มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 1945

เขาก้าวไปข้างหน้าเป็นก้าวใหญ่ ๆ และรูปลักษณ์ที่แข็งแรงของเขาทำให้เขาดูเหมือนชายผู้เต็มไปด้วยพลัง ราวกับว่าหมัดเดียวจากเขาเพียงพอที่จะฆ่านักสู้สองคนในขั้นสูงระดับติดตัว ฝูงชนแยกย้ายหลีกทางให้เขาและเฝ้าดูเขาก้าวขึ้นเวทีไป

เมื่อไปถึงที่นั่นเจอรัลด์ใช้เวลาวิเคราะห์ออบซิเดียนราวกับว่าเขาต้องการฟื้นความทรงจำของตัวเอง เขาแตะออบซิเดียนเบา ๆ และพูดอย่างสบาย ๆ ว่า “ฉันจะแสดงให้พวกนายเห็นถึงความหมายที่แท้จริงของคำว่าอัจฉริยะและพลัง” ฝูงชนที่เงียบก่อนหน้านี้ส่งเสียงกึกก้องเมื่อได้ยินเช่นนั้น แม้แต่เฟนด์ก็ยังพบว่ามุมปากของเขาเริ่มมีรอยยิ้มเย้ยหยัน

ในตอนแรกเฟนด์รู้สึกว่าเจอรัลด์ดีกว่ามอร์ตันมาก อย่างน้อยเจอรัลด์ก็ไม่ได้โอ้อวดตัวเอง ต่างจากมอร์ตันที่มักพล่ามถึงแต่ความแข็งแกร่งของตัวเอง นั่นทำให้เขาดูเป็นคนเหลาะแหละ แม้ว่ามอร์ตันจะมีอำนาจขนาดนั้นจริง ๆ แต่ก็ถือเป็นเรื่องน่าขัน สิ่งที่เจอรัลด์ทำเหมือนเป็นการว่าแต่เขาอิเหนาเป็นเอง

แต่การที่ก่อนหน้านี้เจอรัลด์ไม่อวดตัวเองไม่ได้หมายความว่าเขาไม่มั่นใจในตัวเอง แถมเขายังโอ้อวดตัวเองได้ดียิ่งกว่ามอร์ตันเสียอีก เขาต้องการแสดงให้เห็นว่าอัจฉริยะที่แท้จริงเป็นเช่นไร ไม่มีอะไรจะโอ้อวดมากไปกว่านี้อีกแล้ว

ไม่มีใครปฏิเสธเขา ความแข็งแกร่งของเจอรัลด์นั้นนับได้ว่าไม่ธรรมดาจริง ๆ เฟนด์เลิกคิ้วและจ้องมองเจอรัลด์ด้วยดวงตาที่เปิดกว้างขณะที่เขาหายใจเข้าลึก ๆ และสร้างตราประทับด้วยมือของเขา ทุกคนได้ยินเสียงพึมพำเบา ๆ ราวกับว่ามีสัตว์ร้ายกำลังสิงอยู่ในร่างของเจอรัลด์ และอักษรรูนสีเหลืองมัสตาร์ดเริ่มหมุนวนอยู่ระหว่างนิ้วของเขาขณะที่มีร่างวิญญาณปรากฏขึ้นข้างหลังเขา

ร่างวิญญาณนี้ดูไม่มั่นคงเลย และเมื่อพิจารณาจากรูปร่างแล้ว ดูเหมือนว่ามันจะเป็นเต่าตัวใหญ่ แต่มันไม่ใช่เต่าธรรมดา เพราะมันมองทุกคนราวกับว่าพวกเขาต่ำต้อยกว่า ยังไม่รวมว่ามันมีเกล็ดและเขามังกรอยู่บนหัวอีกด้วย

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน