มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 1906

ใบหน้าของนายท่านแมคเคนซี่ดูซีดเซียว ซึ่งไม่ได้ดีไปกว่านายท่านโลเดอร์มากนัก ก่อนหน้านี้เขาเองก็มีลางสังหรณ์ว่าการต่อสู้ครั้งนี้อาจไม่เป็นผลดีต่อพวกเขา ก่อนออกเดินทาง เขาสาบานว่าจะทำทุกวิถีทางเพื่อเรียกร้องชัยชนะของพวกเขา แต่ไม่คาดคิดเลยว่าเฟนด์ วู๊ดจะสามารถก้าวไปสู่ขั้นที่เก้าในระดับทะลวงวิญญาณได้ในเวลาอันสั้นเช่นนี้

สำหรับเขาแล้ว เป็นไปไม่ได้เลยที่จะก้าวหน้าอย่างรวดเร็วในเวลาอันสั้นเช่นนี้ แต่เขาไม่ได้ตระหนักถึงพรสวรรค์อันแยบคายของเฟนด์ วู๊ด ในการเล่นแร่แปรธาตุ ท้ายที่สุดเฟนด์ วู๊ดยังเป็นคนเดียวในแคทธีเซียที่มีสถานะเป็นนักเล่นแร่แปรธาตุขั้นต้นระดับสี่ เมื่อนายท่านแมคเคนซี่เห็นว่านายท่านโลเดอร์ยังคงจ้องมองเฟนด์ วู๊ดอย่างเย็นชา เขาอดไม่ได้ที่จะเอ่ยปากขึ้นมา “ต่อให้คุณจะใช้พลังทั้งหมดทั้งหมดมาข่มเขา เขาก็ไม่สะทกสะท้านหรอก ผมบอกแล้วไงว่าเขาแข็งแกร่งกว่าที่คุณคิด แต่คุณกลับไม่ฟังผม!” นายท่านแมคเคนซี่ยินดีที่จะระดมกำลังทั้งหมดในกองกำลังภาคีมาด้วย เพราะเห็นได้ชัดว่าหากส่งบรรดาศิษย์คนอื่น ๆ มาเหมือนครั้งที่แล้วพวกเขาจะต้องสูญเสียอีกเป็นแน่

นั่นจะทำให้เฟนด์ วู๊ดมีเวลาในการบ่มเพาะตัวเองเพิ่มขึ้นซึ่งนั่นจะถือว่าเป็นหายนะสำหรับพวกเขา สีหน้าของนายท่านโลเดอร์ดูน่าเกลียดขึ้นในวินาทีที่เขาตระหนักได้ว่าตัวเองไร้เดียงสาขนาดไหน “ใครจะไปคาดคิดว่าเจ้าสารเลวนั่นจะสามารถทะลวงขึ้นมาถึงขั้นเดียวกับเราได้ในระยะเวลาอันสั้นเช่นนี้”

นายท่านแมคเคนซี่สูดหายใจลึก ๆ และพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ “ผมบอกคุณแล้วว่าเด็กสารเลวคนนี้ไม่ใช่นักสู้ธรรมดา!” แม้แต่นายท่านแฮ็คฟอร์ดเองก็ยังรู้สึกละอายใจกับสิ่งที่เขาพูดไปก่อนหน้านี้ในเรื่องที่คิดว่านายท่านแมคเคนซี่ขี่ช้างจับตั๊กแตนด้วยการระดมคนจากกองกองกำลังภาคีทั้งหมด ตอนนี้สิ่งที่เขาทำได้มีเพียงการเงียบ

เฟนด์ วู๊ดหัวเราะอย่างเย็นชาเมื่อได้ยินคำพูดของพวกเขาเข้าหู “พูดกันจบหรือยัง? ถ้าจบแล้ว ก็เข้ามาหาผมได้เลย! แต่ผมจะให้คำแนะนำแก่พวกคุณ ถ้าพวกคุณอยากยืดเวลาความตายออกไป ผมขอแนะนำให้พวกคุณเข้ามาสู้กับผมทีละคน”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน