มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 2313

“ถ้าอย่างนั้นเราก็ไม่อาจปิดกั้นญาณทิพย์ของเราได้ เพราะหากเราสังเกตเห็นถึงความผิดปกติเมื่อไหร่ เราก็จะหนีทันที ไม่ต้องคิดอะไรให้มากความเลย!”

ความตายเป็นสิ่งที่น่ากลัวมาก มันเป็นสิ่งที่ไม่ว่าใครก็ไม่ต้องการและไม่อยากเผชิญหน้า กลุ่มของพวกเขาไม่ได้โดดเด่นมากนักในหมู่อัจฉริยะที่มารวมตัวกันในแหล่งทรัพยากรยุทธต้องห้าม แต่เมื่อเทียบกันเองภายในสำนัก พวกเขาต่างก็เป็นหนึ่งในกลุ่มยอดฝีมือ

พวกเขาเป็นศิษย์ภายในหรือไม่ก็ศิษย์ที่ถูกเลือกภายในสำนักของพวกเขา ศิษย์ภายนอก ศิษย์นอกสำนักทั่วไป และศิษย์ภายในทั่ว ๆ ไป ส่วนใหญ่ไม่กล้าจะดูหมิ่นพวกเขา

พวกเขาได้รับการต้อนรับด้วยความเคารพเสมอ และพวกเขามีอนาคตที่สดใสรออยู่ ดังนั้นจึงไม่มีใครเต็มใจจะเอาชีวิตมาทิ้งที่นี่

ร่างกายของอิเซยาห์สั่นเล็กน้อยเพราะเขาถูกใบหน้าที่ซีดเซียวของริฟหลอกหลอนอยู่ในใจไม่ขาด

เมื่อครึ่งวันก่อนริฟยังหยอกล้อกับพวกเขาอยู่เลย ไม่นึกเลยว่าเมื่อได้พบกันอีกครั้ง ลูกศิษย์ภายในชั้นยอดผู้ไม่ทุกข์ร้อนต่อสิ่งใดและขี้เล่นเช่นเขาจะลงเอยด้วยการเป็นร่างไร้ลมหายใจเช่นนั้น

เขาต้องมาตายด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว โดยไม่มีโอกาสให้ต่อสู้กลับด้วยซ้ำ มันช่างโหดร้ายเหลือเกิน

อิเซยาห์สูดหายใจเข้าสองสามครั้งเพื่อสงบสติอารมณ์ แต่ทว่าหัวใจของเขาก็ยังคงเต้นไม่เป็นจังหวะ หลังจากนั้นครู่หนึ่ง เขาก็บอกกับเฟนด์ว่า "เฟนด์ ผมว่าการที่เขาทิ้งร่องรอยของตัวเองไว้ที่นี่มันต้องมีเหตุผลอะไรแน่ ที่นี่อาจมีบางสิ่งที่ไม่ปกติซึ่งเราไม่ทันสังเกตเห็นก็เป็นได้

“อาจจะเป็นเพราะเรายังค้นหาได้ไม่ละเอียดถี่ถ้วน เราน่าจะไปตรวจสอบให้ละเอียดเพื่อที่จะได้ลองค้นหาดูว่าอีกฝ่ายกำลังทำอะไรอยู่”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน