มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 2066

ทันใดนั้นเอง เฟนด์เอื้อมมือไปจับข้อศอกของแนช เขาหันไปพูดกับเจดและคนอื่น ๆ ที่ยืนอยู่ข้าง ๆ ว่า “ตามผมมา ตอนนี้เราเหลือแค่ทางเลือกสุดท้ายแล้ว ไม่ต้องกังวล ต่อให้สิ้นหวังแค่ไหนผมก็จะหาทางออกให้ได้!”

เฟนด์หันกลับมาและเริ่มวิ่งไปทางด้านหลังของพวกเขาพร้อมกับแนช เจดและดไวท์ตกตะลึง พวกเขารู้ว่าเฟนด์วางแผนที่จะทำอะไร พวกเขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากกระโดดหน้าผาแล้วหรือ? ทั้ง ๆ ที่ชายผู้นี้ก็รู้ว่าเวทย์ค่ายกลสิบสัมบูรณ์นั้นมีมาแต่โบราณ และแม้แต่ปรมาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่ก็ไม่สามารถหลุดพ้นจากพวกมันไปได้ หากกระโดดหน้าผาลงไปแล้วพวกเขาจะรอดอย่างนั้นหรือ?

อาจเป็นเพราะมีเฟนด์ที่พุ่งตัวนำออกไปเป็นคนแรกหรืออาจจะเป็นเพราะคำพูดของชายสวมหน้ากากที่พูดว่าจะทรมานพวกเขา แต่ไม่มีเวลาให้พวกเขาได้ชั่งน้ำหนัก ดไวท์สูดหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนเอื้อมมือไปจับแขนของเจดและอัลเบี้ยน พวกเขาตามหลังเฟนด์ไปและรีบพุ่งไปยังผาโทมนัสทันที

ชายสวมหน้ากากขมวดคิ้วเมื่อเห็นภาพนั้น เขายกมือขึ้นและปรามศิษย์ของสำนักวายชนม์ที่อยู่ข้างหลังซึ่งพยายามพุ่งตัวไปห้ามไม่ให้กลุ่มชายห้าคนกระโดดลงจากหน้าผา “ให้พวกเขากระโดดไปเถอะ อีกไม่นานพวกเขาก็ต้องตายและความเจ็บปวดที่พวกเขาจะได้รับจะทรมานพวกเขาจนแทบสิ้นสติ ช่างเป็นจุดจบที่หน้าอภิรมย์เสียจริง”

กลุ่มชายห้าคนอยู่ห่างจากหน้าผาเพียงไม่กี่หลา และในไม่ช้าพวกเขาก็มาถึงหน้าผาเฟนด์มองลงไปและไม่เห็นอะไรนอกจากหมอกสีขาวที่ปกคลุมอากาศ พวกเขายืนอยู่ที่ขอบหน้าผา และความตายจะเป็นจุดจบเดียวของพวกเขาหากพวกเขาไม่กระโดด

เฟนด์สูดหายใจเข้าลึก ๆ และไม่หันกลับไปหาสามคนที่อยู่ข้างหลังเขา กระโดดลงไปสุดตัวขณะที่ยังคงคว้าแขนพ่อของเขาไว้

ความเร็วในการกระโดดของพวกเขาทำให้เฟนด์ตระหนกในช่วงเวลาสั้น ๆ เพื่อไม่ให้เกิดเหตุไม่คาดฝันขึ้น เขาจึงเปิดมัสตาร์ด ซี๊ดทันทีและส่งแนชกลับเข้าไปในเรือวิญญาณลำดังกล่าว หลังจากผ่านไปห้าถึงหกอึดใจ เฟนด์ก็มองเห็นพื้นดินด้านล่างท่ามกลางหมอกจาง ๆ หมอกโดยรอบบางลงทำให้เขามองเห็นอะไร ๆได้ชัดเจนขึ้น แม้ว่าเขาจะกระโดดลงมาจากหน้าผา แต่เขาก็มีพลังงานที่แท้จริงคอยสนับสนุนและสามารถควบคุมความเร็วของการลงสู่พื้นได้ดั่งใจ

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน