลังขนาดมหึมา!”

เฟนด์ยิ้มอย่างเย็นชา “สิ่งที่คิดกับความเป็นจริงมันต่างกันมาก ตัวอย่างเช่น คุณจะไม่สามารถฉกฉวยเอาทักษะยุทธนี้ไปจากผมได้!”

ขณะที่เฟนด์กำลังพูด เขาก็เก็บทักษะยุทธไว้ในแหวนยุทธด้วยการพลิกฝ่ามือ

เขาเพียงเหลือบมองตำราโบราณ และชื่อ 'วิชามังกรอหังการ' ถูกเขียนอยู่บนตำราโบราณ ชื่อนี้ดูเข้าท่า แต่เขาไม่รู้ว่าทักษะยุทธนี้จะเป็นอย่างไร ทว่านี่ต้องเป็นทักษะยุทธที่จะทำให้เขาทะลวงไปสู่ระดับเทพสูงสุดได้อย่างแน่นอน

"จริงหรือ? ไม่คิดเลยว่าคุณจะยังไม่ยอมมาร้องขอความเมตตาเมื่อมาอยู่ต่อหน้าปรมาจารย์ในระดับเทพสูงสุดอย่างผม? ถ้าอย่างนั้นผมจะไม่ออมมือ!” ไนเจลรู้สึกประหลาดใจและกำหมัดแน่นในทันที พลังฉีสีทองอ่อนพุ่งขึ้นออกจากกำปั้นของเขาและเคลื่อนตัวไปยังจุดที่เฟนด์อยู่ในพริบตา เขาต่อยเฟนด์ด้วยความโกรธเกรี้ยว

'จริงอยู่ที่นายน้อยเฟนด์แข็งแกร่ง แต่เขาอาจจะไม่ใช่คู่ต่อสู้ของปรมาจารย์ในขั้นที่หนึ่งระดับเทพสูงสุดก็เป็นได้ พลังฉีของผู้ที่อยู่ในระดับเทพสูงสุดนั้นต่างออกไปอย่างเห็นได้ชัด ไม่เพียงแต่จะมีสีต่างกันเท่านั้น แต่ยังมีความผันผวนต่างกันอีกด้วย แม้ว่ามันจะดูเหมือนความแตกต่างเพียงระดับเดียว แต่จริง ๆ แล้วมันคือความต่างชั้นกันโดยสิ้นเชิง!’ ผู้อาวุโสจากตระกูลซิมเมอร์อดไม่ได้ที่จะแอบอุทานในใจ หากเฟนด์เลือกที่จะหลบหนี เขายังอาจมีโอกาสหนีได้ด้วยความช่วยเหลือจากอุปกรณ์วิญญาณระดับสูงสุด

แต่การเขาเลือกที่จะไม่หนีและเดินหน้าต่อสู้กับอีกฝ่าย จะไม่ต่างไปจากการรนหาที่ตายงั้นเหรอ?

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน