มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 2065

ชายสวมหน้ากากเย้ยหยันขณะที่เขาหยิบชิ้นเนื้อออกมาแล้วโยนขึ้นไปบนฟ้า หมายักษ์ตาเดียวพุ่งไปข้างหน้าด้วยความตื่นเต้นขณะที่มันอ้าปากกลืนชิ้นเนื้อนั้นเข้าไป ส่งเสียงกร้วม ๆ ออกมา! “ฉันนึกว่าพวกนายจะฉลาดพอที่จะหลบหนีไปยังที่ ๆ พิเศษสักที่ แต่ไม่คิดเลยว่าพวกนายจะยังอยู่ที่นี่? พวกนายคิดว่าหมอกรอบ ๆ บริเวณนี้สามารถป้องกันไม่ให้หมายักษ์ตาเดียวตรวจจับการมีอยู่ของพวกนายได้อย่างนั้นหรือ? นี่มันเรื่องตลกหลอกเด็กชัด ๆ พวกนายดูถูกความสามารถของหมายักษ์ตาเดียวเกินไปจริง ๆ”

ชายสวมหน้ากากยื่นมือออกไปและลูบไล้กะโหลกขนาดใหญ่ของหมายักษ์ตาเดียว ชายคางแหลมจากสำนักวายชนม์หัวเราะเบา ๆ ขณะที่เขามองไปที่เฟนด์และคนอื่น ๆ เขามีรอยยิ้มในหน้าขณะที่เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่เด็ดขาด “นายคิดว่าหมายักษ์ตาเดียวที่ศิษย์พี่ใหญ่ของฉันเลี้ยงเอาไว้เป็นหมายักษ์ตาเดียวทั่ว ๆ ไปงั้นเหรอ? วันนี้เราจะบอกข้อมูลเชิงลึกแก่พวกนายเอง หมายักษ์ตาเดียวตัวนี้ได้รับการดูแลด้วยเคล็ดวิธีลับของสำนักเราเป็นอย่างดี และมีการใช้ผลึกวิญญาณจำนวนหนึ่งในการดูแลมันด้วย แม้ว่ามันจะไม่แข็งแรงในสังเวียนการต่อสู้ แต่ประสาทสัมผัสของมันก็แข็งแกร่งกว่าหมายักษ์ตาเดียวทั่วไปสามถึงสี่เท่า ต่อให้หมอกที่ล้อมรอบบริเวณนี้อยู่จะส่งผลกระทบอันเป็นอุปสรรคต่อสัมผัสของมัน แต่ก็ไม่เพียงพอที่จะปิดกั้นสัมผัสของหมายักษ์ตาเดียวตัวนี้อยู่ดี!”

เจดและดไวท์หลับตาลงพร้อมกันด้วยความสิ้นหวังเต็มหัวใจ ความหวังสุดท้ายของพวกเขามลายหายไปแล้วพวกเขาไม่สามารถหลบเลี่ยงการปะทะได้ ชายสวมหน้ากากเยาะเย้ยและดูผ่อนคลายราวกับแมวที่จับหนูได้สำเร็จ เขาไม่รีบร้อนและต้องการเล่นกับหนูที่จับได้ก่อนที่เขาจะฆ่ามัน “บอกตามตรง ฉันสัมผัสได้ถึงคนของพวกนายตั้งแต่วินาทีแรกที่นายก้าวเข้ามาในพื้นที่หมอกแล้ว ที่ฉันยังไม่ลงมือก็เพราะฉันอยากจะดูว่าพวกนายกำลังวางแผนจะทำอะไร ฉันคิดว่าบางทีพวกนายอาจจะวิ่งมาที่นี่เพื่อรวมตัวกับคนอื่น ๆ แต่ดูเหมือนฉันจะคิดมากไปเอง…”

เฟนด์หรี่ตาลงและแอบคิดในใจว่า 'ไม่แปลกใจเลยที่พวกเขาเคลื่อนไหวช้าขนาดนี้ แต่เขาก็มองออกเลยว่าชายสวมหน้ากากคนนี้โหดร้ายเพียงใด เขาค่อย ๆ บีบให้พวกเขาเข้าสู่สถานการณ์ที่สิ้นหวัง และให้ความหวังก่อนที่จะบดขยี้พวกเขาทิ้ง ชายสวมหน้ากากคงรู้สึกพึงพอใจเมื่อได้เห็นความสิ้นหวังบนใบหน้าของศัตรู เมื่อต้องเผชิญหน้ากับคนอย่างเขาคนธรรมดาที่ไหนจะทานทนได้?’ เฟนด์มองไปที่ด้านข้างของเขาและแน่นอนว่าเจดกำลังสั่นสะท้านอย่างหนัก

แม้ว่าเขาจะเป็นคนที่กล้าหาญ แต่เขาก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกเสียวสันหลังวาบเมื่อเผชิญหน้ากับคนเช่นนี้ ดไวท์ยังคงสงบสติอารมณ์ได้ และอัลเบี้ยนก็สงบนิ่งมากราวกับว่าเขายอมรับชะตากรรมอันน่าสมเพชของตัวเองได้แล้ว

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน