มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 1988

เฟนด์กัดฟันไม่ยอมแพ้ ในเวลาเดียวกัน เวสลีย์ได้เข้าไปในหอสัตตะฤกษ์และกำลังทักทายศิษย์คนอื่น ๆ เขาเป็นคนดังของที่นั่น แม้ว่าเขาเพิ่งจะยั่วยุศิษย์ภายนอกหน้าใหม่มาไม่ควรที่จะพูดถึงเรื่องนี้ แต่เวสลีย์กลับไม่สะทกสะท้านกับการกระทำของตัวเองเลย เพราะเขามาทำสิ่งนั้นภายใต้ข้ออ้างที่เรียกว่าความเที่ยงธรรม เขาเอาแต่พร่ำพูดไปทั่วว่าคนไร้ความสามารถอย่างเฟนด์ไม่สมควรที่จะมีห้องส่วนตัว และเขาทำเช่นนั้นเพื่อต้องการทวงความยุติธรรม

“ศิษย์พี่แชซ คุณมาที่นี่เพื่อรับงานด้วยเหมือนกันหรอ? คุณเจองานใหม่และน่าสนใจบ้างหรือเปล่า? ผมเพิ่งใช้คะแนนสะสมสามร้อยคะแนนสุดท้ายไป ผมคิดที่จะไปยังหอทักษะศิลปยุทธและทักษะยุทธเพื่อแลกทักษะยุทธขั้นต้นระดับโลหิตหากผมมีคะแนนพอ” เวสลีย์กล่าว

แชซหันกลับมา ชำเลืองมองที่เวสลีย์แล้วพูดว่า “เปล่า ฉันไม่ได้มารับงาน ฉันไม่คิดว่าตอนนี้จะมีงานอะไรที่น่าสนใจหรอก เนื่องจากสมาคมต่าง ๆ กำลังเตรียมพร้อมเรื่องศึกสงครามกับเผ่าปฐมหายนะ เขาต้องรอให้สงครามนั้นผ่านไปก่อนถึงจะมีอะไรดี ๆ เข้ามา”

เวสลีย์ถอนหายใจเบา ๆ และพูดด้วยน้ำเสียงหมดหนทาง “ผมจำเป็นต้องหางานดี ๆ ทำจริง ๆ นะ เพราะตอนนี้ผมสิ้นเนื้อประดาตัวเลย เรื่องที่ผมคิดที่จะเพิ่มระดับพลังยุทธให้ได้มากที่สุดก่อนการประลองจะมาถึง แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าผมจะต้องทำให้ตัวเองหายกระหายก่อน” แน่นอนความกระหายคิดว่าของเวสลีย์นั้นไม่ใช่ความหิวกระหายธรรมดา แต่เป็นความหิวกระหายในทักษะศิลปยุทธและทักษะยุทธ

แชซเลิกคิ้ว “ถ้าคำพูดนี้ออกมาจากปากคนอื่นฉันคงจะพอเชื่ออยู่บ้าง แต่ไม่ใช่จากปากคนอย่างนายแน่ ฉันรู้ว่าศิษย์อาวุโสเซเยอร์ย่อมต้องช่วยให้นายได้รับทักษะยุทธและทักษะศิลปะยุทธไม่ขาดมือแน่”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน