มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 2312

มันเป็นเพียงต้นไม้ยืนต้นตายและปราศจากร่องรอยของสิ่งมีชีวิต ความสูงของมันสูงเป็นสองเท่าของมนุษย์ ต้นไม้ดังกล่าวเหี่ยวแห้งถึงขนาดที่เมื่อสัมผัส ชั้นเปลือกไม้แห้งก็ร่วงหล่นลงมา

เฟนด์เมินเฉยต่อผู้คนที่อยู่ข้างหลังเขา เขาค่อย ๆ คุกเข่าลง จ้องมองไปที่รากของต้นไม้ พวกเขาทั้งสามมองในสิ่งที่เฟนด์ทำและไม่สังเกตเห็นอะไรผิดปกติเลย

รากของมันก็ดูคล้ายกับส่วนอื่น ๆ ของลำต้น เขาก็ไม่รู้ว่ามันยืนต้นตายมานานแค่ไหนแล้ว เปลือกไม้ขาวบอกได้เพียงว่ามันอยู่มานานแล้ว เฟนด์ยังคงนิ่งเงียบ อีกสามคนก็ไม่กล้าเคลื่อนไหวสุ่มสี่สุ่มห้า

พวกเขาทั้งสามได้แต่จ้องมองไปยังเฟนด์ที่กำลังสำรวจอะไรบางอย่างอยู่ แต่ไม่ว่าพวกเขาจะมองอย่างไร ก็ไม่พบอะไรแปลกประหลาดเกี่ยวกับมัน หลังจากคุกเข่าลงเป็นเวลานาน เฟนด์ก็ค่อย ๆ ลุกขึ้นยืน

สายตาของชายหนุ่มมองไปที่คนทั้งสามอย่างไม่ปกติ “ทำแบบนี้ไปทำไม? มันมีอะไรผิดปกติงั้นเหรอ?”

หลังจากพูดอย่างนั้น เขาก็เงยหน้าขึ้นมองดูสภาพแวดล้อมรอบตัว มันก็ยังคงเป็นโลกสีโลหิตที่ไม่มีจุดสิ้นสุดเช่นเดิมอยู่ดี ดูคล้ายจะไม่มีอะไรพิเศษสำหรับที่นั่น และไม่มีอะไรที่จะดึงดูดความสนใจของเฟนด์ได้

อิเซยาห์ขมวดคิ้วและเอ่ยถามขึ้นว่า “นี่มันอะไรกัน เฟนด์ คุณเจออะไรเข้าเหรอ?”

เฟนด์ขมวดคิ้วและพูดด้วยน้ำเสียงเรียบ ๆ “ผมสัมผัสได้ถึงเศษเสี้ยวของทักษะอสุนีโลหิตมาร ผมสัมผัสบนรากของต้นไม้ต้นนี้ มันเป็นสายฟ้าแบบเดียวกับที่ผมรู้สึกได้จากร่างของริฟ”

เฟนด์ได้ตรวจสอบศพของริฟอย่างรอบคอบ โดยเฉพาะกระแสไฟฟ้าที่อยู่บริเวณหน้าอกของเขา หากไม่ได้สิ่งนั้นเป็นข้ออ้างอิง เฟนด์คงไม่ทันได้สังเกตเห็นสิ่งแปลกประหลาดนี้ได้อย่างแม่นยำนัก

ชายสวมหน้ากากได้ทิ้งกระแสไฟฟ้าไว้รอบ ๆ ต้นไม้นั้น อาจเพราะต้องการทำเครื่องหมาย นั่นคือเหตุผลที่เฟนด์ต้องสำรวจสิ่งรอบกายให้ลึกลงไปอีก ให้ดูว่ารอบตัวเขามีอะไรพิเศษอีกหรือไม่

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน