มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 3

“เฟนด์ คุณบ้าไปแล้วเหรอ? อย่าลืมความเป็นตัวของตัวเอง คุณเป็นเพียงคนที่แค่มาแต่งงานกับตระกูลของเรา อย่าคิดว่าเพียงเพราะแค่คุณเป็นทหารมาสองสามปี แล้วคุณจะสามารถมาล้อเล่นกับฉันด้วยความแข็งแกร่งที่เพิ่มขึ้นเล็กน้อยได้งั้นเหรอ”

อีวานกัดฟันและพยายามยืนขึ้น

ปัง!

เฟนด์ตอบโต้ด้วยการเตะและผลักเขากลับลงไปปัดฝุ่นในพื้นที่

“ฉันจะไม่พูดซ้ำอีก!”

เฟนด์บิดหลังมืดของอีวาน

"อ๊ากก!" อีวานร้องเสียงหลง เขารู้สึกราวกับว่ากระดูกของเขาถูกบดขยี้ออกเป็นเสี่ยง ๆ

“ไอ้ลูกนอก...” อีวานเงยหน้าขึ้นและกลัวจนพูดไม่ออกเมื่อเงยหน้าขึ้นไปพบกับใบหน้าที่โหดเหี้ยม ไร้ความปรานีของเฟนด์

“แกจะกินมันไหม? ถ้าแกไม่ทำ ฉันจะฆ่าแกทิ้งทันที!” เฟนด์ประกาศอย่างเย็นชา

“กะ-กะ-กิน ฉันจะกินมัน!”

ครั้งนี้อีวานรู้สึกกลัวเฟนด์อย่างที่สุด แม้ว่าเขาจะไม่เต็มใจ แต่เขาก็อดไม่ได้ที่จะฝืนกัดขนมปังที่เต็มไปด้วยดินและยัดเข้าปากไป

“ชาวน่าขอบคุณมากสำหรับการดูแลไคลีอย่างดี เซเลน่าอยู่ที่นี่ไหม?”

เฟนด์เดินไปหาสาวใช้ เขาจำได้ว่าชาวน่าเคยเป็นสาวใช้ส่วนตัวของเซเลน่าที่สนิทกับเธอมาก

“คุณผู้หญิง ถูกเนรเทศให้ออกจากตระกูลเทย์เลอร์ค่ะ เนื่องจากครอบครัวต่อต้านการให้กำเนิดไคลี และเธอก็ไม่เชื่อฟังพวกเขา นั่นคือเหตุผลว่าทำไม…”

ดวงตาของชาวน่าเต็มไปด้วยน้ำตาขณะที่เธอเล่าถึงเหตุการณ์นั้น

"ไปกันเถอะพาฉันไปหาเธอ!”

เฟนด์อุ้มไคลีขึ้นมา “ไคลีจะไม่มีใครหน้าไหนกล้ายุ่งกับหนูอีกในอนาคต!”

“พี่สาวคะ เขาเป็นใครกันคะ”

ไคลียังหวาดกลัวจากเรื่องก่อนหน้านี้ เห็นได้ชัดว่าเธอยังคงหวาดกลัว

“ไคลีเขาเป็นพ่อของหนู เรียกเขาว่าพ่อ เขายังไม่ตาย เขากลับมาแล้ว!"

ชาวน่าเร่งรีบที่จะอธิบาย ตลอดห้าปีที่ผ่านมาชีวิตของเซเลน่าช่างน่าสงสาร

“คุณเป็นพ่อของหนูจริงๆเหรอคะ”

ไคลีเม้มริมฝีปากของเธอ ขณะที่ดวงตาของเธอสว่างไสวขึ้น “พวกเขาบอกว่าพ่อของหนูตายไปแล้ว คุณเป็นพ่อของหนูจริง ๆ เหรอ? แต่แม่บอกว่าพ่อยังมีชีวิตอยู่อย่างแน่นอน แม่บอกว่าถ้าพ่อกลับมาเราจะไม่ต้องไปเก็บขยะกันอีก!”

เฟนด์ฉีกยิ้มทันที ถึงแม้ว่าเขาจะสูงเจ็ดฟุตและเป็นนักรบสูงสุดคนเดียวของดัสเซีย แต่ดวงตาของเขาก็เปลี่ยนเป็นสีแดงกล่ำด้วยน้ำตา

“ชาวน่าคุณควรจะตัดสินใจให้ดี ถ้าคุณกล้าเดินออกจาก เทย์เลอร์ เรสซิเด้นส์ คุณจะตกงาน คุณควรจะรู้ว่ามีคนมากมานที่ต่อสู้เพื่อที่จะมีโอกาสได้เป็นสาวใช้ของตระกูลเทย์เลอร์!” อีวานตะโกนลั่น หลังจากที่เขากินขนมปังสองก้อนเสร็จในที่สุด

“แกมันไร้สาระ!”

เฟนด์เตะเขาซ้ำ อีวานถึงกับกระอักเลือดออกมาเต็มปาก

"ดี! คนแบบนี้สมควรได้รับมัน!” ไคลีร้องเสียงแหลมอย่างตื่นเต้นขณะที่เธอได้เห็นฉากตรงหน้า

“ฉันไม่ต้องการงานนี้ ไปกันเถอะ นายท่านเฟนด์ ฉันจะพาคุณไปหาคุณเซเลน่าของคุณ!”

ชาวน่าข่มใจเธอจากนั้นมองไปที่ ไคลี และถามว่า “ไคลี ทำไมหนูถึงไม่ทักพ่อของหนู”

ไคลีก้มหัวลงอย่างเขินอาย หลังจากนั้นไม่นานในที่สุดเธอก็พูดด้วยน้ำเสียงที่ไร้เดียงสาอ่อนหวาน

“พ่อ…”

"เด็กดีของพ่อ ดูหนูสิ เนื้อตัวมอมแมมเหลือเกิน รีบไปกันเลย พ่อจะพาหนูไปอาบน้ำทำความสะอาดและซื้อเสื้อผ้าใหม่เปลี่ยนกัน!”

เฟนด์ จูบไคลีที่หน้าผากด้วยความรัก เขารู้สึกว่าหัวใจของเขาอบอุ่นขึ้น เธอคือเลือดเนื้อเชื้อไขของเขา

ทันใดนั้น เฟนด์ก็นำชาวน่าและไคลี มายังโรงอาบน้ำที่ดีที่สุดในอาณาเขตกลาง

“นายท่านที่นี่แพงมาก…” ชาวน่า เตือนเขาเบา ๆ

“ลูกสาวของฉันสมควรได้รับการดูแลแบบนี้”

เฟนด์ ไม่ได้เงยหน้าขึ้นมามองตลอดเวลา สายตาที่เต็มไปด้วยความรักของเขายังคงจับจ้องไปที่ ไคลีที่ยังอยู่ในอ้อมแขนของเขา

“คุณครับ คุณมาผิดที่หรือเปล่า? โรงอาบน้ำแห่งนี้ไม่ต้อนรับคนขอทาน!”