มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 1674

“ฮ่าฮ่า… พวกมีพรสวรรค์ก็แบบนี้แหละ เปรียบเทียบเสียเห็นภาพเชียว!” อเล็กซานเดอร์กล่าวกับเคนเนธอย่างยิ้มแย้ม “แต่ที่เราสามารถทะลวงเข้าสู่ระดับเทพสูงสุดได้ผมก็พอใจแล้ว ไม่ต้องพูดถึงระดับเทพสูงสุดเลย ผู้ฝึกยุทธหลายคนเสียชีวิตก่อนที่พวกเขาจะได้ก้าวเข้าสู่ระดับเทพแท้จริงเสียอีก!”

เคนเนธพยักหน้าด้วยรอยยิ้ม “นายท่านคาเบลโลพูดถูก ในฐานะมนุษ์คนหนึ่ง เราต้องพอใจกับสิ่งที่เรามี ผมมีความสุขมากกับความสำเร็จของตัวเองในตอนนี้ อีกอย่างเซเลน่าก็ยังเป็นบุคคลที่มีความสามารถและเทียบได้กับคุณหนูทั้งสามของตระกูลคาเบลโลเลย ผมคิดว่าคุณจะก้าวไปสู่ระดับเทพสูงสุดได้ในเร็ว ๆ นี้!”

เซเลน่าที่ยืนอยู่ข้าง ๆ ฝืนยิ้มออกมา เพราะหากคำสาปของเธอไม่ถูกถอนออก เธอก็จะมีชีวิตอยู่ไปวัน ๆ นี่ก็ผ่านไปหลายวันแล้ว การฝึกฝนของพวกเขาก็ใช้เวลาไปอีกสี่วัน เธอมีเวลาเหลือไม่มาก ถ้าเธอไม่สามารถถอนคำสาปได้ เธอก็ทำได้เพียงแค่รอวันตาย

เฟนด์รู้ว่าเซเลน่ากำลังคิดอะไรเมื่อเห็นรอยยิ้มเล็ก ๆ แต่แผงความขมขื่นของเธอ ดังนั้นเขาจึงเปลี่ยนเรื่องในทันที “ว่าแต่ผู้อาวุโสลำดับที่หนึ่ง คุณพบเจออะไรบางอย่างในตอนที่ทะลวงผ่านมาหรือไม่?”

เคนเนธตกตะลึงก่อนที่จะตอบอย่างงุนงงว่า “นายน้อยเฟนด์พวกคุณก็เคยเห็นมันเหมือนกันเหรอ? ผมคิดว่าตัวเองเห็นภาพหลอน ตอนที่บุกทะลวงเข้าไป ผมได้เข้าสู่พื้นที่ลึกลับที่มีลูกบอลเรืองแสงขนาดต่าง ๆ พุ่งผ่านตัวไป…”

แนชขมวดคิ้วหนักขึ้นเมื่อได้ยินสิ่งนี้ “นี่มันไม่แปลกไปหน่อยเหรอ? ทำไมเราสามคนเห็นสิ่งนี้ แต่นายท่านคาเบลโลไม่เห็น?”

อเล็กซานเดอร์เป็นกังวลเล็กน้อย “ผมชักสงสัยแล้วว่าการได้เห็นภาพเช่นนั้นเป็นเรื่องที่ดีรึเปล่า? คุณทั้งสามคนเห็นฉากนี้และดูเหมือนว่าจะได้เข้าไปในพื้นที่พิเศษนั่น แต่มีเพียงผมคนเดียวเท่านั้นที่ไม่ได้เข้าไป! แต่ว่าทักษะยุทธของผมก็ทะลวงเข้าสู่ขั้นที่หนึ่งในระดับเทพสูงสุดไปแล้วเช่นกัน ใช่ไหม? ถ้าไม่นับเฟนด์ คุณสองคนฝึกทักษะยุทธแบบเดียวกับผม! ทำไมมันถึงต่างกันเช่นนี้?”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน