มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 1944

เมื่อเทียบกันแล้วก็ถือเป็นเรื่องธรรมดาที่ตระกูลของมอร์ตันจะด้อยกว่าตำหนักสองกษัตริย์ แต่ตระกูลของเขาถือเป็นตระกูลใหญ่โตเพียงไม่กี่ตระกูลในเมืองของเขา และเขาถูกเลี้ยงดูมาด้วยความเชื่อว่าเขาคือผู้ถูกเลือกและต้องแบกรับภาระในการทำให้ตระกูลของเขาภาคภูมิใจ

บวกกับความจริงที่ว่าเขาไม่เคยเผชิญกับความล้มเหลวมาก่อน จึงไม่แปลกใจเลยที่เขามั่นใจในตัวเองมากถึงขนาดนี้ เขารู้สึกว่าตัวเองมีเอกลักษณ์และและไม่ได้รับการอบรมดูแลจากตำหนักสองกษัตริย์เพียงเพราะอายุยังไม่ถึงเกณฑ์ แต่เขาเชื่อว่าเมื่อเขาได้เข้ามาอยู่ในตำหนักแล้วเขาจะพัฒนาได้อย่างรวดเร็วในเวลาอันสั้นอย่างแน่นอน เขาจะปีนขึ้นไปให้สูงและใช้ตำแหน่งของศิษย์ภายในเป็นฐานรองเมื่อถึงเวลาที่เหมาะสมเขาจะได้รับการเลื่อนขั้นเป็นศิษย์อาวุโส และจากนั้นก็จะไม่มีอะไรหยุดไม่ให้เขาขึ้นเป็นศิษย์ที่ถูกเลือก

เขาอาจได้ดำรงตำแหน่งสำคัญในด้วยซ้ำ ตระกูลของเขาจะต้องภูมิใจในตัวเขาอย่างแน่นอน นั่นเป็นเหตุผลที่เขาไม่พอใจที่จะถูกมองว่าเท่าเทียมกับเจอรัลด์ ส่วนหนึ่งเป็นเพราะความมั่นใจของเขาและอีกส่วนหนึ่งเป็นเพราะปมด้อยของเขาด้วย

การทดสอบเล็ก ๆ น้อย ๆ นี้คล้ายกับการสอบเข้า ดังนั้นพวกเขาถึงได้กล้าคิดไปว่าเขาไม่อาจจุดไฟทั้งห้าดวงได้ เขาไม่เคยถูกทำให้อับอายขนาดนี้มาก่อน มอร์ตันส่งเสียงดังและหันไปมองฝูงชน “ตอนนี้พวกนายทุกคนตั้งใจฟังให้ดี อย่าได้ใช้ความสามารถของตัวเองมาเทียบกับฉัน! ฉันบอกแล้วไงว่าโอสถซานหยวนถูกเตรียมมาเพื่อฉันเป็นพิเศษ เพราะงั้นถ้านายยังพูดไม่เลิกแล้วถูกฉันตีเอาก็อย่าว่ากันล่ะ”

ทันใดนั้น ฝูงชนก็เงียบกริบ แต่เขาไม่สามารถห้ามคนอื่นๆให้คิดเรื่องนี้ได้ ไม่มีใครปฏิเสธว่ามอร์ตันทรงพลังและคนส่วนใหญ่ที่อยู่ที่นั่นก็ไม่สามารถชนะในการต่อสู้กับเขาได้ แต่นี่ไม่ได้หมายความว่าเขาจะสามารถจุดไฟห้าดวงได้

ทุกคนได้เห็นมากับตาตัวเองแล้วว่าการจุดไฟห้าดวงนั้นยากเพียงใด นั้นถือเป็นเรื่องเกินเอื้อมของทุกคน เดิมทีเจอรัลด์ไม่อยากกวนมอร์ตันครูซึ่งกำลังหลงผิดไปใหญ่โตและเอาแต่พูดจาน่ารำคาญ เจอรัลด์ตรงข้ามกับเขาโดยสิ้นเชิง เขาชอบพูดตรงประเด็น ดังนั้นการคุยกับมอร์ตันไม่ใช่เรื่องสนุกเอาเสียเลย

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน