มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 1992

เมื่อเฟนด์กลับมาที่ห้อง เขาก็ส่งบรู๊คไปแลกคะแนนที่หอสัตตะฤกษ์ทันที หน้าที่ของศิษย์นอกสำนักคือการทำธุระให้ศิษย์ทั้งภายนอกและภายใน และบรู๊คก็ถือเป็นผู้ช่ำชองในเรื่องเหล่านี้ เขารีบไปที่หอสัตตะฤกษ์พร้อมกับป้ายหยกประจำตัวของเฟนด์และผลึกวิญญาณ เฟนด์ทำได้เพียงแค่รอจนกว่าเขาจะกลับมา

เฟนด์สามารถไปแลกเปลี่ยนด้วยตัวเองได้ แต่เขาไม่ชอบที่ที่มีคนพลุกพล่าน นอกจากนี้ เขาค่อนข้างมีชื่อเสียงในหมู่ศิษย์ภายนอกด้วยกัน และเป็นการดีที่สุดที่จะหลีกเลี่ยงการโต้เถียงกับเวสลีย์ เขารู้ว่าเวสลีย์จะไม่มีวันละทิ้งโอกาสที่จะได้พูดจาเหน็บแนมเขา และเขาก็ไม่อยากเสียเวลาไปกับคนแบบนี้

ในอีกหนึ่งชั่วโมงต่อมาบรู๊คก็กลับมา และคืนป้ายหยกประจำตัวให้เฟนด์ซึ่งมีคะแนนสะสมเพิ่มขึ้นมาห้าสิบแต้ม เขามองไปที่เฟนด์ด้วยสีหน้าเป็นนัยว่าเขามีเรื่องจะบอกเขา แต่ไม่รู้ว่าควรจะบอกดีไหม

เฟนด์เลิกคิ้วขึ้น เขาเชิญบรู๊คเข้าไปในห้องและรินชาให้เขา “มีอะไรจะพูดก็พูดมาสิ คุณประสบปัญหาบางอย่างระหว่างทำธุระให้ผมงั้นเหรอ? หรือมีใครรังแกคุณหรือเปล่า?”

บรู๊คส่ายหน้าและรับชาจากเฟนด์ “ผมไม่ได้ถูกใครรังแก ผมอยู่ในตำหนักมาหลายปีแล้ว และแม้ว่าศิษย์ภายในและศิษย์ภายนอกจะดูถูกศิษย์นอกสำนักอย่างเรา แต่พวกเขาก็ไม่กล้ารังแกมือฉมังอย่างผมหรอกผมแค่รู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติตอนที่ผมไปแลกเปลี่ยนคะแนนให้คุณก็เท่านั้น”

ความอยากรู้อยากเห็นส่องประกายผ่านดวงตาของเฟนด์และเขาโบกมือให้บรู๊คพูดต่อ บรู๊คหายใจเข้าเบา ๆ และขมวดคิ้ว “ผมเคยทำการแลกเปลี่ยนแบบนี้มาหลายครั้งแล้ว เพราะศิษย์ภายนอกที่เข้ามาใหม่ทั้งหมดจะแลกเปลี่ยนผลึกวิญญาณระดับต่ำห้าร้อยชิ้นของพวกเขาให้เป็นคะแนนสะสมห้าสิบแต้มในวันรุ่งขึ้นหลังจากเข้าร่วมตำหนักสองกษัตริย์ เพราะพวกเขาต่างก็มีผลึกวิญญาณมากพอที่จะทำเช่นนั้น สถานที่สำหรับการแลกเปลี่ยนคือที่พื้นที่ส่งงานภายในหอสัตตะฤกษ์ และผมเองก็คุ้นเคยกับผู้รับผิดชอบเป็นอย่างดี”

“ผู้รับผิดชอบ? ผมนึกว่าการส่งงานทั้งหมดได้รับการจัดการโดยเหล่าศิษย์เสียอีก?” เฟนด์ถาม เพื่อให้แน่ใจว่าศิษย์จะได้รับคะแนนสะสม ตำหนักสองกษัตริย์จึงได้จัดหางานที่แตกต่างกันเพื่อให้เหล่าศิษย์รับไปทำ โดยปกติแล้วงานเช่นนี้จะถูกจัดการโดยศิษย์ภายในหรือไม่ก็ศิษย์ภายนอก แต่ตัดสินจากสิ่งที่บรู๊คพูด คนที่รับผิดชอบเรื่องการส่งงานดูเหมือนจะไม่ใช่ศิษย์

เมื่อเห็นสีหน้าท่าทางของเฟนด์ บรู๊ครู้ว่าเขากำลังสับสนเรื่องอะไรอยู่ เขาหัวเราะเบา ๆ และกล่าวว่า “จริงอยู่ที่หอสัตตะฤกษ์ขึ้นตรงต่อตำหนักสองกษัตริย์และมีความสำคัญเป็นรองเพียงหอทักษะยุทธและหอทักษะศิลปยุทธเท่านั้น ดังนั้นจึงไม่แปลกที่ภาระงานจะไม่ถูกมอบให้ศิษย์โดยตรงเพราะกลัวพวกเขาจะยักยอกคะแนน ยิ่งไปกว่านั้น คะแนนสะสมอาจสร้างหรือทำลายหน้าที่การงานของศิษย์ที่นี่ได้ ตำแหน่งเหล่านี้จึงมักถูกดำเนินการโดยผู้ดูแลเสียเอง ผู้ดูแลแต่ละคนมีผู้ช่วยเป็นของตัวเอง ผู้ช่วยเหล่านี้เป็นอดีตศิษย์เช่นกัน แต่ระดับการฝึกฝนของพวกเขายังไม่ถึงระดับของผู้ดูแล ดังนั้นพวกเขาจึงเป็นได้แค่ผู้ช่วยเท่านั้น”

เฟนด์พยักหน้าอย่างเข้าใจ เขาไม่ค่อยคุ้นเคยกับผู้ดูแลตำหนักสองกษัตริย์ เขารู้ว่านอกจากผู้นำแล้วยังมีมีศิษย์อาวุโสอยู่ด้วย แถมศิษย์อาวุโสยังถูกแบ่งออกเป็นศิษย์อาวุโสภายในและศิษย์อาวุโสภายนอกอีก ว่าด้วยเรื่องคุณสมบัติและอำนาจแล้ว ศิษย์อาวุโสภายในมีอำนาจมากกว่าศิษย์อาวุโสภายนอก เขารู้ด้วยว่าผู้ดูแลดำรงตำแหน่งสำคัญ ไม่ว่าจะเรื่องเล็กหรือใหญ่ล้วนอยู่ภายใต้เขตอำนาจของพวกเขาทั้งนั้น อย่างไรก็ตาม ผู้ดูแลไม่สามารถจัดการทุกอย่างได้หากไม่ได้รับความช่วยเหลือจากผู้ช่วยของพวกเขา และแม้ว่าสถานะของผู้ช่วยจะต่ำกว่าศิษย์เล็กน้อย แต่พวกเขาก็ยังขึ้นชื่อได้ว่าเป็นคนของฝ่ายบริหาร