มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 1924

เฟนด์ซื้อหมั่นโถวให้ไคลี่สองลูกและเธอยังถือมันอยู่ในมือเพราะเธอยังไม่มีโอกาสได้กินเลยสักคำ เฟนด์ขมวดคิ้วโดยไม่รู้ตัว แต่ไคลี่มีจิตใจที่บริสุทธิ์ เธอโยนหมั่นโถวในมือให้กับคนที่มีคำสาปอยู่เต็มใบหน้า

คนผู้นั้นยัดหมั่นโถวเข้าปากทันทีที่ได้รับ ดูเหมือนว่าคน ๆ นี้จะไม่ได้กินมานานแล้ว “ขอบคุณ พวกคนทั้งสองคน” เขาพูดอย่างล้นเหลือขณะที่เขากิน “ขอบคุณมาก พวกคุณช่วยฉันหน่อยได้ไหม?”

ไคลี่ไม่ได้จะช่วยพวกเขา แต่เฟนด์ก็ไม่ได้โง่ เห็นได้ชัดว่าบุคคลนี้ได้ยินการสนทนาของพวกเขา และนั่นคือสาเหตุที่จู่ ๆ เขาก็เพิ่งเข้ามาขอความช่วยเหลือจากไคลี่ คนผู้นี้มีหูที่มีประสิทธิภาพขนาดนี้เชียวหรือ? ไคลี่พูดด้วยน้ำเสียงอันแผ่วเบา แต่พวกเขาซึ่งอยู่ห่างจากที่นี่มากกลับได้ยิน แต่ก่อนที่เขาจะมีโอกาสทบทวนเรื่องนี้ให้กระจ่าง เขาก็ได้ยินเสียงเย้ยหยันดังมาจากระยะไกล “กล้าดียังไงมาให้อาหารทาสของฉันแบบนี้?!”

คนรอบข้างต่างก็จ้องมองคู่พ่อลูกอย่างช่วยอะไรไม่ได้ หญิงวัยกลางคนพูดกับเฟนด์อย่างฉุนเฉียว “พ่อหนุ่ม เธอเพิ่งมาอยู่ในเมืองนี้งั้นเหรอ? ทำไมถึงไม่รู้กฎของที่นี่?”

เฟนด์ตระหนักว่ามีบางอย่างผิดปกติ หลังจากที่เขาได้ยินสิ่งนี้ จึงเอ่ยถามโดยไม่รู้ตัวว่า "กฏอะไรเหรอ?"

หญิงวัยกลางคนมองไปที่เฟนด์อย่างหน่ายใจ “คน ๆ นี้เป็นทาสของคฤหาสน์เจ้าเมือง คำสาปบนใบหน้าเป็นสัญลักษณ์สื่อว่าพวกมันเป็นทาส ถือเป็นสมบัติส่วนตัวของเจ้าเมือง แค่เหลือบมองพวกมันก็ถือว่าผิดแล้ว แต่นี่ถึงกับให้อาหารพวกมันด้วย!”

เฟนด์เหลือบมองหญิงวัยกลางคนอีกครั้ง เธอดูคล้ายจะมีปัญหาทางจิตและพูดจาราวกับเด็กเอาแต่ใจทำราวกับว่าถูกตีจนมีปัญหาทางสมอง

พวกเขาดูน่าสงสารจริง ๆ...แต่เฟนด์ก็ไม่อยากทำให้เจ้าเมืองขุ่นเคือง อย่างไรซะเขาก็เพิ่งมาถึงที่นี่

“นายกล้ามากนะ ไม่ได้ยินที่ฉันพูดหรือไง!” ชายคนหนึ่งซึ่งสวมเสื้อผ้าราคาแพงและมีสีหน้าอมทุกข์พุ่งตรงไปหาเฟนด์พร้อมกับทหารที่สวมชุดเกราะสองคน

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน