มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 2

ขณะที่เฟนด์กำลังครุ่นคิดอยู่นั้น เด็กผู้หญิงตัวน้อยๆ ที่มีใบหน้ามอมแมมกำลังเดินขึ้นไปที่ประตูและแอบมองเข้าไปข้างใน

หนูน้อยตัวเล็กดูค่อนข้างผอมแห้ง ดูเหมือนเธออายุจะราวๆ สี่หรือห้าขวบ มีผิวสีเหลืองเล็กน้อย เหมือนร่างกายของเธอจะขาดสารอาหาร

“หนูน้อยคนนี้ดวงตาของเธอนั้นดูคล้าย เซลีน่า!”

เมื่อเห็นท่าทางน่ารักของหนูน้อยคนนี้เฟนด์ก็อดที่จะยิ้มไม่ได้

สาวใช้คนหนึ่งของครอบครัวเทย์เลอร์ออกมา เธอมองไปที่การ์ดที่ยืนอยู่ข้างประตู เธอดึงหนูน้อยไปอีกมุมนึง

ด้วยเหตุผลบางอย่างอาจจะเป็นเพราะหนูน้อยนั้นมีความคล้ายคลึงกับเซลีน่าจึงทำให้เฟนด์เกิดความความสนใจขึ้นมา เขาค่อยๆเดินเข้าไปหาพวกเธอ

จากนั้นเขาก็เห็นสาวใช้หยิบขนมปังสองชิ้นออกมาจากกระเป๋าของเธออย่างระมัดระวัง และส่งให้หนูน้อยคนนั้น “ไคลี วันนี้มีแค่สองชิ้นนะ!”

“ขอบคุณค่ะ พี่สาวคนสวย!”

หนูน้อยกลืนน้ำลายลงคอ เห็นได้ชัดว่าเธอหิวโหย

“เร็วเข้า รีบกินซะ!”

สาวใช้ลูบหัวของหนูน้อยเบา “เฮ้อ, นายน้อยเทย์เลอร์ช่างโหดร้ายเกินไป!”

“ไม่ หนูจะกลับบ้านไปกินกับคุณแม่ คุณปู่ และคุณย่า!”

หนูน้อยหยิบขนมปังขึ้นมาก่อนจะยิ้มอย่างมีความสุข สำหรับเธอแล้วขนมปังสองก้อนในมือของเธอนั้นคล้ายกับสมบัติที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในโลก

รถสปอร์ตแล่นเข้ามาด้านข้างอย่างรวดเร็ว ตามด้วยรถออดี้ A6s อีกจำนวนหกคัน

“อีวาน เทย์เลอร์?”

เฟนด์จำชายคนนั้นได้ทันที หลังจากห้าปีผ่านไปนายน้อยเทย์เลอร์ ดูโตขี้น อย่างไรก็ตามถึงจะมีการเปลี่ยนแปลงเพียงเล็กน้อย เขายังคงขี้ขลาดอยู่เหมือนเคย

“หึๆ ชาวน่าเธอซ่อนอะไรอยู่ตรงนั้น? เอามันออกมาให้ฉันดู!”

อีวานถามด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าของเขา

“มะ-มะ-ไม่มีอะไรค่ะ…”

สาวใช้ส่ายหัวซ้ำๆ ในขณะเดียวกันไคลีตัวน้อยก็ก้มหัวลงราวกับว่าเธอทำผิดพลาด

“ไคลีไหนเธอช่วยบอกฉันทีว่าพี่สาวคนสวยคนนี้เอาอะไรมาให้เธอ”

อีวานก้มลงและถามหนูน้อยตัวเล็ก ๆ

“หนูไม่ขอบอกคุณ คุณเป็นคนไม่ดี คุณเป็นคนเลวมากๆ”

ไคลี เงยหน้าขึ้นพร้อมกับเม้มริมฝีปาก

“คนเลว?”

อีวาน หัวเราะเบา ๆ “แม่ของแกทำลายชื่อเสียงตระกูลเทย์เลอร์ของเราด้วยการให้กำเนิดแก แม่ของแกคือตัวซวย!”

ด้วยคำพูดนั้น อีวานลุกขึ้นและจ้องมองไปที่การ์ดทั้งสองคน

“ชาวน่าแกมันหน้าด้าน แกกล้าเอาอาหารมาให้ลูกนอกคอกนี่ได้ยังไง? แกอยากตายนักใช่ไหม?”

อีวานยิ้มอย่างเย็นชา จากนั้นก็ใช้หลังมือตบเข้าไปที่ใบหน้าของชาวน่า

“อย่ามาตีพี่สาวนะ คุณใจร้าย!”

เมื่อเห็นอย่างนั้นหนูน้อยตัวเล็กๆ ก็วิ่งเข้าไปจับขาของอีวานทันทีแและกัดมันแน่น

“อ๊าก!”

อีวาน กรีดร้องด้วยความเจ็บปวดและผลักไคลีลงไปที่พื้น “แกเกิดปีหมารึไง? ไอ้หมาบ้า แกกล้ากัดฉันได้ยังไง”

“ฮือ..ฮื..อ… คุณเป็นคนไม่ดี คุณมันเลวมาก!”

ไคลี ถูกผลักลงไปที่พื้นและเริ่มร้องไห้

“นี่คือขนมปังที่พี่สาวที่น่ารักของแกเอามาให้แกกิน มากินมัน แกและพี่สาวของแกแบ่งกันกินคนละอัน”

จากนั้นเขาก็โยนขนมปังลงบนพื้น และบดขยี้มันด้วยรองเท้าหนังของเขา จากนั้นอีวานก็พูดว่า “ถ้าแกไม่กิน ฉันก็จะทุบมือของมันและของแกด้วย!”

“นายน้อยฉันจะกินมันเอง อย่าทำให้เด็กตัวเล็กๆต้องลำบากได้ไหมคะ ฉันขอร้อง? ไคลียังคงเป็นลูกสาวของคุณเซลีน่า เธอเป็นลูกพี่ลูกน้องของคุณ!”

ชาวน่า คุกเข่าลงบนพื้นและคว้าขนมปังขณะที่เธอเงยหน้ามองขึ้นไปที่ใบหน้าของอีวาน เทย์เลอร์ ที่สูงและยิ่งใหญ่ด้วยสีหน้าน่าสมเพช

“ลูกสาว...ของเซเลน่า?”

เมื่อได้ยินคำพูดเหล่านั้นความคิดของเฟนด์ก็รู้สึกกระปรี้กระเปร่า สรุปเซลีน่าจะมีลูกสาวได้อย่างไร? นอกจากนี้เซลีน่าเธอยังเป็นลูกสาวของนายท่านเทย์เลอร์ ลูกสาวของเธอจะเป็นเหมือนขอทานไปได้อย่างไร?

“เธอบอกว่าจะรอฉันไม่ใช่เหรอ? เป็นไปได้ไหมที่เธอแต่งงานใหม่ทันทีหลังจากที่ฉันเข้าสู่สงคราม?”

ตาของเฟนด์เปลี่ยนเป็นสีแดง เขาหัวเราะอย่างขมขื่นในใจและรู้สึกว่าเขาช่างไร้เดียงสาจริงๆ เขาคิดได้อย่างไรว่าเซเลน่าจะรอเขาจริงๆ

“ฮ่าๆ พ่อของแกเสียชีวิตในสนามรบไปนานแล้ว ใครจะไปรู้ว่ากี่ปีแล้ว แกก็เป็นแค่ลูกนอกคอกเท่านั้น!”