มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 1741

เฮนดริกซึ่งอยู่อีกฟากหนึ่งก็หันมามองเฮเล่น่าเป็นครั้งคราวเช่นกัน บางครั้งเขามีรอยยิ้มเคอะเขินบนใบหน้าและเห็นได้ชัดว่าเขากำลังตกหลุมรักเสียจนโงหัวไม่ขึ้น

"ฮ่าฮ่า... คุณแน่ใจนะว่าจะไม่มีอะไรเกิดขึ้น?" มีหลายร่างบินออกมาจากป่าด้านหน้าพวกเขาและขวางทางพวกเขาอย่างกระทันหัน

ตรงหน้าพวกเขา มีสมาชิกของเผ่ากระหายเลือดมากกว่า 20 คน

“แย่แล้ว ทำไมสมาชิกของเผ่า... เผ่ากระหายเลือดถึงมาที่นี่ได้?” ใบหน้าของอาเธอร์หม่นลงและแอบอุทานว่าแย่แล้วเมื่อเขาเห็นว่าคนเหล่านี้เป็นสมาชิกของเผ่ากระหายเลือด

"ฮ่าฮ่า... แปลกจริง เผ่านองเลือดของเราอยู่ไม่ไกลจากที่นี่และที่นี่ก็เป็นสถานที่ล่าของล้ำค่าด้วย ทำไมพวกเราถึงจะมาอยู่ที่นี่ไม่ได้?" ชายในชุดขาวจากเผ่ากระหายเลือด กอดอกและทำหน้าตาเย่อหยิ่ง "คุณคิดจริง ๆ หรือว่านี่เป็นดินแดนที่เป็นของกองทัพทั้งเก้าและผู้คนจากกองกำลังอื่นไม่สามารถมาที่นี่เพื่อล่าสมบัติได้"

อาเธอร์ยิ้มอย่างเขินอาย "นี่...ฉันไม่ได้หมายความอย่างนั้น! พวกคุณมาล่าสมบัติที่นี่ได้แน่นอน แต่ก่อนหน้านี้พวกคุณไปล่าสมบัติที่อื่นไม่ใช่เหรอ? ทำไม...ทำไมคราวนี้ถึงคิดจะมาที่นี่? ฉันแค่รู้สึกว่านี่มันเป็นเรื่องเกินคาดหน่อย ๆ!”

"ฮ่าฮ่า... นี่เป็นเพราะหนึ่งในผู้อาวุโสของเราที่เป็นนักเล่นแร่แปรธาตุได้มอบหมายภาระงานที่ต้องใช้วัตถุดิบสองหรือสามอย่างที่หาได้ในป่านี้ ดังนั้น พวกเราจึงมาเพื่อทำภารกิจนี้ให้สำเร็จ!" ชายในชุดขาวหัวเราะและพูดว่า “แต่น่าจะมีสมาชิกที่ต้องการทำภารกิจนี้ให้สำเร็จจำนวนมาก ไม่ใช่แค่ศิษย์ภายนอก แต่ศิษย์ภายในของเราก็เร่งมือเช่นกัน!”

“เอ่อ...คือว่า?” อาเธอร์กลืนน้ำลายแล้วพูด “พวกเรา สมาชิกของกองทัพทั้งเก้าอยู่ร่วมกับเผ่ากระหายเลือดของคุณอย่างสงบมาโดยตลอด ฉันหวังว่าคุณจะเจอหญ้าวิญญาณที่คุณต้องการ เราคงต้องขอตัวก่อน!”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน