มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 1907

เลือดสด ๆ พุ่งออกจากปากของนายท่านโลเดอร์ ขณะที่เขาลอยเคว้งขึ้นไปบนท้องฟ้า ภาพนี้จะถูกฉายซ้ำในใจของทุกคนไปตลอดกาลเพราะพวกเขาพบว่ามันเป็นเรื่องยากที่จะเชื่อว่าคนที่แข็งแกร่งพอ ๆ กับเขาจะพ่ายแพ้ต่อเฟนด์ วู๊ดอย่างง่ายดาย ความเป็นจริงที่ปรากฏเบื้องหน้าพวกเขาคือภาพที่นายท่านโลเดอร์ซึ่งร่างกายบอบช้ำร่วงลงสู่พื้น และสร้างหลุมลึกขนาดใหญ่ตามแรงกระแทกของร่างเขา

ตอนนี้นายท่านโลเดอร์ได้สูญเสียออร่าที่ดูหน้าหวาดหวั่นของเขาไปแล้ว เขาดูเหมือนสุนัขกำลังจมน้ำ ซึ่งพยายามดิ้นรนเพื่อเอาตัวเองออกจากปากปล่องลึก เฟนด์ วู๊ดโจมตีเขาด้วยทุกสิ่งที่เขามี และหมัดนั้นก็ทำให้ซี่โครงของนายท่านโลเดอร์หัก ปลายแหลมคมและเศษเล็กเศษน้อยของกระดูกทิ่มแทงเข้าไปในอวัยวะของเขา และหากไม่ได้รับการรักษาอย่างทันท่วงที เขาคงต้องเผชิญกับความตายอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ เป็นเวลาหลายปีแล้วที่นายท่านโลเดอร์ไม่ได้รู้สึกเจ็บปวดเช่นนี้ เขาไม่คาดคิดมาก่อนเลยว่าจะพ่ายแพ้ให้กับเด็กหนุ่มง่ายดายเช่นนี้ ใช่ แค่เด็กหนุ่มเท่านั้น นั่นคือสิ่งนายท่านโลเดอร์มองเฟนด์ วู๊ดเสมอมา

นายท่านแมคเคนซี่และคนอื่น ๆ มีใบหน้าซีดเผือดเมื่อเห็นสภาพของนายท่านโลเดอร์ ในตอนแรกพวกเขารู้สึกไม่พอใจต่อพฤติกรรมอวดดีของเฟนด์ แม้ว่าพวกเขาจะยอมรับว่าชายหนุ่มมีพรสวรรค์ในแบบที่พวกเขาไม่เคยเห็นมาก่อน แต่ตอนนี้ พวกเขาสัมผัสได้ถึงหายนะเมื่อตระหนักได้ว่าคำพูดของเฟนด์ วู๊ดอาจได้รับอิทธิพลมาจากพลังของเขา

ตลอดหลายปีที่ผ่านมา นายท่านแมคเคนซี่มีชื่อเสียงในด้านความสามารถในการสงบสติอารมณ์ภายใต้สถานการณ์ต่าง ๆ และครั้งนี้ก็ไม่ต่างกัน “เราจะปล่อยให้เขามีชัยเหนือเราไม่ได้ เราต้องรวมพลังกันโจมตีพวกเขาด้วยกัน!” จากนั้นเขาก็พุ่งเข้าหาเฟนด์ เขาสร้างแรงกระตุ้นให้กับการโจมตีของตัวเอง

เฟนด์เลิกคิ้วและเปลี่ยนความคิดที่มีต่อนายท่านแมคเคนซี่ คงไม่ฉลาดนักหากศัตรูจะคิดว่าเขาจะยืนอยู่รอให้อีกฝ่ายโจมตีอยู่เฉย ๆ เขาหายใจเข้าลึก ๆ และหมุนตัวอย่างกะทันหันกลางอากาศ ทันใดนั้น เขาก็รีบบินผ่านนายท่านแมคเคนซี่ที่พุ่งตัวเข้ามาและมุ่งตรงไปที่นายท่านแฮ็คฟอร์ดทันที

แม้ว่านายท่านแฮ็คฟอร์ดจะมีปากมีเสียงที่สุด แต่ในตอนแรก เขาก็คิดที่จะหลบหนีจากการต่อสู้หลังจากได้เห็นสิ่งที่เฟนด์ วู๊ดทำกับนายท่านโลเดอร์ เขาไม่คิดเลยว่าเฟนด์จะหลบเลี่ยงนายท่านแมคเคนซี่และพุ่งเป้ามาที่เขาแทน ใบหน้าของเขาเปลี่ยนเป็นสีเขียวคล้ำด้วยความกลัวและความเกลียดชังจับหัวใจ

เขาเองก็เป็นนักสู้ที่อยู่ในขั้นที่เก้าในระดับทะลวงวิญญาณด้วยเหมือนกัน และเขาย่อมต้องมีทักษะดีพอตัวถึงได้ทะลวงเข้ามาสู่ระดับนี้ได้ คนอื่นอาจไม่รู้ว่าเขาถือกริชในมือซึ่งเขาใช้มันฟันไปที่เฟนด์ซึ่งกำลังพุ่งเข้ามาใกล้

เฟนด์ วู๊ดหัวเราะอย่างเย็นชาต่อความพยายามของอีกฝ่ายในขณะที่เขาหลบการโจมตี ในการต่อสู้ครั้งนี้ไม่มีใครสามารถเอาชนะเขาได้ หัวใจของนายท่านแฮ็คฟอร์ดเย็นชาเมื่อเฟนด์หลบการโจมตีของเขาได้อย่างง่ายดาย พละกำลังทั้งหมดรั่วไหลออกจากร่างกายของเขาและเขาก็หมดแรงลงอย่างไม่น่าเชื่อ เขาใช้โอกาสนี้เพื่อหาทางหนีให้กับตัวเอง แต่ไม่กล้าคิดว่าจะขวางเฟนด์เอาไว้ไม่ได้เลย สีหน้าของเขาดูน่าเกลียดยิ่งขึ้นกว่าเดิม “แกนี่มันเป็นหนามยอกอกของฉันจริง ๆ เลย!”

พร้อมด้วยเสียงตะโกนดังกล่าว เฟนด์ต่อยเข้าที่ใบหน้าของนายท่านแฮ็คฟอร์ด