มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 192

"สารเลว นายเป็นใครกัน? ฉันกําลังคุยกับเพื่อนนักเรียนอยู่ มันไม่ใช่ที่นายจะเข้ามายุ่ง!”

หญิงสาววัยกลางคนคนนั้นโกรธมาก

อย่างไรก็ตาม เธอหัวเราะออกมาทันที พร้อมกับโวยวายอย่างไม่สนใจผู้อื่น “โอ้ว พระเจ้า เซเลน่า คนนี้เป็นผู้ชายของเธอหรือเปล่า? ไม่ใช่แค่ดูยากจน แต่เขายังดูขาดการอบรมสั่งสอน ทั้งหยาบคายและดูต่ำต้อย เขาช่างมีคุณสมบัติที่คนยากจนมีจนครบจริง ๆ ช่างน่าแปลกใจมาก!”

"ฮะ! ใครบอกคุณว่าผมจนกัน?"

เฟนด์หัวเราะแล้วหยิบบัตรเอทีเอ็มยื่นให้ผู้ช่วยผู้อํานวยการโรงเรียนอนุบาลที่ดูแลเรื่องค่าใช้จ่าย "ขอโทษนะครับ ครูคนสวย ผมขอจ่ายด้วยบัตรเครดิต ไม่ต้องใช้รหัสผ่าน!"

"ชู่...ชู่...ชู่ว... เธอไปยืมเงินแสนสองหมื่นเหรียญเร็วขนาดนั้นเลยเหรอ? มันต้องยากแน่ ๆ! ฉันเชื่อว่าเธอใช้ทุกวิธีเพื่อให้ได้มันมา!" ราเชลยิ้มอีกครั้ง

"นั่นเป็นแค่เงินแสนสองหมื่นเหรียญเท่านั้นเอง ทําไมผมต้องไปยืมด้วย"

เฟนด์รู้สึกงงมาก เธอนั้นเย่อหยิ่งเกินไป

“ฮือ! ฮือออ!”

ทั้งนี้ ลูกชายของหญิงวัยกลางคนคนนั้นเริ่มร้องไห้

"เกิดอะไรขึ้น ที่รักของแม่? ทําไมถึงล้มลงกับพื้น?"

เมื่อมองไปที่ผู้หญิงคนนั้น ใจของเธอก็รู้สึก เธอไม่อยากยุ่งกับเฟนด์อีก เธอวิ่งไปช่วยพยุงลูกชายของเธอให้ลุกขึ้น

"แม่ครับ เธอผลักผม!"

เด็กน้อยคนนั้นกล่าวหาไคลี เขาชี้นิ้วไปยังเธอ

"อะไรนะ?!"

คราวนี้ราเชลโกรธมาก เธอลุกขึ้นและผลักไคลีล้มลงกับพื้น

เซเลน่าก็รู้สึกทำอะไรไม่ถูกเหมือนกัน จะว่าไปแล้วคนที่ผลักเด็กอีกคนก่อน อาจจะเป็นไคลีก็ได้

"แม่คะ หนู...หนูไม่ได้ผลักเขา! เขาบอกว่าหนูเป็นเด็กที่ไม่มีพ่อ และขู่ที่จะทําร้ายหนู เขาบอกว่าอยากตีเด็กที่ไม่มีพ่อคอยปกป้อง!"

"หนูก็หลีกทางออก เขาเผลอล้มไปลงไปเอง ฮือออ...”

ดวงตาของไคลีเต็มไปด้วยน้ำตา เธอรู้สึกว่าไม่ยุติธรรมสำหรับเธอ

ได้ฟังอย่างนั้นแล้ว สีหน้าของเซเลน่าก็เริ่มขุ่นมัว ไม่มีใครสังเกตเห็นว่าเกิดอะไรขึ้นก่อนหน้านี้

"ไคลี หนูพูดความจริงเหรอ?"

เซเลน่าก็รู้สึกแย่เหมือนกัน ตลอดเวลาห้าปีที่ผ่านมา เธอมักจะได้ยินคนอื่นบอกว่า ไคลีเป็นเด็กไม่มีพ่อ

"แม่คะ มันคือเรื่องจริงที่เธอ (เมื่อบทสนทนารวมกันมันสมเหตุสมผล เพราะราเชลเป็นคนที่บอกกับลูกชายของเธอเองว่า ไคลีเป็นลูกไม่มีพ่อ) เป็นคนบอกว่าหนูเป็นเด็กไม่มีพ่อ และอยากจะตีหนู!”